" ေခါင္းေဆာင္ ဒီမွာေသနတ္ ျမင္းကအေရွ႕မွာ "
" အင္း ေပါက္စ "
" ဟမ္ "
" ကိုယ္အေရးႀကီးသြားစရာေလးရွိေနလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဂ႐ုစိုက္ေနာ္ ကိုယ္.. ျပန္လာခဲ့မယ္ ကိုယ့္ကိုေစာင့္ေန "
" အင္း မင္းလည္းဂ႐ုစိုက္ ထပ္ၿပီးဒဏ္ရာမရေစနဲ႔ ငါေစာင့္ေနမယ္ "
" ကိုယ္သြားၿပီ "
ငေမာ့ႏွင့္အတူ ေလးပင္ေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ႐ြာစပ္ကတပ္စခန္းကိုျမင္းကိုယ္စီျဖင့္လာခဲ့လိုက္ၾကသည္။ တပ္စခန္းေရာက္ေတာ့ ငေမာ့ေ႐ြးခ်ယ္ထားသည့္တပ္သားေတြနဲ႔အတူ လူယုတ္မာေတြေႏွာင့္ယွက္ေနသည့္႐ြာသို႔ခရီးႏွင္ခဲ့လိုက္ၾကသည္။
~~~~~
ဇြဲတစ္ေယာက္ ညေနေစာင္း ေဆးေပးခန္းပိတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ အိမ္တန္းမျပန္ဘဲ ပိုင္ေဇေခၚလာဖူးသည့္႐ြာဦးေက်ာင္းအေနာက္ဘက္က ေတာင္ကုန္းစပ္ေလးတြင္ရပ္ကာ ေဆြးေနမိသည္။ ထိုစဥ္ေဘးတြင္ယွဥ္ရပ္လာေသာလူသားေလးကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျမတ္ရေသာလူသားေလးျဖစ္ေနသည္။ ပိုင္ေဇ့မ်က္ႏွာအားေဘးတေစာင္းကေန ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
" ၾကည့္ေနတာေတာ္လိုက္ေတာ့ "
" အာ အင္း ကိုယ္... ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
" ဘာအတြက္လဲ "
" မင္းကိုဖြင့္ေျပာမိတဲ့အတြက္ "
" ဘာ!! မေကာင္းတဲ့ေကာင္ အဲ့အတြက္ေတာင္းပန္တာလား "
" ဟမ္ အဲ့တာေၾကာင့္ကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတာမဟုတ္ဘူးလား "
" ဟုတ္မေနဘူး ကိုကိုကက်ဳပ္ေနာက္မလိုက္ခဲ့လို႔စိတ္ဆိုးတာ အဲ့ေန႔ကကိုကိုဘဲခ်စ္တယ္ေျပာၿပီး က်ဳပ္ထြက္သြားေတာ့အေနာက္ကလိုက္ခဲ့မယ္မရွိဘူး တကယ္မခ်စ္ဘူးမလား "
" ဘာလို႔အဲ့လိုထင္ရတာလဲကြာ ကိုယ္ပူတူးကိုတကယ္ခ်စ္တာပါ "
" လိမ္ေနတာ က်ဳပ္ကိုတကယ္ခ်စ္ရင္ အဲ့ေန႔ကက်ဳပ္ေနာက္ကိုလိုက္ၿပီး အေျဖေတာင္းမွာေပါ့ "
" မဟုတ္တာကိုယ္လိုက္မလာတာ ပူတူးစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ပါ ကိုယ့္ကိုယုံပါ "
" မယုံႏိုင္ဘူး တကယ္လည္းမခ်စ္ဘဲနဲ႔ "
" ကိုယ္ဘယ္လိုသက္ေသျပရမလဲေျပာ "
