Between Worlds

Voor de vierde dag loop ik met Dante mee. De jongen blijft klunzig, maar ergens is het ook wel schattig. Meteen verdrijf ik die gedachte. The f*ck? Ik loop achter iemand aan het lokaal in, Dante zit al naast iemand en dus ga ik voor hem zitten. Als Dante me ziet pakt hij zijn schrift, zijn behendige vingers schetsen een tekening. 'Wat doe je hier?' Vraagt het spreekwolkje. Ik wijs naar mezelf. 'Is dat voor mij? Ooh natuurlijk, jezelf voor gek zetten is geen pretje. Wel jammer, vond het net zo leuk worden.'

Iemand wil bijna op mijn plek zitten dus sta ik maar snel op en loop naar de andere kant helemaal voorin. Ik zie dat Dante nog altijd in zijn schrift schets. 'Zijn al die mooie designpakken voor mij?' Schreeuw ik door de klas. Dante bloost, je bent te makkelijk uit je comfortzone te halen jongen, denk ik. Ik had nooit geweten dat het zo leuk was om Dante te stangen.

Als ze klas uitgaan merk ik dat hij er langer overdoet dan normaal. 'Waarom treuzel je zo?' Vraag ik, maar hij negeert me, auch. Ik kijk achterom en zie Dante naar Ties kijken. Ties kijkt gewoon zoals Ties altijd kijkt, maar ik had Dante nog nooit zo zo gezien. Dante draait zich demonstrief om en beent het lokaal uit. What happened?

Ik drippel achter hem aan. 'Wat was dat?' Vraag ik. Kwaad draait hij zich om. Ik trek één wenkbrauw omhoog, 'Je kan mij niks doen.' Zeg ik droogjes.
'Dat weet je niet.' Zegt hij.
Eerlijk kan hij me wel wat doen, want ik kan wel verwond raken, dat merkte ik toen ik met mijn vuist tegen de muur sloeg, maar die informatie lijkt me nu niet relevant.

Dante lijkt weer tot orde te komen. 'Ties is een klootzak.' Is het enige wat hij zegt. 'Waarom?' Vraag ik door. 'Omdat hij -' Dante was van plan iets te zeggen, maar houd zich in.
'Gaat je niks aan.' Zegt hij.
'Toch wel.' Reageer ik.
'Blijf uit mijn buurt.'
'Ehh ... nee.' Zeg ik uitdagend.
'Je - soms is het beter als je niks weet.'
'Soms ook niet.'
'Hij maakte me belachelijk oké?!'
Boos slaat hij zijn armen over elkaar.

Hij en Ties... 'Wat is er gebeurd?'