« WHAT THE HACK! » ថេហ្យុងប្រញាប់ងាកមុខចេញ ដោយមិនភ្លេចទាញបងប្រុសមកជាមួយ ពេលឃើញបងប្រុសខ្លួនសំឡឹងមើលជុងហ្គុកមិនដាក់ភ្នែក
« បងដឹងថាឯងកំពុងគិតអ្វី » ជីមីនកៀកកថេហ្យុងជាប់ អោនខ្សឹបប្រាប់គ្នាតិចៗ
« ខ្ញុំក៏ដឹងថាបងកំពុងគិតអ្វីដូចគ្នា ប៉ុន្តែក្មេងម្នាក់នេះជាសំណព្វចិត្តរបស់អ្នកម៉ាក់ បើពួកយើងធ្វើអ្វីផ្តេសផ្តាស ច្បាស់ជាមានរឿងជាមិនខាន »
« ហឹុក លោកប្តីស្អប់ខ្ញុំមែនទេ? » សំឡេងយំរបស់ជុងហ្គុកក៏ធ្វើឲ្យបងប្អូនទាំងពីររហ័សងាកទៅមើល ក៏ឃើញជុងហ្គុកកំពុងតែយំហើយសំឡឹងមើលមកពួកគេទាំងទឹកភ្នែកដាមថ្ពាល់
« កុំយំ » ជីមីនលត់ជង្គង់ម្ខាងដើម្បីឲ្យមានកម្ពស់ស្មើនឹងជុងហ្គុក បាតដៃមាំទាំក៏ជូតវាសទឹកភ្នែកលើថ្ពាល់ក្រពុំចេញ
« ឆាប់ងើបឡើងមក » ថេហ្យុងក៏ជួយទាញជុងហ្គុកឲ្យងើបឡើង ប៉ុន្តែជុងហ្គុកនៅក្រាញ់មិនព្រមងើប
« លោកប្តីបីខ្ញុំមក » ជុងហ្គុកលាដៃទាំងសងចាំឲ្យគេលើកបី ហើយក៏ដូចបំណងព្រោះជីមីនក៏លើកបីគេឡើង
« នៅឲ្យស្ងៀមទៅ » ជីមីនបញ្ជាដោយសំឡេងកាចដាក់រាងតូចដែលដៃនៅមិនស្ងៀម អង្អែលលើដើមទ្រូងគេចុះឡើងៗ
« ខ្ញុំចង់ថើបលោកប្តី » ជីមីននិងថេហ្យុងសឹងតែបោកក្បាលនឹងជញ្ជាំង ពួកគេកំពុងរំងាប់អារម្មណ៍ហើយ បើជុងហ្គុកធ្វើបែបនេះតើពួកគេទ្រាំបានយូរប៉ុណ្ណាទៅ
« NO! ឆាប់គេងទៅ » ជីមីនរុញកាយតូចឲ្យគេងនៅលើពូកវិញ រួចក៏ទាញភួយមកដណ្តប់ឲ្យព្រោះតែខ្លាចជុងហ្គុករងារ
« Aww! បងមិនជូតខ្លួនឲ្យគេទេឬ? បម្រុងឲ្យគេគេងទាំងបែបនេះ? » ថេហ្យុងក៏លើកចិញ្ចើមសួរជីមីន បើឲ្យជុងហ្គុកគេងទាំងស្រវឹងជោគជាំបែបនេះច្បាស់ជាស្រវឹងដល់ក្នុងយល់សប្តិជាមិនខាន
« ឯងអ្នកជូតខ្លួនឲ្យគេទៅអញ្ចឹង » ជីមីនក៏ឆ្លើយតបទៅវិញ តែក៏ទទួលបានទឹកមុខគេចវេសពីថេហ្យុង
« ឲ្យគេគេងទាំងបែបនេះប្រហែលជាមិនអីទេ » ឃើញជុងហ្គុកនៅស្ងៀមហាក់ដូចជាគេងលក់ បងប្អូនទាំងពីរក៏ចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកដើម្បីសម្អាតខ្លួន ព្រោះតែហត់នឿយពេញមួយថ្ងៃហើយ ដូច្នេះត្រូវងូតទឹកដើម្បីឲ្យស្រស់ស្រាយនៅក្នុងខ្លួនហើយ ។
« លោកប្តី » ជុងហ្គុកអង្គុយបត់ជើងទាំងសងខាងទៅក្រោយ ដៃទាំងសងខាងច្រត់នឹងពូកព្រមទាំងញញឹមស្ញេញដាក់ជីមីននឹងថេហ្យុង ទាំងនៅលើខ្លួនគ្មានសម្លៀកបំពាក់ទាល់តែសោះ មិនដឹងថាដោះចេញតាំងពីពេលណា