" အမ္... ဒီေပၚကခုန္ခ်လိုက္ အာ့ဆိုယုံမယ္ "
" တကယ္လား ၿပီးေရာေလ "
အတည္ေပါက္ႀကီးလုပ္ေတာ့မယ့္ပုံစံျဖင့္ ေတာင္ေအာက္ကိုတစ္ခ်က္ငုံ႔ၾကည့္ၿပီး ေက်ာေပးကာ ေနာက္ျပန္လွန္ခ်လိုက္သည့္ကိုကိုေၾကာင့္ အလန႔္တၾကားျဖင့္ ကိုကို႔ခါးမွဖက္ကာဆြဲဖမ္းလိုက္ရသည္။ မက်တာဘဲေတာ္ေသးသည္။ အရွိန္လြန္ကာ အေနာက္ဘက္ကျမက္ခင္းျပင္ေပၚႏွစ္ေယာက္သားထပ္ရက္က်သြားသည္ႏွင့္အတူ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္စုံမွာလည္းထပ္တူက်လ်က္။
ပိုင္ေဇ၏မ်က္လုံးတို႔ျပဴးက်ယ္ကာ ဇြဲ၏ရင္ဘတ္မွာလက္ႏွစ္ဖက္ကိုကာၿပီးတြန္းထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ေတာ့ ဇြဲကပါထၿပီးမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ရပ္ေနသည္။
" အခု ကိုယ့္ကိုယုံၿပီလား "
" ကိုကို!! ႐ူးေနတာလား က်ဳပ္က.. က်ဳပ္က စၿပီးေျပာလိုက္တာ ဟင့္.. ကိုကိုတကယ္မလုပ္ေလာက္ဘူးထင္ၿပီးေျပာလိုက္တာကို ဟင့္... ဘာလို႔... အီးးးးဟိီးးး "
" ေဟာဗ်ာ ပူတူးမငိုရဘူးေလ ကိုယ္ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္ ကိုယ္ကသက္ေသျပေပးခ်င္႐ုံပါ ကိုယ္ပူတူးကိုတကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာယုံေစခ်င္႐ုံပါ မငိုပါနဲ႔ကြာ "
" ဟင့္.. ကိုကိုသိလား က်ဳပ္သာကိုကို႔ကိုလွမ္းဆြဲမထားလိုက္ႏိုင္ရင္ ကိုကိုအခုခ်ိန္ဘာျဖစ္ေနမလဲသိရဲ႕လား အသက္ႀကီးၿပီးဒါေလးေတာင္မစဥ္းစားတတ္ဘူးလား ေသသြားႏိုင္တယ္ေလ "
" အင္းပါကြာ ကိုယ္မွားပါတယ္ ကိုယ့္ကိုအျပစ္ေပးလို႔ရတယ္ ဒါမဲ့မငိုပါနဲ႔ေနာ္ ပူတူးငိုတာကိုျမင္ရတာ ကိုယ့္ရင္ထဲ.... "
စကားမဆုံးေသးခင္ အျဖဴေရာင္တီရွပ္၏ေကာ္လံစမွ ဆြဲခံလိုက္ရျခင္းနဲ႔အတူ ထပ္မံထပ္တူက်သြားေသာႏႈတ္ခမ္း။
အစေတာ့ ဇြဲတစ္ေယာက္ေၾကာက္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားသည္။ မထင္မွတ္ထားသည့္ပူတူး၏လုပ္ရပ္သည္ ကြၽန္ေတာ့္အားမွင္သက္ေစသည္။
ျပန္ဖယ္ခြာသြားေသာ ပူတူး၏ႏႈတ္ခမ္းႏုႏုေလးအားၾကည့္ၿပီးေနာက္ အၾကည့္ခ်င္းေံုလိုက္သည္။
" ဒါအျပစ္ေပးတာဘဲ ေနာက္ခါမဆင္မျခင္မလုပ္နဲ႔ ၾကားလား ကိုကို "
" ဒါပူတူးရဲ႕အျပစ္ေပးနည္းဆိုရင္ ကိုယ္အၿမဲမဆင္မျခင္လုပ္မိမယ္ထင္တယ္ "
