Ilang araw nang nagtataka si Zarria kung bakit hindi parin siya kinokompronta ni Maximo sa pam-ba-block niya sa cellphone number, sa Facebook, IG at Twitter nito. Ilang beses pa niyang sinabihan ang sarili na huwag manghinayang dahil hindi nanaman sila maayos ng binata dahil ganoon naman sila madalas pero bakit ganito, hindi niya parin maiwasan ang mas lalong magtampo o dapat niya bang sabihin ay makonsensya. Isa pa'y ito yata ang may kasalanan at hindi siya.
Zarria held her luggage as she approached her twin brother who was gazing at her skirt. She knew by his stares what was running on his mind by that moment, he was totally against it again. She was wearing a black skirt with her white polo top. The three buttons on the top was freely opened and Zarrick finally shook his head looking at it.
"Wear your jacket, Zarria, and for Pete's sake stop showing your cleavage,the real deal is just your push bra" he scanned her one more time before walking out of their house. Nang-iinis ang sinabi nito sa huli but her mind was definitely elsewhere. Sa partikular na taong 'yon kaya wala din naman ang kanina pa pambubwisit nito sa kaniya.
Mariin na kibit balikat lang ang ginawa niya rito kasabay ang pagbuntong hininga niya. Walang pakialam sa sinabi ng kaniyang kapatid. One of their guards help her with her luggage. Siya naman ay nagtungo na sa passenger seat, putting her handbag on her legs. She slouched a bit when Zarrick started the car engine and went to drive.
"I'll promise to go there after you. Mom just gave me tasks and I have to handle those now so I can't go with you today" Zarrick said, taking glances at her as he talks.
Tamad niyang binuksan ang kaniyang cellphone at nag-scroll na lang sa kaniyang newsfeed. Her mother obviously had an idea that Zarrick wants to go with them because he will surely help her and her mother being the typical antagonist, leaving Zarrick here will be the best option for her. Just dmn it.
"I'll survive, just hope for it" sarkastiko na lamang niyang sabi.
"You can send me your activities if you need my help, I'll help you. Promise"
"Whatever. Kapag tamad nalang ako. You know Mom, malalaman at malalaman niya kapag wala akong natutunan so I have to keep my ass focus on my lessons. The only thing I'm hoping right now is Tita Teddy's will be my tutor again. She's a walking angel"
"But unfortunately she's in Cebu right now. Talia's wedding is on this month"
She groaned. Mabuti pa ang pinsan ni Cage na 'yon. Kahit na eskandaloso ay may nabingwit parin. Isang probinsyano na alam niyang allergic na allergic ang babae. Hindi parin niya alam kung anong klaseng gayuma ang namagitan sa mga ito, hindi niya lang mapaniwalaan kung paano nga ba nangyari ang dalawa.
"She really chose to get wed in a province, huh. I still remember when she cried knowing our trip will be in Villa Larra. She hates provinces!"
Buti na lang talaga at naligaw ni Zarrick ang kaniyang isipan palayo kay Maximo. Oo nga pala, she wanted to ask her twin about that man but she refuses to. She will just let him occupy her mind again, e, ano ngayon kung ayaw nitong magkomento o magreklamo sa pambablock niya. Maximo was the one who hurted her in the first place, there is nothing wrong with her vouching her tampo.
When their car stopped in front of the airport, Zarria heaved a sigh and went to Zarrick's side. Ang kaniyang kakambal na ang may hila-hila sa kaniyang maleta samantalang siya naman ay palinga-linga na.
She tried to text Elyse, asking if she's okay with her current problem just to divert her attention from expecting someone to come. She knew better that Maximo will not show himself just to kiss her goodbye especially after their worse fight.
Ang taas naman ng pride nito kung ganoon! Oo na! Siya na ang may mali! Inaamin naman na niya pero bakit wala parin ito at walang paramdam? Inaasahan niya ito ng personal dahil hindi naman ito magkakaroon ng kumunikasyon sa kaniya.
"He's not coming. Just stop hoping,Zar. Your flight will be called any minute. Let's go"
Bagsak ang balikat na sumunod na lamang siya sa kakambal na nauna nang maglakad sa kaniya.
"I'm not hoping kaya" bulong-bulong niya.
"You are. According to Tita Ramuela, Maximo is going somewhere, she didn't mention the exact place because Maximo went out of the country without their approval. He obviously escaped his father's commands again"
Malaki ang pasasalamat ni Zarria na sinabi sa kaniya 'yon ni Zarrick. Tila nakaramdam ito na kanina pa siya kating-kating magtanong tungkol sa binata.
"Then why he did not tell me? He used to get me updated about his plans when it comes to his father. I did—"
"You blocked him. I was with him when he tried to contact you but you just pushed his patience to worst state. You are the only one he could breathe in with those kind of problems, through your presence, he can surpass it. But to his dismay, Zar, he couldn't call you" he sighed, "Go easy on him. You are the only one he can lean on, Zar"
Tila isang saksak ang mga sinabi nito sa kaniya. Ang konsensyang yumayakap sa kaniyang puso sa nagdaang mga araw ay tila nabuhay lalo at umahon na hanggang sa manikip na ang kaniyang dibdib.
Naalala niya ang mga sandaling yakap niya ang binata habang ito ay umiiyak sa kandungan niya. Napamura siya ng mahina, pinigilan ang sariling ipakita sa kakambal ang labis niyang pagdurusa.
Maximo is living with his parents' high expectations. Bawal ang ganiyan, dapat ganito, ganoon lagi ang eksena ng binata pagdating sa ama. Ito rin ang dahilan kung bakit todo kayod ng buto ang lalaki para makaipon at makawala sa puder ng mga magulang. Maximo is an open book whenever he is with her, kaya naman mas lalo siyang nasasaktan ngayon knowing Maximo isn't in a good shape right now. Having those kind of worries on his plate, hardly eating his sufferings.
