Caressing My Perplexed Stella [HS #3]

We traveled from the capital of Bulacan to Obando for fourty five minutes. According to what Dad said while we're on the road, ang mga malalayo sa Malolos ang unang dadalawin. From the corner of Bulacan to the capital, to be exact. It's their mission too, to reach every edge of the province.

Habang tahimik akong nakaupo at nakikinig lang sa usapan ng aming magulang, biglang kumatok sa aking isipan ang mga Layana.

Dad never mentioned them again, he just let me know the surface but the depths of the issue became out of my reach. Sinapo niya ang lahat at hindi hinayaang mapuruhan ang pamilya, although it talks about us, sila lang dalawa ni Mommy ang humaharap sa iilang batikos ng ibang tao. My siblings and I we're untouchable for the public. He never even let them get close to us.

Nang huminto ang sasakyan ay doon lang ako naibalik sa katotohanan, iniabot sa akin ni Comet ang isang shirt at alam ko na ang ibig niyang sabihin. Tumanaw ako mula sa parking lot kung nasaan kami ngayon, there are a lot of people already.

Gaganapin ang pulong sa isang closed gym, kalahati ng gym ay ang mga nakahalerang upuan. Maayos na ang lahat, may ilan din akong nakitang nagkakabit ng tarpaulin sa isang gawang kahoy. Sa gilid ng daan, I can already see the motorcade that awaits for my parents and the whole partylist.

"After the motorcade, we will proceed in the two baranggays. This is our last station for the whole Obando, okay ba?" Ani aming ina, iniisip ko pa lang ang mangyayari ay parang pagod na ako.

Isinuot ko ang shirt sa aking suot, mukhang mainit ang magiging araw ko. We went out from the car, from a distant, I saw our bro talking with the Vestas.

"Governor, tumuloy na raw tayo sa elf..." Ani Tita Michelle. "Isasama pa ba natin ang mga bata? Baka hindi sila maging kumportable..."

"Ayos lang, Michelle. Kasama naman natin sila..." Dad assured, pinunasan ko ang noo at iniikot ang tingin. There are already some people staring at us.

Lumakad na kami papunta sa gilid ng daan, lahat ng nakasalubong namin ay bumati at nakipagkamay sa mag-asawa. Kung paano nila kami tignan bilang anak ay ganoon din nila tinignan ang mga taong ngayon lang din nila nakita. They are always warm, they treat no one with such difference.

"Magandang umaga po, Maganda araw..."

Pati kaming mga kinakamayan ay bumabati rin sa mga ito, minsan ay napapansin kong napapatagal ang pagtitig nila sa akin ngunit ngiti lang ang ginagawa ko sa kanila. People loves the Hechanovas, maybe this is why my Father hid me. He was afraid that this adoration can be a poison, pero mahalaga pa ba iyon ngayon? Kung sa bawat galaw niya ay ipinapakita nitong nagsisisi siya sa ginawa.

We reached the elf, mukhang kami lang ang sasakyan doon. Nakita namin sa mga elf na nadaanan ang ibang kandidato, bumaba pa ang mga iyon para batiin ang Gobernador at ang Vice. We hopped in, thanks to a pile of chairs, madali kaming nakasampa. With the help of great Aster, nakuha niya ang aking braso at kaagad na inalalayan.

"Ang plastik mo," Bulong ko. Ngumisi ito at biglang bumulong.

"Bakit? Mas gusto mo bang si Kuya Lennon ang gumawa niyan sa iyo?" Sinagi ko ang kanyang tiyan kaya naman napangiwi ito, kaagad akong umirap at umiling na lang.

The elf has a wooded barricade, we can lean forward to reach the people's hand. It also prevents them from getting in easily, mahira na. Mas mabuti nang siguardo. Pinaypayan ko ang sarili, natanaw ko si Comet na kausap ang nobya samantalang kami ni Aster ay abala sa pag-aayos ng mga tubig at mga kahon ng ipamimigay.

"Tama lang na wala si Ate Carina, ang init..." Bulong ko sa kapatid, tumango naman ito. Although Ate Carina loves to come, Aster didn't let her to. He's just worried about his health, hindi pwede iyon sa ganito kainit at sa kumpulan ng tao.