????????? ?????????? ??(?)??? ????????????? ??????????? ( ?????? ???????? )

     " အရင်ဆုံး အနားယူပါ ! "

     ဖေထျန်းလင်က စုယွီကို တံခါးဆီ ပို့လိုက်တယ်။

     စုယွီ လှည့်ကြည့်ကာ တစ်ခုခုပြောချင်သော်လည်း ဖေထျန်းလင်၏ ထိုးဖောက်နေသော မျက်လုံးများကို သူ(မ)တွေ့လိုက်ရသည်။

     " မင်း … "

      သူ(မ) , မပြီးခင် ဖေထျန်းလင်က သူ့(မ)ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းထားပြီး နူးညံ့တဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို လွှမ်းမိုးကြီးစိုးကာ နမ်းနေတယ်။

     နွမ်းနယ်မှုနှင့် အကူအညီမဲ့မှု အရိပ်အယောင်များက စုယွီ၏ မျက်လုံးများကို ဖြတ်သွားခဲ့သည်။ သူ(မ)၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် အနည်းငယ် တင်းမာနေသော်လည်း သူ(မ)သည် စိတ်လျှော့ကာ ငြိမ်သက်စွာ ပြန်ဖြေသည်။

     သူ့(မ)လက်တွေကို သူ့ပုခုံးပေါ် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားဖို့ နေရာမှ မရှိတော့ပေ။

     သူတို့၏ အနမ်းသည် အစပိုင်းတွင် ပြင်းပြသောမီးကဲ့သို့ နူးညံ့သိမ်မွေ့ပြီး အဆုံးတွင် ပေါ့ပါးသွားခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ နှလုံးသားတွေ ပေါင်းစည်းသွားသလိုပဲ သူတို့နှစ်ယောက်ကို မရပ်မနား ဖြစ်စေတယ်။

     အနမ်းက ပိုပိုပြီး နူးညံ့လာသလို ထင်ရပေမယ့် သူတို့ရဲ့ အပူချိန်က အဆက်မပြတ် တက်လာပြီး သူတို့ရဲ့ အသက်ရှုသံတွေက အဆက်မပြတ် ပိုလေးလာပါတယ်။

     စုယွီ၏ ခါးသွယ်သော ခါးသည် ဖေထျန်းလင်၏ ခိုင်ခံ့သော လက်မောင်းအောက်တွင် အလွန်အားနည်းနေတယ်။ သူလုပ်ချင်တာကို လုပ်ခွင့်ပေးလိုက်တာနဲ့ သူ့(မ)တစ်ကိုယ်လုံးဟာ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ပြိုကျသွားတယ်။

     ဖေထျန်းလင်က သူ့ကိုယ်သူ မထိန်းနိုင်တော့ဘူးလို့ ခံစားရတယ်။ အရက်မသောက်သော်လည်း သူ့ကိုယ်သူ မထိန်းနိုင်ပေ။

     သို့သော် ထိုခဏ၌ သူ့စိတ်ထဲတွင် မပျော်မရွှင်ဖြစ်စေသော မျက်နှာနှင့် အသံတစ်ခု ပေါ်လာသည်။

     ကုယွမ်ရှန်း၏ ရွံရှာဖွယ် စကားလုံးများက သူ့နားထဲသို့ တိုးဝင်လာသည်က မကူညီနိုင်ပေ။