Caressing My Perplexed Stella [HS #3]

Flawless, if someone will describe it. The epitome of magnificence, some say. This is where hopes are as high as heavens, successes are out of bounds as the sea, and the legacy is out of everyone's league. If you ever heard this crazy adjectives and figurative language, one surname might crossed your mind. And yes, you are precisely right.

The prominent lineage of the Hechanova.

I will not oppose that, it's just funny. Funny because these people doesn't know anything. There is no such thing as perfection, do not exaggerate the reality because it is not as impressive as someone thinks. There will always be one mistake, making it 99 percent great but not perfect. And that mistake shall be burried down in the depth of the ocean floor to make something look flawless when it's actually not.

"Dale," Natigil ako sa pag-iimpake nang marinig ang boses na nangagagaling sa labas, napatingin ako sa pinto at nakita ko ang marahang pagbukas nito. Lumipad ang kanyang tingin sa aking maleta at napailing pa.

Aster came in, he is my half-brother. He is actually the middle one among the Hechanova brothers. The eldest is Kuya Meteo, the youngest is Comet. Sa kanilang tatlo, he is my least favorite. I don't know why, but Comet and I vibe the most. Siguro ay dahil mas malapit ang edad namin sa isa't isa, dalawang buwan lang. Paano nangyari iyon? Every family has it's own issue, and so does the Hechanova. I told you, there's no such thing as perfection.

"I told you, you can just wait downstairs and play games. Kung naiinip ka, mauna ka na sa airport. Susunod na lang ako sa iyo." Mariin kong wika at ipinagpatuloy ang paglalagay ng mga gamit.

"I can't believe you, ang tagal mo nang nag-iimpake. Do you really want to go or you are just coming because Dad told you so?" Matalim akong tumingin sa kanya nang marinig iyon, this is the reason why we don't vibe sometimes. I can't handle his attitude, I can't handle both of our attitude when we are together.

"Aster, stop your fuckery..." Ani ko at itinuro ang pinto. Hinagod niya ang buhok at nagbuntong hininga pa. "Hintayin mo ako sa ibaba, o isusumbong kita kay Kuya Meteo kapag nakarating na tayo sa France?" Hamon ko. I looked up to him and this time, ako naman ang nagtaas ng kilay.

"Fine, Dale. Magsama-sama kayong tatlo nina Comet, lagi niyo na lang akong pinag-tutulungan." Sambit nito, nang makalabas siya sa aking kwarto ay saka ako natawa. Kawawang bata, walang kakampi.

Just like what I've said, we're going to France to spend the holidays there. Nauna na sina Comet kasama ang aming mga magulang, si Kuya Meteo naman ay doon na raw didiretso habang kami ni Aster ay susunod na lang. Actually, kagagaling ko lang sa camping kasama ang mga journalists, kaninang umaga lang ako dumating at minamadali na ako kaagad si Aster na gumayak.

Habang naglalagay ng gamit ay tumunog ang aking cellphone. Kaagad kong tinanaw iyon at nakita ang pangalan ni George, kaagad akong napangiti at sinagot iyon.

[Hello,] Bungad niya.

"Oh? Napatawag ka?" I asked, we just saw each other this morning. Pahirapan pa nga ang pagpapapaalam ko sa kanya, araw araw ba naman kaming magkasama sa loob ng journalist's quarters, edi sobra niya talaga akong mamimiss!

[Where are you? Nakagayak ka na?] Isinara ko ang maleta at itinuon sa kanyang tawag ang aking pansin.

"Tapos na, kumain ka na?" Napatingin ako sa wallclock, it's already twelve in the afternoon. "You should rest after you eat, baka napagod ka sa byahe kanina." I continued.

[Hmm, walang nakakapagod kapag nasa tabi kita. Pero ngayon, parang nanghihina ako.] Natawa ako sa kanyang sinabi at kinagat ang aking labi. Ang galing bumanat, sarap banatan! 

"Ang galing mo sa mga ganito, hindi ka naman nagpapass ng article on time." Narinig ko ang kanyang pagtawa. I want to hear him laugh so bad that I would do anything for it, kahit iyon lang muna sa ngayon. Pangpalubag loob lang na hindi kami magkikita ng ilang linggo.