" ဘာ!! "
" အား!!! နာတယ္ပူတူးရ "
ေအာက္ကေန ေျခေထာက္ကိုတက္နင္းလိုက္တာေၾကာင့္ ေျခေထာက္မွာထုံသြားရသည္။
" အဲ့မွာေသ ေနာက္ခါက်ဒီလိုအျပစ္မေပးဘူး က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ဒီေပၚကေနကိုကို႔ကိုတြန္းခ်ၿပီးအျပစ္ေပးမွာ "
" ေၾကာက္ပါတယ္ဗ်ာ ဒါဆိုကိုယ့္ကိုလက္ခံၿပီေပါ့ "
" အင္း "
" ေရးးး ပူတူးကကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္တဲ့ဗ်ာ.... "
" ဟမ္ ခ်စ္တယ္လို႔မေျပာပါဘူး "
" ဒါခ်စ္တာဘဲေလ ခ်စ္လို႔လက္ခံတာဘဲေလ ဘာလဲမခ်စ္ဘူးလား "
" မသိဘူး "
ေခါင္းငုံ႔သြားကာ ရွက္ေသြးျဖာေနသည့္ပူတူး၏လည္တိုင္အားလက္ျဖင့္အုပ္ကိုင္ကာ နဖူးေလးအားအနမ္းေႁခြလိုက္သည္။
" ေျဖေလဗ်ာ ခ်စ္လား "
" ဟုတ္ "
" ဘာဟုတ္လဲ ေသခ်ာေျဖ "
" ခ်စ္တယ္လို႔ "
" ဟားးး ပူတူးကဗ်ာ "
ပူတူးအားရင္ခြင္ထဲထည့္ကာတင္းၾကပ္စြာဖက္ထာလိုက္သည္။ ဘဝမွာဒီေလာက္ထိေပ်ာ္႐ႊင္ဖူးတာဒါဒုတိယအႀကိမ္ျဖစ္သည္။ ပထမအႀကိမ္က မာမီ့ေမြးေန႔မွာႏွစ္ေယာက္အတူေလွ်ာက္သြားၾကရင္း အစားေတြေလွ်ာက္စားၾကသည့္အခိုက္အတန႔္ေလးျဖစ္သည္။ ထိုႏွစ္ၿပီးေနာက္ႏွစ္မေရာက္ခင္ မာမီဆုံးသြားခဲ့တာႏွေျမာစရာဘဲ။ မဟုတ္ရင္ မာမီနဲ႔ပူတူးကိုမိတ္ဆက္ေပးလို႔ရႏိုင္သည္။
" ပူတူး "
" ဟုတ္ ကိုကို "
" ကိုယ္ကတိေပးတယ္ ကိုယ္ပူတူးကိုဘယ္ေတာ့မွထားမသြားဘူး ကိုယ္ေသရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ပူတူးနားမွာဘဲေနၿပီးေသသြားမွာ ကိုယ့္မွာပူတူးဘဲရွိတယ္ ပူတူးနဲ႔သာေဝးရရင္ ကိုယ္ေသသြားႏိုင္တယ္ "
" အဲ့လိုရီးမေျပာပါနဲ႔ကိုကိုရဲ႕ ဝမ္းနည္းစရာႀကီး က်ဳပ္တို႔အတူရွိေနမွာပါ ဘယ္သူမွခြဲလို႔မရေစရဘူး အဘတို႔ကလည္းက်ဳပ္သေဘာပါရင္ လက္ခံေပးမွာေသခ်ာတယ္ "
" အင္း အဲ့လိုဆိုေကာင္းတာေပါ့ပူတူးရယ္ "
ႏွစ္ေယာက္သားလြတ္ထြက္သြားမတတ္ တစ္ေယာက္ကိုယ္တစ္ေယာက္တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားရင္း ေနာက္ခံရႈခင္းေလးမွာလည္းေနဝင္ခ်ိန္ေလးျဖစ္တာေၾကာင့္ ေကာင္းကင္မွာပုစြန္ဆီေရာင္သန္းေနေသးသည္။ ထိုေနရာတြင္ ပန္းခ်ီဆရာသာရွိေနရင္ လွပတဲ့ပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္ျဖစ္မွာေသခ်ာသည္။
