????????????????????????

រីករាយក្នុងការអាន♡︎

រាងកាយស្រឡូនស្រឡៅក៏ត្រូវបងប្អូនប៊ែរណាឌីទាំងពីរទម្លាក់ឲ្យគេងនៅលើពូក ព្រមជាមួយកែវភ្នែកប្រាថ្នាដែលសំឡឹងមើលមិនដាក់ភ្នែក អ្នកដែលត្រូវគេសំឡឹងមើលក៏ញញឹមដាក់គេវិញទាំងមិនដឹងអី ព្រោះជាតិស្រាជ្រាបចូលក្នុងខ្លួនធ្វើឲ្យបាត់បង់ការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងទៅហើយ ។

« បើកមាត់របស់កូទៅ » ជីមីនបញ្ជាដោយសំឡេងទន់ភ្លន់ ពេលនាយថើបជុងហ្គុកតែជុងហ្គុកក៏បិទមាត់ជិតមិនឲ្យអណ្តាតនាយចូលក្នុងមាត់គេបាន

« តើកូរសើបមែនទេ? » ថេហ្យុងបន្លឺសួរទាំងដឹងថានឹងគ្មានចម្លើយឆ្លើយតបពីជុងហ្គុកមកវិញ ក៏ព្រោះតែជីមីនបិទមាត់ជុងហ្គុកជិតទៅហើយ នាយកម្លោះបន្តថើបថែរលើដើមទ្រូងមានសាច់តិចៗទើបមកឈប់ត្រង់ចុងទ្រូងពណ៌ផ្កាឈូកស្រាល ខាំញេញបឺតជញ្ជក់ដូចជាកូនក្មេងបៅដោះម្តាយ ដៃរវាមក៏មិនទុកឲ្យទំនេរលូកទៅអង្អែលចំនុចទន់ជ្រាយរបស់រាងតូច មុននឹងស៊កម្រាមដៃមួយចូលទៅសន្សឹមៗ

« អ្ហឺម... » ជុងហ្គុកថ្ងួចថ្ងូរនៅក្នុងមាត់ជីមីន ដៃតូចៗខ្ញាំស្មារបស់ជីមីនពេលម្រាមដៃពីរនិងទីបីរបស់ថេហ្យុងកំពុងនៅក្នុងខ្លួនគេហើយធ្វើចលនាតិចៗ

« មិនអីទេ កុំយំៗ » ជីមីនក៏លួងលោមពេលឃើញជុងហ្គុកហូរទឹកភ្នែកចុះមកក្រោយពីបបូរមាត់មានសេរីភាពឡើងវិញ

« ខ្ញុំមុនបងហើយ សឺត... » ថេហ្យុងបោះកន្សែងនៅជាប់ចង្កេះចេញ ចាប់ជើងស្រឡូនមកគាវជាប់នឹងចង្កេះគេ ទើបរូតកូនប្រុសខ្លួនចុះឡើង មុននឹងស៊កបញ្ចូលទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយរបស់ជុងហ្គុកសន្សឹមៗ ធ្វើឲ្យម្ចាស់កាយតូចពើងត្រគៀកឡើងព្រោះតែវាឈឺចាប់

« ហឹុក ឈឺ! ឈឺណាស់ » ជីមីនថើបបបូរមាត់តូចជាថ្មីដើម្បីបន្លប់ភាពឈឺចាប់ខ្លះ ថេហ្យុងលេងឆៅៗដោយគ្មានរបស់ជំនួយបែបនេះ ជុងហ្គុកប្រហែលជាឈឺខ្លាំងហើយ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីគេត្រូវបារម្ភពីជុងហ្គុកដែរ?

« FUCK! តឹងណែនខ្លាំងណាស់ គេរឹតរួតខ្ញុំសឹងតែស្លាប់ទៅហើយ » ថេហ្យុងខាំមាត់ខ្លួនឯងសឹងចេញឈាម គេចូលទើបតែបានបន្តិចប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែជុងហ្គុកបែរជាតឹងណែនយ៉ាងនេះ