Yasak A?k?n G?lgesinde (??retmen x ??renci GxG)

Sabah, gözlerimi uykulu bir şekilde açtım. O an gökyüzünden gelen güneş ışığının, odanın içine hafifçe sızdığını fark ettim. Hemen gözlerimi araladım ve geceyi tatlı bir şekilde sonlandırdığım için huzurluydum ama birden saate baktığımda kalbim hızlıca çarpmaya başladı. Saat neredeyse 9’a yaklaşıyordu!

Derin: "Hassiktir! Yine geç kaldım!” diye içimden bağırdım. Panik içinde yatağımdan fırladım ve pijamalarımı hızla üzerimden çıkardım. Bu sabah, Bahar Hoca ile dersim olduğu için zamanın ne kadar kıymetli olduğunu biliyordum. Geç kalırsam, Bahar Hoca’nın ceza vermesinden korkuyordum.

Hızla, sabah hazırlıklarına girişip, en hızlı şekilde giyinmeye başladım. Bir yandan dişlerimi fırçalarken, diğer yandan okul kıyafetlerimi giyiyordum. Saçımı savururken, içimden “Ne olur, Bahar Hoca’ya geç kalmaktan dolayı ceza almayayım,” diye geçirdim.

Hazır olduktan sonra, hızla merdivenlerden aşağıya indim. Mutfağa vardığımda, annem ve babam kahvaltı masasında oturuyorlardı. Annenin gözleri, mutfaktan bana doğru dönerken, yüzünde endişeli bir ifade belirdi.

Annem, “Derin, kahvaltı yapmadan evden çıkmamalısın. Kahvaltını yapmadan gitme,” dedi, nazik ama kararlı bir ses tonuyla.

Ben, panik içinde, “Anne, geç kaldım. Bahar Hoca ile dersim var geç kalırsam ceza alacağım. Babam beni okula bırakabilir mi?” dedim, çaresiz bir şekilde.

Babam, gözlüğünün üzerinden bana baktı ve “Tamam, Derin. Seni okula bırakayım. Hadi gel, hemen çıkalım,” dedi, yumuşak bir sesle.

Hızla annemin gözünden kaçıp, babamın yanına koştum. “Teşekkür ederim, babacığım,” dedim, hafif bir gülümsemeyle.

Yola çıktığımızda, içimde bir rahatlama hissettim. Babamın hızlı ve dikkatli sürmesi, geç kalma endişemi biraz olsun hafifletmişti. Ancak bir yandan da, Bahar Hoca’nın derste beni bekliyor olduğunu düşünmekten kendimi alamıyordum.

Babam, “Umarım bugün dersin iyi geçer,” dedi, babamın desteğini hissederek.

“Teşekkürler, babacığım. Umarım geç kalmam,” dedim ve minnettarlıkla başımı salladım.

Okula vardığımızda, babam beni kapının önüne bıraktı. “Hadi, geç kalma,” dedi, gülümseyerek.

“Merak etme, hemen içeri giriyorum,” dedim, aceleyle kapıdan içeriye koştum.

Merdivenleri hızlıca tırmandım. Derse geç kalmak, Bahar Hoca’nın gözünde nasıl bir izlenim bırakırdı, bunu düşünerek her adımda acele ediyordum. Sonunda, sınıf kapısına ulaştım ve kapıyı açarak içeriye daldım.

Tam içeri girdiğimde, Bahar Hoca’nın sesiyle “Derin Akman,” dedi, adımı okurken.

Derin: “Buradayım!” diye bağırdım, derin bir nefes alarak. Ama bu çağrım, sınıfta gülüşmelere neden oldu. Herkes, geç kaldığımı ve Bahar Hoca’nın bu durumu nasıl tepki vereceğini merakla izliyordu.

Bahar Hoca, göğüs hizasında kollarını bağlayarak bana doğru baktı. Gözleriyle “Yerine geç” işareti yaptı, bu işareti görünce utançla hızla yerime oturdum.

Sınıftaki arkadaşlarım, “Ucuz atlattın, kızım! Neden bu kadar geç kaldın?” diye sordular, hafifçe gülerek.

Yaren, “Neyse ki sınıfa tam zamanında geldin. Neyse, anlat bakalım, ne oldu?” diye sordu, meraklı bir şekilde.
Çiçek, “Geceyi çok mu kaçırdın yoksa?” diyerek şakalaşmak istedi.

“Yani… biraz,” dedim, hafif bir gülümsemeyle. “Gece biraz fazla içtim ve sabah uykum açılmadı. Sonra annem kahvaltı yapmadan çıkmamı istemişti ama babam sağ olsun beni okula bıraktı.”