~~~~~
အာဏာတို႔အဖြဲ႕ ေန႔လည္ကတည္းက ႐ြာကထြက္ခဲ့ၾကတာ ညေနေစာင္းမွေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။
" ေခါင္းေဆာင္ က်ဳပ္ေစာင့္ၾကည့္ပါ့မယ္ အနားယူပါ "
" မလိုဘူး ပင္ပန္းတဲ့သူေတြကိုသာခနနားခိုင္း မင္းငါနဲ႔လိုက္ခဲ့ "
" ဟုတ္ ေခါင္းေဆာင္ "
ငေမာ့နဲ႔အတူခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ျဖင့္ ဝဏၰတို႔ရွိႏိုင္မဲ့ေနရာကိုလိုက္ရွာၾကသည္။ တပ္သားေတြကိုလည္းနားစြင့္ခိုင္းထားသည္။ တစ္ခုခုကိုအသံေပးၿပီးအခ်က္ျပမည္ဟုလည္းမွာထားခဲ့လိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သားအေျခအေနကိုစစ္ၾကည့္ေတာ့အိမ္တံခါးေတြပြင့္ေနေပမဲ့လူရွိပုံမေပၚသည့္အိမ္မ်ား။ သူႀကီးအိမ္နားေရာက္်တာ့အသံအခ်ိဳ႕ကိုၾကားရေတာ့သည္။
" က်ဳပ္တို႔ကိုခ်မ္းသာေပးပါ့ဗ်ာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ က်ဳပ္တို႔ကေအးေဆးေနတဲ့သူေတြပါ ဗ်ာ "
" ဟုတ္ပါတယ္ရွင္ က်ဳပ္တို႔ထိုင္ရွိခိုးပါတယ္ က်ဳပ္တို႔ကိုလႊတ္ေပးပါ "
" တိတ္စမ္း!!! မင္းတို႔ေစာက္ပါးစပ္ေတြပိတ္ထားၾက ငါလိုခ်င္တာရွိလို႔လာခဲ့တာ "
" ေျပာပါ က်ဳပ္တို႔ဘာေပးရမလဲသာေျပာပါ "
" မင္းတို႔ရဲ႕ပ်က္စီးေနတဲ့ဘုရားအတြက္စုေဆာင္းထားတဲ့ေ႐ႊေငြရတနာေတြရွိတယ္ဆို အဲ့တာေတြအကုန္ထုတ္ေပး "
" ဟို... အဲ့တာက "
ဒိုင္း!!!
ေသနတ္အားမိုးေပၚေထာင္ပစ္လိုက္တာေၾကာင့္ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြအကုန္ထိတ္လန႔္ကုန္ၾကသည္။
" ေသခ်င္ေနၾကတာလား ထုတ္ခိုင္းေနရင္ ထုတ္လိုက္ေလ "
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ တျခားဂာေတာင္းပါ ဒါကက်ဳပ္တို႔ဦးဇင္းဘုရားလက္ထက္ကတည္းကစုေဆာင္းလာခဲ့တာပါ ကိုယ္တို႔ရဲ႕အသက္ေတြလိုပါဘဲဗ်ာ "
" ဟုတ္လားဒါဆိုလည္းမင္းတို႔အသက္ေတြကိုအရင္ယူရတာေပါ့ "
" မလုပ္... မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ "
႐ြာ၏သူႀကီးအားေသနတ္ေမာင္းခ်ိန္ကာ နားထင္တည့္တည့္တြင္ခ်ိန္ထားလိုက္ေတာ့ သူႀကီးမွာအလန႔္တၾကားေတာင္းပန္ရျပန္သည္။
" စိုင္းဝဏၰ!!! "