ជីមីននិងថេហ្យុងដែលទើបតែចេញពីបន្ទប់ទឹកមកទាំងកំពុងមានកន្សែងនៅក្នុងដៃជូតសក់របស់ខ្លួន ដោយមានត្រឹមតែកន្សែងនៅរុំល្វែងខាងក្រោម មិនទាន់ទាំងបានស្លៀកពាក់ផងនោះ ស្ទើរតែគាំងបេះដូងនៅនឹងកន្លែង ពេលបានឃើញសភាពរបស់ជុងហ្គុក ។
« យើងទ្រាំមិនបានទេវើុយ! » ជីមីនគប់កន្សែងនៅក្នុងដៃទៅកន្លៀតជញ្ជាំងមួយទំហឹង ទើបដើរទៅរករាងតូចដែលអង្គុយញញឹមដាក់គេនៅលើពូក គេកំពុងតែរំងាប់អារម្មណ៍មិនទាន់ទាំងបាត់ផង មកបន្ថែមទៀតទៅកើត
« ក្មេងម្នាក់នេះចំមែនហើយ! » ថេហ្យុងដើរទៅតាមជីមីនដែលកំពុងតែចាត់ការជាមួយនឹងជុងហ្គុក គេជាមនុស្សប្រុស គេក៏ចេះមានអារម្មណ៍ត្រូវការដូចគ្នា លេងមកស្រាតននោលនៅចំពោះមុខគេបែបនេះ អ្នកណាទៅទ្រាំបានទៅ ជាពិសេសចំបងប្អូនគេទាំងពីរនាក់នេះផង
« ឯងជាអ្នកបង្ខំយើងដោយខ្លួនឯង ដូច្នេះកុំបន្ទោសយើងនៅពេលក្រោយឲ្យសោះ » ជីមីនប្រើដៃម្ខាងអង្អែលថ្ពាល់ជុងហ្គុក ដៃម្ខាងទៀតក៏អង្អែលលើភ្លៅសខ្ចីថើរៗបង្អូសលេងចុះឡើងៗធ្វើឲ្យម្ចាស់កាយតូចរសើបហើយរើតិចៗ
« បន្ទោសរឿងអ្វីទៅលោកប្តី? » ជុងហ្គុកបើកភ្នែកម៉ក់ៗសំឡឹងមើលមុខជីមីនប្រៀបដូចជាក្មេងមិនដឹងអ្វីហើយក៏ឆ្ងល់គ្រប់យ៉ាង ធ្វើឲ្យជីមីនចង់តែលេបចូលក្នុងពោះឲ្យបាត់
« គ្មានរឿងអ្វីទេជុងហ្គុក » ថេហ្យុងក៏ចូលមកអង្គុយនៅម្ខាងជិតជុងហ្គុក ដៃមាំទាំក៏បង្អូសលើខ្នងសរលោងរបស់ជុងហ្គុក
« កុំហៅខ្ញុំជុងហ្គុក ហៅខ្ញុំថាកូកូ ព្រោះកូកូជាក្មេងឆ្លាត » ជុងហ្គុកបូញមាត់ដាក់ថេហ្យុងទាំងអន់ចិត្ត ធ្វើឲ្យថេហ្យុងទ្រាំមិនបានក៏ច្បិចបបូរមាត់គេលេង
« បើកូកូជាក្មេងឆ្លាត កូកូនឹងធ្វើអ្វីតាមយើងប្រាប់មែនទេ? » ថេហ្យុងញញឹមឡើងពេលឃើញជុងហ្គុកងក់ក្បាលតិចៗឆ្លើយតបនឹងគេ ទើបនាយកម្លោះអោនទៅខ្សឹបជិតត្រចៀកជុងហ្គុក សំឡេងធំគ្រលរបូករួមជាមួយខ្យល់ដង្ហើមក្តៅៗធ្វើឲ្យជុងហ្គុកកាន់តែញាប់ញ័រ
« GOOD BOY »
To be continued ><
•អរគុណសម្រាប់ការអាន•
^DAISYYA^
YOU ARE READING
????????????????????????
FanfictionJM&JK&TH JIMIN : TOP TAEHYUNG : TOP JUNGKOOK : BOTTOM
EP 06 : ??????????????????????
Start from the beginning
