Wiped Of String (Hopeless Series #1)

Chapter 11

"Kaya ngayon n-naisip ko na hindi porket ako yung madalas at matagal mong n-nakasama. Ako na yung pipiliin mo. You guys always with me. Pero unti unti kong narealize na hindi porket ako yung nauna ako nadin sa bandang huli."

Huminga ako ng malalim bago pinakawalan iyon at pinanusan ang luha. Handa na akong umalis ng hawakan na naman ni Nasser ang kamay ko.

"Noam...."

"Please... please! Let me go. Ayoko muna kayong makita. N-nasasaktan pa ako. Just let me go. Please." Ngayon ay ako naman ang nag mamakaawa.

Inaya ko na sila Chazz na umalis at bagi iyon ay narinig ko pa ang sinabi ni Amgelo.

"Hayaan muna natin siyang makapag isip."

Nasa basement na kaming tatlo ng maalala ko ang mga gamit na naiwan namin. Bumaling ako sa dalawa na halatang ikinagulat nila.

"Pwede bang kunin niyo yung gamit natin. Gusto ko narin muna kasing mapag isa. Kahit saglit lang."

"Ayos ka lang bang mag isa dito?" Nag aalalang tanong ni Arran.

Nag alangan pa yung dalawa bago sundin ang sinabi ko. Pumunta ako sa sasakyang dala namin kanina. Sinandal ko ang katawan ko sa mismong hood ng kotse.

Hindi ko muna hinahayaan ang sarili ko na isipin ang sitwasyon, baka kase hindi ko iyon kayanin.

Ayokong ubusin ngayon ang lakas ko lalo na at hindi pa ako nakaka uwi.

"Noam!"

Napairap ako sa kawalan dahil wala akong lakas sa kung ano man ang sasabuhin ni Helena saakin ngayon.

If earlier I had just allowed myself to show my weakness because I was facing my friend. But now only Helena is in front of me. We will both die before she sees it.

She smirk. "Stop acting like you're a brave woman infront of me." Mataray niyang sabi.

hindi ako nag pahalata na nagulat ako dahil sa pinapakita niyang ugali ngayon. Ngayon ay ipinapakita na niya talaga ang ugali niya saakin. Her true color.

Hindi pa nga kami nagiging close sa isat isa. Masisira pa ang pakikisama naming dalawa. Kaya siguro hirap din ang sarili ko na maging close siya.

Kahit nga sila Arran ay ayaw sa kaniya. Now I know why, huh!

"Ang rude mo kanina." Humalukipkip pa ito sa harap ko. Medyo nag init ang ulo ako dahil sa ginawa niya. "Kaibigan kalang, bakit ka nag kakaganyan?"

Medyo nasaktan ako doon sa sinabi niya, pero hindi ko ipinakita iyon.

Just a friend? We have been with Nasser and the others for almost ten years and then what will she say ... Just?

Gosh! Noam. Get a hold of yourself. You better than her!

Umayos ako ng tayo bago humalukipkip din sa harap niya. Napangiti ako ng makitang nainsulto siya.

Tinaasan ko siya ng isang kilay. "Ikaw? Sampid ka lang naman. Ano bang pinuputok mo dyan. Itchura!" Singhal ko pa. "Ang stupid, ah." Bulong ko pa pero sapat na para marinig niya.

Tumawa pa ito ng parang hindi makapaniwala. "Kaibigan lang pero kung makapag malaki!"

What is she pointing at just a friend ?! Is there a problem if I'm just a friend? My head heats up even more because of the stupidity she inflicts on herself.

"Oo kaibigan lang ako. Atleast nahalikan na ako at nayakap, what more kung kami pa."

Pag sisinungaling ko na naging epektibo. Nakita kong nainis siya sa sinabi ko. Hindi naman talaga ako nahalikan ni Nasser, pero nayakap naman na ako kaya alam kong hindi lahat ng sinabi ko ay isang kasinungalingan.