မာထန္ေနေသာအသံႏွင့္အတူ အိမ္ထဲဝင္လာသည့္အာဏာမင္းျမတ္အားျမင္သည္ႏွင့္ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အပိုင္းအစအခ်ိဳ႕ရရွိလိုက္ၾကသည္။ အာဏာမင္းျမတ္ဆိုေသာဓားျပေခါင္းေဆာင္သည္ သူ႔႐ြာတစ္႐ြာတင္မဟုတ္ တျခားအနီးနားက႐ြာေတြမွာပါ နာမည္ေကာင္းနဲ႔ေက်ာ္ၾကားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
" Yo... ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔ တစ္ေန႔ငါနဲ႔ယွဥ္ၿပိဳင္ရမဲ့ေခြးေကာင္ေလးဘဲ မင္းေကာရတနာလိုခ်င္လို႔လား "
" ဝဏၰ ငါကဓားျပတစ္ေယာက္ပါ မင္းကက်လူေတြဆီကေငြေတြညႇစ္ထုတ္ေနတဲ့လူေပါ့ ဒါမဲ့ငါလိုဓားျပတစ္ေယာက္ကေတာင္ လူတိုက္းကိုဓားျပမတိုက္ဘူး မင္းတို႔လိုမ်ိဳးမစစ္တဲ့ေကာင္ေတြကိုမွေ႐ြးၿပီးဓားျပတိုက္တာ ယွဥ္ၾကည့္စမ္းပါ စိတ္ဓာတ္ကအစ ငါမင္းထက္ပိုသာတယ္ "
" ဘာကြ!! အာဏာမင္းျမတ္ "
" မင္းၾကည့္ရတာဘြဲ႕ရပညာတတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ ငါကေက်ာင္းၿပီးေအာင္မတက္လိုက္ရတဲ့ေကာင္ ဒါမဲ့မင္းမွာအသိဉာဏ္မရွိဘူးလား လူေတြကိုစာနာတတ္တဲ့စိတ္မင္းမွာမရွိဘူးလား "
" မင္း!... "
ခြပ္!!! ခြပ္!! ဘုန္း!!!
႐ုတ္တရက္အနားကိုေျပးလာကာ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ဆင့္ထိုးၿပီးေဆာင့္ကန္လိုက္တာေၾကာင့္ အာဏာေျမႀကီးေပၚျဖင္ထိုင္ရက္လဲက်သြားရသည္။ ေပါက္သြားသည့္ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းမွထြက္လာသည့္ေသြးေတြကို ဖိသုတ္ပစ္ၿပီးမတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။
" ငါတို႔ရဲ႕သေဘာတူညီခ်က္မွာ ဒီသုံးလအတြင္းအခ်င္းခ်င္းမေႏွာင့္ယွက္ရဘူး မင္းအခုငါ့ေနရာထိလာၿပီး ငါ့ကိုရစရာမရွိေအာင္ေျပာတယ္ ဒါမဲ့ဒီေလာက္နဲ႔ငါမင္းကိုခြင့္လႊတ္လိုက္မွာမို႔ လာရာလမ္းအတိုင္းျပန္လွည့္သြားလိုက္ေတာ့ "
" ဟုတ္တယ္ သေဘာတူညီခ်က္မွာအဲ့တာပါတယ္ ဒါမဲ့မင္းဘာလို႔ဒီအားနည္းတဲ့႐ြာသားေတြကို ႏွိပ္စက္ေနရတာလဲ "
" ဘာျဖစ္လဲ သေဘာတူညီခ်က္မွာ မင္း႐ြာကလြဲ တျခား႐ြာကိုဒုကၡမေပးရဘူးလို႔မပါဘူးေလ တျခား႐ြာေတြကိုသေဘာတူညီခ်က္ထဲထည့္ခ်င္ရင္ ထည့္ေပးလို႔ရတယ္ အဲ့အစားမင္းခႏၶာကိုယ္ထဲကို က်ည္ဆံတစ္ေတာင့္ထည့္မယ္ "
