Akin Ka Lang

Chapter 10

Um... phew... namamawis na ako sa kaka-english nya. May accent sya mga te! Di tulad pagkausap ko sina Fointess at Cassie kahit pa may accent mga pre di ako na-o-op dahil kahit mistisa ang mga pagmumukha nila di ako ilang! Alam nyo ba kung bakit? Eh, di dahil sa kulay ng buhok nila mga te!

Eh, ang nasa harap ko ngayon blonde ang buhok! Matangos ang ilong, maputi, matangkad, at kahit di ko mawari ang kulay ng mga mata nya ngayon dahil gabi na alam kong pang kano ang kulay ng mga non! Pre literal na foreigner ito!

Um... teka anong pinagsasabi nya? Di ako kasi nakikinig dahil lumipad ang pag-iisip ko.

"... sorry if you  want luluhod ako sayo mapatawad mo-"

"Nak ng tipaklong oh... pinag-alala mo ako! Namamawis na ako rito, akala ko di ka maka-intindi ng tagalog, eh... marunong ka palang managalog!" Sabi ko sabay agaw sa panyong bigay ko sa kanya at ipinahid ko sa noo ko. "Pinakaba mo pa ako. Akala ko napasubo ako sa di oras at maubusan na ako ng english."

Nakakatawa ang hitsura nya dahil naka-awang o laglag ang baba nya mga te!

"You're not angry?"

"Hmm? Why should I? Di mo naman kasalanang maluko pero aaminin ko galit ako- no no not that- galit ako dahil naiinis ako sa walang man lang gustong makinig sa sinasabi ko! At napag-kamalan nyo pa akong si Michael! Naman o... kitang haba ng hair ko tapos sasabihin nyong mukha akong lalaki?" Sabi ko at nagbiro sa huli sa kanya pero sa totoo nyan galit talaga ako that time dahil gulong-gulo ang isip ko at I felt betrayed and toyed by my family.

Iba ang pakiramdam ko sa araw na yon kaya di ko sila magawang tingnan at nagban ako ng visitors baka may masabi akong di dapat.

"Thank you ms. Samañiego. Really salamat at di mo ako ipinakulong." Sabi nya sa akin kaya napakamot ako sa ulo.

"Malamang sa gawin ko yon, eh... ina ka ng pamangkin ko at alam kong nadala ka lang sa galit at di mo ginustong barilin ako." Nakangiti kong sabi.

"And you are?" Tanong ko. "Ayaw kong tawagin kang miss sa tuwing magkikita tayo kaya wag mo akong tawaging Samañiego, Sven o Alex nalang."

"Danniela Noreen McKenzie and I'm sorry for not visiting you in before in the hospital. I don't know where you got admitted and your family won't tell me where you are." Nahihiyang sabi nya at naglahad ng kamay for me to shakehands with her.

"Nah... it's ok, naiintindihan ko. And nice meeting you ms. Danniela Noreen McKenzie.

.
.
.
.
.
.
.

Nakakatawa ang hitsura nya ng oras na 'yon. What can I say akala ko mauubusan ako ng english at napasubo ako ng wala sa oras. Ok lang kina Cassie at Fointess dahil alam kong maiintindihan nila ako pag nanagalog ng pagsagot sa kanila.

"What so funny? And put this sling on! Baka gusto mo baliin ko nalang yang kaliwang kamay mo para wala ka nang mairason pa to put this on your arm."

"Foint-"

"How many times do I have to tell you Sven it's Isabelle! Isabelle or Kristine and Kris for short! Like what others calls me."

"Di tayo close para tawagin kang Isabelle at ayaw kong tawagin kang Kris o Kristine baka mapagkamalan mo pa akong si Michael!"

Kabute ba sya? Dahil lagi na lang sya sulpot ng sulpot sa tabi ko ng di ko inaasahan.

"Look I'm sorry sa mga sinabi ng tita ko, okay? And you don't have to feel insecure about yourself dahil lang sa napagkamalan kang si Michael." Sabi nya at pagtigil sa nya rin akin ng napahawak sya sa balikat ko.