Wiped Of String (Hopeless Series #1)

Chapter 11

"Now, let's give a round of applause to the next singer! None other than Noam Guevarra!"

Hindi ako nakagalaw kahit narinig ko ng tinawag ang pangalan ko. Uniti unti nilang ibinaling ang tingin sa gawi namin. They were all shocked.

I meant to show how I felt. I'm hurting! Nararamdaman ko rin ang pag kadismaya ni Chazz at Arran sa kanila.

Narinig ko na ulit ang pangalan ko kaya nag iwas na ako sa kanila ng tingin. Nag lakad ako papunta sa stage.

Pero bago pa man ako makaharap sa kanilang lahat ay natalisod ako. Narinig ko ang tawanan ng lahat at hindi ko na napigilan na tumulo ulit ang luha ko.

Napatingin ako kila Chazz at Arran na lumapit saakin para itayo ako. Napabaling ang tingin ko sa mga kaibigan ko.

Gustong gusto nilang lumapit at kita ko ang pag aalala na bumahid sa mukha nila. Pero nag aalangan silang lumapit saakin.

Imbis na mag patuloy ay nag walk out ako dahil sa kahihiyan. Nilagpasan ko lang silang lahat. Madiin akong napapikit ng higitin ni Nasser ang braso ko.

Malakas kong binawi sa kaniya iyon. I didn’t feel any pain because I felt like I was numb.

Kami nalang ang tao sa back stage ngayon. Kaya kung ano man ang sagutan ang mangyayari ngayon. Panigurado akong hindi ko na mapipigilan ang sarili ko.

"I-I'm sorry." Tangi nalang niyang nasabi.

Huminga ako bago humarap sa kaniya. Kitang kita ko ang pag sisis sa mga mata niya.

"Stop. Pagod ako."

Pinipilit nitong hawakan ang kamay ko pero tinatanggihan ko iyon.

"I'm sorry. Dapat sinabi mo agad na kasali karin pala. Alam mo naman na mas pipiliin ka namin kes-----

"Stop. I'ts okay."

Naihilamos nito ang kamay sa mukha at saka walang pag dadalawang isip na sinuntok ang pader.

Lahat kami ay nagulat sa ginawa niya. Ang iba naman ay pinapakalma siya.

"Bullshit! It's not okay for me Noam!"

If he didn't like it, he shouldn't have started doing it. Sinaktan nila ako ng hindi nila sinasadya. Pero masakit parin kahit saang sitwasyon ko dalhin.

"It's not my fault!" Sabay duro ko sa kaniya dahil sa sobrang galit na nararamdaman ko. "Kung nakokonsensiya ka. Bahala ka sa buhay mo kasalanan mo na iyon!"

I was about to leave when I heard them call my name. Binaling ko ang tingin ko kay Helena at hindi ko manlang makitaan ng pag sisisi ang mukha nito!

"Pag usapan natin ito." Sabi ni Cryzon ng may pag mamakaawa. "Magiging mahirap ito saamin."

I turned to them again and let the tears stream down my face. Even the sobbing ran away from me.

Tinuro turo ko pa ang sarili ko bago mag salita. "How about me? Napahiya ako sa maraming tao. N-nakakahiya." Tinakpan ko pa ang mukha ko gamit ang dalawang palad bago muling tumingin sa kanilang lahat. "N-nakakahiya ako!"

"No, Noam." Sabi pa ni Matt.

Inaalo lang ako ni Chazz at Arran para kahit papaano. Maramdaman kong meron akong kaibigan. Mayroong nasa tabi ko.

"Talk to us." May bahid narin ng pag mamakaawa sa boses ni Nasser.

I turned to him as I slowly hurt. I can't stop sobbing, tuloy tuloy lang iyong kumakawala saakin.

"You're always with me. Nung wala pa siya, nung hindi pa siya umeeksena." Tinignan ko pa ng masama si Helena bago ibaling muli ang tingin ko kay Nasser.