Under His Grip ( Under Series # 2 )

Terrence

"Hala! Kaya po pala mabigat..."

Nanatiling gulat ang ekspresiyon ni Cheddery habang hawak niya ang regalo ko. It is a limited edition Dyson hair dryer. Sinabi ko naman na noong nakaraan sa kaniya na bibilhin ko iyon para sa buhok niya.

"Thank you so much po, Kuya." Ngumiti rin ako sa kaniya habang hawak ang regalo rin niya para sa ’kin. Today is January 1st. It's still early in the morning. We're currently in their living room, busy opening each other's gifts. Wala rin kaming ibang kasama dahil naglilibot ang parents ni Ched at ang mga kapatid niya.

"Can I open this na?" Tumango naman siya. Inilapag sa kandungan niya ang regalo ko ’saka tumingin sa hawak ko. Parang kinakabahan din siya. "Kahit ano, Ched, ayos lang sa ’kin." Kung natatakot siya na baka hindi ko magustuhan, imposible ’yon. Kahit anong ibigay niya sa ’kin, basta galing sa kaniya, tatanggapin ko.

"Hindi ko po talaga alam kung anong ibibigay sa ’yo kasi parang meron na po kayong lahat." Saglit akong napatigil ngunit nung tumango siya ay binuksan ko na ang regalo niya. Hindi rin nabubura ang ngiti sa labi ko. This is Ched's gift for me. Pinag-isipan niya. Nilagyan niya ng effort kaya... bakit ko naman sasayangin?

"Woah..." It is a knitted white beanie. Nakakatuwa rin ang mga maliliit na cherry na design nito. Kaagad ko namang inayos ang buhok at inilagay iyon sa ulo ko. Ang kinakabahan ding si Cheddery ay maliit ng nakangiti ngayon. "You..."

"Ako po ang gumawa niyan," pagtango niya sa hula ko. "Bibili po sana ako kaso wala pa akong mahanap na maganda. Puro plain lang po kaya naisipan ko na ako nalang po ang gumawa. Buti nalang po marunong si Erica kaya po natulungan niya ako."

Napatingin ulit ako sa gift wrap dahil mayroon pang isang box. I immediately opened it in excitement. It was a silver bracelet for men. Damn, he really knows what I like.

"Thank you so much, Ched." Tinawid ko ang pagitan naming dalawa. Masaya naman niyang sinalubong ang yakap ko. Sakop na sakop din ang maliit niyang katawan sa braso ko. "These are the best gifts I've ever received." Yes, my parents give me expensive presents—my dad loves gifting me cars, and my mom often gives me luxurious watches. But this time, everything feels different. Iba ang saya ng puso ko dahil sa regalo niya para sa akin.

"Mas sobra pa po ang mga naibigay mo sa ’kin, Kuya." Bulong nito. Napatawa naman ako at ginulo ang buhok niya. Noong bumitaw ay siya na rin ang nagsuot no'n sa ’kin. Hindi ko na ito tatanggalin. Kahit sa pagtulog, baka suot-suot ko pa rin. "Bagay na bagay po sa inyo ang beanie. Ang cute pong tignan." Tumaas pa ang kamay nito at mahinang pinisil ang pisngi ko. Ngumuso naman ako rito na tinawanan din niya. He's babying me again.

After that moment, we decided to spend our time exploring Baguio. The cool breeze and the scent of pine trees accompanied us as we wandered through the city's charming streets.

Nagpaalam na rin ako sa parents ni Ched kanina na ililibot ko muna ang anak nila. Pumayag naman sila kaya hindi na isinama si Ched sa lakad nila ngayong araw. Solong-solo ko siya para sa araw na ’to. Uuwi na rin kasi ako bukas kaya sinusulit ko na. Magiging abala nanaman kasi kami sa pag-aaral.

Our first stop was Wright Park, a well-known spot in Baguio. Even though there were many people, the atmosphere remained peaceful. We're both riding a horse. Ched was a bit nervous earlier since this is his first time. Should I bring him to my Grandpa's farm in Bukidnon so we can ride horses more?

"Ched," tumingin naman siya sa direksiyon ko kaya mabilis kong pinindot ang camera. Nagulat naman siya roon ngunit itinaas din ang phone ko. We're both holding our cameras. Nakasabit sa leeg ang sa akin, my favorite Fujifilm xt30 ii. Since hindi raw marunong si Ched sa ganito ay ang phone ko ang hawak niya. It's my iPhone kaya maganda rin ang quality. Mas maayos ’yon para maganda rin ang makukuhanan naming pictures for memories.