抖阴社区

Chapter XV

6.9K 239 25
                                    

Jennie's POV

"I like you."

"I like you."

"I like you."

"I like you."

"I like you."

"I like you."

These three words are repeatedly crossing my mind.

Hindi ako nakapagreact agad. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Hindi ko alam kung anong dapat kong isagot kahit hindi naman patanong niyang sinabi ang tatlong kataga na yon.

She's just staring at me like what I'm doing. I can't utter any words.

Her face frowned and slightly tilted her head. "Jennie?" Tawag niya sakin. I felt her hand on my face. She's caressing my cheek.

"Uhm... L-lisa..."

"It's okay. I just want you to know it. No need for any response." I saw her smile. But it's not a usual smile na nakikita ko sa kanya.

Umiwas siya ng tingin at nagbuntong hininga. She's upset.

I tightly closed my eyes and took a deep breath before speaking. Binitawan niya ang kamay ko kanina nung hindi ako sumagot, so I reached for her hand again and hold it. Napatingin siya sakin.

Take this moment, Jennie. Admit it.

"I like you, too, Lisa."

Hindi ko iniwasan ang mata niya. Nakatitig lang ako. It's my first time confessing to someone. Kaya medyo kinakabahan ako.

Unang kita ko palang kay Lisa, nagustuhan ko na siya. Hindi ko alam kung naniniwala ba siya sa love ay first sight? Yes, it's already love that I'm feeling towards her. Hindi na to basta basta crush crush lang. I liked someone before kaya I know kung gusto ba tong nararamdaman ko o mahal na. And I'm so sure, it's already love.

Isang buwan palang pero hindi ko alam na mahuhulog ako sa kanya ng ganito. It's not that deep, I know that. Pero I love her.

Now, I can see her beautiful smile again. She smiles and hugs me.

"I thought you're going to reject me." She giggled and kissed my head.

I shook my head kahit magkayakap pa kami. "I won't do that." Sagot ko.

She released from the hug and stared at me again. "Thank you, Jennie. For bringing me back to myself. I know it's too early for me to like you, but... I don't know. I just... felt it." She confessed.

That made me teary eyed. "Yah! You're making me cry." I said and acted like I'm crying.

She hugged me again and whispered. "Sheesh. I like you. But don't tell them yet. They will tease me." She let go of the hug again and pout at me.

I chuckled softly. "You're so cute when you pout." I touched her face.

"Yah!" We laughed.

- - -

"Lisa? I need to go home." I said to her dahil lagpas 6pm na. Nakauwi na rin sila Dahyun.

Lisa is hugging my waist while she's lying on her bed. Nakaupo naman ako sa tabi niya.

"Can you sleep here please?"

Binaon niya yung mukha niya sa tagiliran ko.

"You know I can't, Lisa. I'll be back before you wake up tomorrow, I promised." I assured her.

Dahan dahan niyang binitawan yung bewang ko at tumingin sa ceiling.

"You said the magic word. Better do it, Jennie." She uttered then turn her back to me.

Now I realized it. May trauma pa rin nga pala siya sa mga promises. I'm obliged to do what i just said.

I smiled and hug her from behind. "I will, Lisa." I said and kissed her head. "I'm going home now."

I was about to open the door when Lisa calls my name.

"Yes, Lisa?" I turned to face her.

She showed me her cute pout.

"Take care." I smiled and nodded.

"I will. Eat your dinner and drink your meds, Lisa." I waved my hand when she nodded her head.

Palabas na sana ako ng main door nila ng makasalubong ko si Auntie.

"Oh, Jennie. You're going home?"

I nodded and smile. "Yes, Auntie."

"Alright. Take care of yourself, okay?" She gave me her smile as she patted my shoulder. "Thank you, Auntie."

- - -

"Unnie!!" Sigaw na salubong sakin ng mga kapatid ko.

Mahigpit na yakap ang binigay ko sa kanila. "Hey, girls. Kamusta?" I asked as I kissed their heads.

"Okay naman, unnie. Pasado kami sa exams!" Masayang mungkahi ni Chaeyoung habang naglalakad kami papasok ng bahay.

Binaba ko muna yung gamut ko sa upuan sa sala. "Oo nga, unnie. Tapos nanalo rin yung Volleyball team namin sa sports fest kanina." Tumatalon talon pang sabi ni Tzuyu.

Kasali kasi siya sa volleyball while hindi naman mahilig sa sports si Chaeyoung. Minsan nga nerd na tawag dyan dahil lagi siyang nasa library to study.

"Great job! At dahil dyan, we will order any foods that you want." Malawak ang ngiting sabi ko sa kanila.

Agad silang nagkatinginan at sabay na nagtakip ng bibig. "YEHEY!!!" Saka tumalon.

Natatawa nalang ako sa kanila dahil sa kakulitan nila.

"Bakit ba kayo sumisigaw— oh Jennie!" Nakangiting lumapit si Mama sa amin at niyakap ako. "Nakauwi ka na pala. Halika, kumain na tayo." Aya ni Mama.

"Ma, nasan po si Nayeon?" Tanong ko bago maupo sa upuan sa lamesa.

Tumingin sakin si Mama. "Ah, nag-overnight sa bahay ng kaklase niya dahil kailangan daw nilang tapusin yung thesis nila ngayon. Pasahan na bukas." Tumango tango ako sabay subo ng pagkain.

Nasa kalagitnaan kami ng pag kain ng tumunog ang cellphone ko sa bulsa.

I took my phone out of my jean's pocket and looked at who messaged me. It's Lisa.

Agad kong binuksan ang message niya.

From: Lisa Manoban

Jennie? I miss you already. :(

I giggled and tap the reply button.

To: Lisa Manoban

I miss you too, Lisa. Have you eaten? Have you already took your meds?

Sent!

Nung oras kasi na naging okay na si Lisa. Her mother asked us to exchanged numbers para in case na may gustong sabihin si Lisa at wala ako sa mansion nila, she can easily contact me.

From: Lisa Manoban

Yes, ma'am. I already did.

Kahit natapos na akong kumain at nakapag-urong na ako, magkausap pa rin kami ni Lisa hanggang 10pm.

To: Lisa Manoban

Lisa, you need to sleep. Good night!~

I replied back. Hindi kasi siya pwedeng magpuyat. Ako rin, baka di ako magising ng maaga lagot na.

From: Lisa Manoban

Okay. I'll see you tomorrow. You should be here before I woke up you say. I'll hold on to that, Jennie. Good night!

Hindi na ko nagreply at nilocked na ang screen ng phone ko.

Only You ??Where stories live. Discover now