????????????????????????????????

ក្រាក*** សារជារថ្មីម្តងទៀតដែលទ្វាបន្ទប់ទឹកបើកប៉ុន្តែវាខុសម៉ោងគ្នាព្រោះបើកដំបូងនៅពេលល្ងាចនៅពេលបើកម្តងទៀតក៏ជាពេលជិតភ្លឺ

"នៅមិនទាន់ចេញទៅទៀត"កំហឹងបានច្រាលពេញខ្លួនយ៉ុនហ្គី បានស្ទុះដើរយ៉ាងលឿនទៅក្បែរជីមីន ឃើញថានាយតូចមិនទាន់ចុះពីរលើគ្រែនាយចេញពីរបន្ទប់មួយនេះទេ

"តើឯងកំពុងតែផ្គើនជាមួយយើងមែនទេ"

"អួយយយ៎ ហ្អឹកៗ"យ៉ុនហ្គីបានចាប់បោចសក់ជីមីនធ្វើឲ្យគេស្រែកដោយក្តីឈឺចាប់ទឹកភ្នែកក៏ស្រក់ចុះមកដាបពេញថ្ពាល់រលោងកែវភ្នែកប្រែជាហើមលិបមូលហេតុក៏ដោយសារតែរាងតូចយំខ្លាំងពេក។

"ឈប់រំអួយហើយចេញពីរបន្ទប់យើងទៅ"នាយក្រាស និយាយសម្លុតដាក់ជីមីនផាំងៗដេញគេចេញពីរបន្ទប់នាយដូចឆ្កែដូចឆ្មា

"អឹកហ្អឹក ហ្អឹក ខ្ញុំ ខ្ញុំដើរមិនរួចទេ ហ្អឹកហ្អឹកៗ"ខ្លួនរបស់គេពេកនេះវាខហសោះខ្សោយកម្លាំងជាខ្លាំងចំណុចួន់ជ្រាយនោះក៏ឈឺតើអាចដើរចេញពីរបន្ទប់នេះបានយ៉ាងមិចសូម្បីតែចលនាខ្លួនក៏គេមិនអាចកម្រើកវាបានផង តើនាយកំពុងតែដាច់ចិត្តចង់ឲ្យគេទៅទាំងសភាពបែបនេះមែនឬ

"ដើរមិនរួចក៏វាដូចជាឆ្កែជើងបួនទៅ"ថាហើយប្រុសម្នាក់នេះពិតជាចិត្តខ្មៅណាស់នេះដល់ថ្នាក់រាងតូចប្រាប់ហើយថាអត់អាចដើរបានតែមើលចុះនាយនៅតែដេញថែមទាំងឲ្យជីមីនវាប្រៀបទៅដូចនិងសត្វឆ្កែ រាងតូចស្តាប់ឮបេះដូងឈឺចាប់ជាខ្លាំង វាជាករណីលើកដំបូងបង្អស់សម្រាប់គេផ្ទាល់ដែលជួបមនុស្សប្រុសដែលជាន់ឈ្លីទាំងរាងកាយនិងក្តិយសរបស់គេ ធ្វើចិត្តនិងបេះដូងគេបែកឈឺចាប់ជាជម្រៀក

"អរ៎ មែនហើយបើសិនជាឯងមិនអាចវាទៅដល់មាត់ទ្វាបានក៏ដេកលើឥដ្ឋនេះគ្រាន់និងចាំបម្រើយើងនៅពេលដែលយើងត្រូវការ ហើយនៅមានរឿងមួយទៀតជួយប្តូរកម្រាលពូកចេញផងយើងមិនចូលចិត្តឲ្យក្លិនស្មោគគ្រោកឯងជាប់នៅលើគ្រែយើងទេ"ថាហើយយ៉ុនហ្គីក៏ដើរទៅរកទូរសម្លៀកបំពាក់ដោយទុកឲ្យជីមីនប្រឹងងើបយ៉ាងវេទនាបំផុត ចុងក្រោយក៏មិនអាចតវ៉ាអីបានក្រៅពីរស្របតាមបទបញ្ជាររបស់រាងក្រាស