" ဘာ!! "
" မ်က္လုံးတစ္လုံးအတြက္မ်က္လုံးတစ္လုံးေလ ဒီ႐ြာေတြအားလုံးကလူေတြအားလုံးရဲ႕အသက္အတြက္ မင္းကိုက်ည္တစ္ေတာင့္ကနည္းေတာင္နည္းေသးတယ္ ဒါမဲ့သေဘာထားႀကီးစြာနဲ႔ ငါမင္းကိုေလွ်ာ့ေပးထားတယ္ မဟုတ္ရင္ေတာ့ဒီထိလာေႏွာင့္ယွက္တဲ့အတြက္သေဘာတူညီခ်က္လည္းပ်က္မယ္ မင္း႐ြာကိုလည္းမီးရႈိ႕တိုက္သြင္းပစ္မယ္ "
" အဲ့လိုလုပ္လို႔မရဘူးေနာ္ ခင္ဗ်ားပစ္ခ်င္ရင္ က်ဳပ္ကိုပစ္လိုက္ ေခါင္းေဆာင္အစားက်ဳပ္အပစ္ခံမယ္ "
" ငေမာ့!! မင္းနဲ႔မဆိုင္ဘူး "
" ဒါမဲ့ေခါင္းေဆာင္ "
" ဒါမ်ိဳးမရဘူး ငါပစ္ခ်င္တာဒီေကာင္ဘဲ ငါ့က်ည္ဆံကလည္းဒီေကာင့္ခႏၶာကိုယ္ကိုဘဲေ႐ြးခ်ယ္ေနတာ ငါမင္းကိုအခ်ိန္၁၀စကၠန႔္ေပးမယ္ "
" ေခါင္းေဆာင္ မျဖစ္ဘူးေနာ္ "
" တစ္... ႏွစ္... သုံး... ေလး... ငါး... ေျခာက္... "
" ေကာင္းၿပီငါသေဘာတူတယ္ ဒါမဲ့တစ္ခုရွိတယ္ မင္းမ်က္လုံးကိုကာၿပီးပစ္ရမယ္ မွန္တာမမွန္တာမင္းအရည္အခ်င္းေပၚမူတည္တယ္ က်ည္တစ္ေတာင့္ဘဲသုံးခြင့္ရွိတယ္ "
" ရတယ္ေလ ေအးေဆးဘဲ "
" ေခါင္းေဆာင္... "
" တိတ္တိတ္ေန ငါတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ ငါ့ကိုထားခဲ့လိုက္ "
" ... "
ႏွစ္ဦးသေဘာတူညီခ်က္တစ္ခုေၾကာင့္ အာဏာမင္းျမတ္က သူႀကီးအိမ္၏ၿခံတံခါးအလယ္တြင္ရပ္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခပ္ေဝးေဝးတြင္ ဝဏၰဆိုသူကေနရာယူသည္။
မ်က္လုံးအား တဘက္ထူတစ္ထည္ကိုစည္းေႏွာင္ထားလိုက္ၿပီး ေသနတ္ကိုေရွ႕တည့္တည့္တြင္ခ်ိန္ၿပီးအရွိန္ယူလိုက္သည္။
အာဏာ မ်က္လုံးကိုစုံမွတ္ကာ က်ေရာက္လာမည့္က်ည္ဆံကိုေမွ်ာ္႐ုံသာတတ္ႏိုင္သည္။ သိတာေပါ့ ဝဏၰလိုလူက မ်က္လုံးမွိတ္ပစ္ရင္ေတာင္ က်ည္မလြဲတတ္သူတစ္ေယာက္။ လက္ရည္လည္းေတာ္သလို တိုက္ရည္ခိုက္ရည္လည္းေတာ္သည္။ အာဏာႀကိဳသိသည္ ထိုက်ည္ဆံမလြဲေလာက္ဘူးဆိုတာကို...
မ်က္လုံးအားစည္းေႏွာင္ထားရာမွ မဲ့ၿပဳံးၿပဳံးကာ လက္ညႇိဳးတင္ထားေသာေနရာကခလုတ္အားဖိဆြဲပစ္လိုက္သည္။
ဒိုင္း!!!
_____
ေျပာထားတဲ့အတိုင္းညေနအပ္ေပးလိုက္ပါၿပီ ကဲကဲ ေခါင္းေဆာင္ဘာျဖစ္သြားမလဲဆိုတာ ေနာက္ပိုင္းမွသိၾကေတာ့😛