GHOST?

William:မင်းရဲ့အကြောင်းအရာကိုသာပြောပါ။ခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင် အားနည်းနေရင် ​ေ၀ဒနာတွေသူခံစားနေရမှာဆိုးလို့။

Est:ငါ့..ငါ့သားလေးနဲ့ ငါ့မိန်းမကို ငါဘယ်လိုသေသွားလဲပြောပေးပါ။ငါ့ရဲ့အလုပ်က အလုပ်ရှင်! အဲ့လူငါ့ကိုလုပ်ကြံခဲ့တာ။

Nut:သတ်ခဲ့တာလား။

Est:ဟုတ်တယ်! ငါကသူခိုင်းတာကို ဖြစ်မြောက်အောင်မလုပ်လို့ ငါ့ကိုဆောက်လုပ်ရေးလုပ်နေရင်း တွန်းလိုက်တာ။အဲ့ကနေ အောက်ကိုခြေချော်ကျပြီး ငါသေခဲ့ရတာ။ဒါကို ဒီလူကတာ၀န်မယူပေးပဲ ရှောင်ပြေးနေတာ။ငါသိတယ်! ငါအဲ့တာကိုမကျေနပ်နိုင်ဘူး။ပြောပေးပါ! ကျေးဇူးပြုပြီး..ပြောပေးကြပါ!

Nut:ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်ပြီ ပြောပေးမယ်။မင်းမိသားစုကဘယ်မှာလဲ။

(ထို့နောက် ထို၀ိညာဥ်ဖြင့်စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာ စကားပြောကာ..)

William:ရပြီ မင်းလိုက်ခဲ့လို့ရတယ်။ဒါပေမယ့် အဲ့အချိန်ပဲ။အခုတော့ ထွက်သွားလိုက်တော့။

(ထို့နောက် williamသည် estနားသို့သွားရပ်နေကာ လဲကျလာသူကို အသင့်ထိန်းကိုင်ရင်း ခုံပေါ်သို့ချစေသည်။)

Hong:ကိုကြီး..ထပါဦး။

(ထို့နောက် Estလည်း သတိလည်လာခဲ့သည်။)

Est:သူ..သူထွက်သွားပြီလားဟင်။

William:အင်း..သွားပြီ။

Est:သူထွက်သွားဖို့ ဘာတွေလုပ်လိုက်ရလဲ။

William:ကျွန်တော်တို့ သူ့ကိုကူတော့ကူညီရမယ်။အဲ့လိုမှ နောက်အစ်ကို့ကိုမနှောက်ယှက်မှာ။

(estတွေ​ေ၀ရင်းပင်)

Nut:ဒီနေ့ကစပြီး hongတို့၂ယောက် ကိုယ်တို့နဲ့လာနေပါလား။

Hong:ဟင်။

Est:အာ။

William:ဟုတ်တယ်။အဲ့တာကဒီအချိန်မှာ အဆင်​အပြေဆုံးပဲ။

(estနှင့်hongလည်း တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ကာ ခေါင်းညိမ့်ရင်း လက်ခံလိုက်ကြကာ williamတို့အိမ်သို့လိုက်သွားလေသည်။williamတို့သည် ၄ယောက်ထဲသာဖြစ်၍ အိမ်သည်ကြီးမားသောကြောင့် နေရာလုံလုံလောက်လောက်ပင်ရှိလေသည်။)