The Last Elysian Oracle (Soon to be Published under PSICOM)

Cesia's POV

"Glitters!" Lumulundag-lundag si Art patungo sa'min na komportable nang nakapalagay sa sala. "Tignan mo Cesia, oh!" Nakataas sa isang kamay niya ang isang maliit na paper bag.

Masigla siyang bumagsak sa silyong kaharap ng sofa. "Limited edition!" aniya habang hinalungkat ang laman ng paper bag. "At higit sa lahat, libre lang! Bwahaha!" Sinabayan pa niya ng pagtingala ng ulo ang malakas niyang tawa.

"Talaga?" usisa ko habang ngumunguya ng popcorn. "Bigay ni Cal?"

Tumigil sa paggalaw si Art at dumilat ang mga mata niyang nakatuon pa rin sa kisame. Suminghap siya sabay baba ng kanyang ulo, namimilog pati ang kanyang bibig.

Tinignan niya ako. "Hindi," bulong niya, at tila hindi pa nga kapani-paniwala para sa kanya ang kanyang sinabi. "May nagbigay lang kasi naiyak ako, eh..."

Tumango-tango ako.

"Huwag mong sabihin kay Cal," seryoso niyang utos pagkatapos.

Kumunot ang aking noo bilang reaksyon.

"Huwaaah!" Sa laking gulat ko, halos itapon niya ang kanyang sarili sa'kin.

Muntik ko nang mahulog ang popcorn na nakapatong sa magkabilang hita ko.

"Cesia!" Niyakap ni Art ang aking mga binti habang nakaupo sa sahig. "Huwag mong sabihin kay Cal na nagpabili ako ng stickers sa iba!"

"Art—" Mahina ko siyang tinulak pero humigpit lang ang pagkapulupot ng mga braso niya. "Wala naman talaga akong balak sabihin sa kanya—"

"Yay!" Itinaas niya ang kanyang mga kamay. "Thanks, Cesia!" aniya at gumulong palayo.

Napabuntong-hininga ako at napailing. Bumalik na rin ako sa pagkain ng popcorn.

"And what if that stranger wanted to lure you? To kidnap you?" tanong ni Ria, katabi ko. "Seriously, stop taking free stuff from strangers."

"Di naman ako kikidnapin no'n, eh!"

"Tsk." Lumukot ang mukha ni Ria sa irita. "Pa'no mo naman alam na wala siyang gagawing masama sa'yo?"

"Tinanong ko siya kung kikidnapin niya ba ako!"

Kumakain lang ako habang tinitignan si Ria na napasapak sa noo.

"You know what?" Tinanggal niya ang kanyang palad mula sa kanyang ulo at umaksyong ayaw na niya, sa kung ano mang pinag-alalahan niya. "I cannot be f*cking bothered with this. I'm already stressed enough."

Tinulak niya ang kanyang sarili patayo mula sa sofa at saka umalis.

Dumako ang aking tingin kay Art na nakahiga sa carpet at nakangiti sa mga stickers na taas-taas niya.

"Art?" sambit ko.

"Hmm?"

Marahan akong natawa dahil sa pagkislap-kislap ng kanyang mga mata.

"Ako nalang bibili ng stickers mo kapag wala si Cal," sabi ko sa kanya. "Di mo kailangan ng pera ng di natin kilala..."

'Tsaka may sariling pera din naman siya, ah?

Siguro may usapan sila ni Cal na siya lang bibili ng stickers niya?

"Okie..."

• • •