REINCARNATED AS A STUPID QUEEN

         The Phantom’s Blade

SABRINA LUNA CALYPSO / SOLANA BLAIRE OCAMPO

Midnight.

Ang katahimikan ng palasyo ay parang isang patalim—matalas, mapanganib, at puno ng lihim. Sa unang tingin, lahat ay tila payapa. Pero sa mundo ng mga gaya kong nabubuhay sa dilim, ang katahimikan ay hudyat ng bagyo.

---

QUEEN'S CHAMBERS

CLANG.

Isang mahina, halos di marinig na tunog ng metal ang gumising sa akin. Agad akong bumangon, walang ingay, parang multo. Ang reflex ko ay parang natural na kalamnan—hindi na kailangan ng utos.

Kinuha ko ang hairpin na may talim—isang paborito kong weapon, kahit noon pa. Kailangan kong gumawa ng sandata mula sa kahit ano.

Huminga ako ng malalim. Nasa kwarto ko ang kalaban. I felt it. Someone is here.

Mula sa dilim, may umalimbukay na anino. Isang lalaki—nakasuot ng itim mula ulo hanggang paa. May maskara sa mukha, at may hawak na kutsilyong may baligtad na hawakan—isang assassin’s blade.

> Hindi ito ordinaryong magnanakaw. This one knows how to kill.

"Magandang gabi rin sa’yo," malamig kong bati habang pa-simpleng umatras palapit sa dingding.

Nag-atubili siya. Halatang hindi niya inaasahan na gising ako—at mas lalong hindi niya alam na hindi ako takot.

Tumalon siya palapit. Mabilis. Matalim.

Pero mas mabilis ako.

WHACK!

Umilag ako pakanan at ginamit ang hairpin ko para gasgasan ang gilid ng leeg niya. Hindi malalim—pero sapat para mailang siya. Tumalbog siya palayo, napansin ang dugo niya.

"Queen, huh?" sabi niya sa malamig na boses. "I heard you were weak. Frail. A lamb in royal robes."

"Then you heard wrong," sagot ko. "I’m the wolf wearing her crown."

---

THE FIGHT

Mabilis ang palitan ng galaw. Sipa, iwas, suntok, talon. Para kaming dalawang anino na nagsasayaw sa ilalim ng buwan.

Kahit wala akong saplot kundi silk nightgown, hindi ito naging hadlang. Sanay akong lumaban ng walang armas, walang proteksyon, walang awa.

THUD.

Tinamaan niya ang balikat ko gamit ang hawakan ng blade. Napaatras ako. Dumugo. Pero hindi ako nadapa.

Pain is weakness leaving the body.
And I’ve had enough pain to be invincible.

Tumalon ako sa likod niya, sinunggaban ang maskara—at doon ako napahinto.

Ang mga mata niya. Yung hugis. Yung galaw ng katawan niya.

Impossible…

"A-Ace?" tanong ko sa hangin.

Napatigil siya.

Tumitig siya sa’kin—at kahit hindi ko makita ang kabuuan ng mukha niya, alam ko.

Kilalang-kilala ko ang istilo ng galaw na ‘yon. Fluid. Ruthless. Predictable only to someone who trained with him for years.

Si Ace Dela Rosa. Ang partner ko noon sa Black Sun Syndicate.

Pero patay na siya… di ba?