Akin Ka Lang

CONT.

Naman... 😣 ano ba ito? Kailan ba ako tatantanan ng gulo? Hindi pa ba sila kuntento? 😕

I already gave them what they want! So, ano pa ba ang kulang?! 🤯 😡

"P*ta niawa buhay to, oh!" Mura ko na lang dahil kulang na lang masiraan na ako ng bait sa inis.

"Don't cuss Sv-" -mr. Madrigal

"Mag-mumura ako kilan ko gusto! Paki mo ba?!" Tumigil ako sa paglalakad at pinataasan sya ng boses.

"You're being disrespectful to me Sv-" -mr. Madrigal

"Wala na akong natitirang respeto sayo! Kaya pwede... umalis na kayo!" Walang paki alam kong sabi at pangalawang beses ko na itong pangbabastospagsagot at di pinatatapos magsalita sa kanya as I point my hand to the opposite path saan ako papunta.

"You... ungreatful-" -mr. Madrigal

"You're the ungreatful one!" Tiimbaga kong sigaw dahil sa galit sa mga taong ito.

"Ano pa ba ang kulang, ha? I gave in already sa gusto nyo! Major share holder na kayo ng kompanya! I didn't even got a cents in it dahil pinalabas kong ibinenta ko ito sa inyo! Even lo didn't know about it!" Nanggigil kong galit na sabi.

"Nagpakalayo-layo na ako at nagbalik dito sa Mindanao! Para na rin sa ikapapanatag ng loob nyo... I even left Davao at iniwan mag-isa si lolo Lucas ilang buwan ng nakakalipas!"

Nanahimik na ako at pinutol ko na ano mang kumunikasyon kanino man sa kanila, liban lang kay lolo,pero ano ito? Ano pa ba ang gusto ng mga magagaling kong magulang lalo na ang lalaking di ko na magawang kilalaning ama?!

"Ano pa ba gusto nyong gawin ko, ha? Wag ang nyo akong gambalain pa! You want me out of the country? Is that it? Fine! I could do that but I doubt you'd leave me alone... so, no thanks! Nandito nga kayo, eh... ano pang saysay pangingibang bansa ko kung nandito kayo sa liblib na lugar ng Tawi-Tawi after kong kusang magpakalayo?" Sarkastiko kong tanong sa kanila.

"S-Sven a-ana-" -mrs. Madrigal

"Stop it! Don't you dare finish that word! And don't call me by that name mrs. Madrigal!" Hirap kong sabi because I'm starting to see red as the rage I buried deep down in my heart is starting to boil.

After accepting that nightmares was my past I only feel anger towards them, specially mr. Madrigal, but in spite of my anger I realize...

I don't hate them after overcoming my ordeal makalipas ng ilang buwan but that doesn't mean di ako galit lalo na't di ko magawang magpatawad sa sarili kong ama matapos ng mga naranasan ko sa kanya.

"You are still our daughter... that's why we came here... Sven..." lumuluhang sabi ni mama sa akin.

"Anak ka pa rin namin Sven... kaya kami nandito ng mama mo..." mahina at mababang tonong sabi ni mr. Madrigal unlike earlier na ikinataka ko.

Hindi ko alam ang dapat kong maramdaman ng tawagin nila akong anak pero ito lang alam ko... di ko mapigilan ang sarili kong... matawa sa narinig!

😂😂😂

Natatawa ako to the point na kinailangan kong mapayuko. Nakatukod sa tuhod ko ang left hand ko habang ang isa naman ay nasa tiyan ko dahil sa sumasakit na ito sa kakatawa ko.

"A-anong... sa-sabi... nyo?" Tanong ko at napatingin kay mr. Madrigal.

Huh?

Bakit garagal ang boses ko?

Bakit nanlalabo ang paningin ko?

"I'm... I'm sorry... anak..."

Napatingin na lang ako bigla sa di ko namalayang nakalapit kong ina.