"Oh, God" she massaged her temple. She was finally sitting on her designated chair in the plane and all she could think at that moment was Maximo. How is he and where the hell did he go. Which country? She'll definitely fly there and handle her mother's anger later, knowing she's going to escape her studies. "Oh, sure, he will be at the White house in Cambodia. Baka nag-eenjoy na 'yon doon. Hindi na ako kailangan" pagpapakalma niya sa kaniyang pag-aalala.
Ramdam na ramdam na ni Zarria ang America pagkaraan ng dalawang araw na pananatili niya doon. Mukhang binibigyan siya ng isang Linggo ng kaniyang ina upang huminga, pero mas lalo lamang siyang kinabahan doon dahil alam niyang sasabakin siya nito sa matinding labanan. Hindi siya pwedeng magtiwala sa ina, ngunit alam naman niyang kailangan niyang sulitin ang binigay nitong oras sa kaniya upang makapagliwaliw siya doon.
Nababasa niya sa mga mata ng kaniyang ina na sasakalin na siya nito ng mga libro pagkatapos ng isang linggo hanggang sa matapos na nga ang kanilang bakasyon.
Nakita niya ang ina na nasa malawak nilang Garden at sinasabihan marahil ang landscaper nila, o mas mabuting sabihing sinesermunan. He's listening to her with his emulous patience. Mukhang hi-nire lang ito ng kaniyang ina upang pangunahan sa dapat gawin, then why did she hire him for? Ang kaniyang ina talaga, napapailing nalang tuloy siya.
"Manang, sina Erika ba at Tristan ay napaparito minsan?" Tanong niya sa matandang kasambahay. Minsan niya na lang kasi makita ang dalawang pinsan niyang 'yon.
"Nakikita ko lang ang dalawang pinsan mong 'yon sa tuwing may event na sinasagawa dito sa bahay niyo. Ang last kong kita sa kanila ay nung death anniversary ng bunsong kapatid ng Ama niyo"
Napatango na lamang siya. Wala siyang alam na gawin, hindi naman niya pwedeng abalahin ang mga kaibigan nila upang tawagan nalang sana ang mga ito dahil abala rin naman ang mga ito sa sariling bakasyon.
Umupo na lamang siya sa stool doon at pinaglaruan ang kaniyang almusal. Maiinip siya sa isang linggong ibinigay sa kaniya kung hindi siya lalabas at maglilibot.
Paniguradong hindi rin naman siya sasamahan ng ina, isa pa'y baka maging disaster lang ang paggagala niya dito sa States kung ang ina ang bubuhatin niya upang maglibang. Hindi yata uso sa kaniyang ina ang salitang 'paglilibang'.
Umakyat na lamang siyang muli sa kaniyang silid upang doon magpalipas ng oras habang nag-iisip siya kung anong pwede niyang gawin. Wala pa si Zarrick kaya wala siyang makakasama, abala pa ang kaniyang kakambal sa pag-aasikaso ng mga mild na problema sa Pinas. Alam naman niyang yakang-yaka naman nito ang kailangang gawin.
Ilang oras din siyang tumunganga sa kaniyang kisame, nag-scroll at tumingin sa mga kaganapan sa bakasyon ng mga kaibigan. Nakita niya ang ilang mga litrato ni Clyden sa Singapore. Mayroon ding kumakain ito sa isang restaurant kasama nga ang pamilya. Si Elyse naman ay nasa isang mall, bitbit sa kaliwang kamay ang mga paper bags. May mga mensaheng galing sa mga ito ngunit wala siyang ni-replyan. Wala naman siyang ma-a-update sa mga ito. Hindi siya makakapagpost ng pictures niya na nasa isang magandang lugar at nag-eenjoy because it was totally the opposite. Burong-buro na siya sa kanilang bahay kahit na magdadalawang araw na siya doon.
She swiped her cellphone and tapped her gallery. Naroon ang sunod-sunod na stollen pictures ni Maximo at ng kaniyang kuya Leandro pero nakatuon lang ang kaniyang mata sa mga litrato nila ni Maximo.
Nang sumapit ang tanghalian ay nagpadala na lang din siya sa kaniyang kwarto, hindi niya kasi maiwanan ang pinanonood niyang romcom ngunit alam niyang isa lamang 'yong dahilan upang hindi niya makasabay ang ina sa hapag-kainan dahil kung ano anong pagco-compare nanaman ang gagawin nito. Lulukubin lang ng sakit ng loob ang puso niya. Kaya naman iiwas na lamang siya.
Pagkatapos noon ay natulog na siya at nang magising nga ay madilim na, nakabukas ang kaniyang sliding door papunta sa veranda ng kaniyang kwarto at mula roon ay nangangamusta ang madilim na langit. Nang magtungo ang kaniyang paningin sa orasan na nakapatong sa bedside table ay naglalaro ang dulo ng malaking kamay nito sa sampung numero. Ang haba pala ng naging pagtulog niya.
"Ma'am Zarria?" Tawag sa kaniya ng katulong sa likuran ng nakasarado niyang pinto. "Hindi pa po kayo kumakain. Ang sabi ng iyong ina ay bumaba na raw po kayo upang kumain. Isa pa ay may tawag po sa landline para sa inyo"
Bigla siyang napaupo mula sa pagkakahiga. Iba ang tahip sa kaniyang puso nang may partikular na taong dumaan sa kaniyang isipan para sa tawag na 'yon.
"Bababa na po!" She quickly went to her bathroom to fix herself and went out after.
Sa pagbaba niya ay wala na roon ang kaniyang ina. Papasok na sana siya sa kanilang dining room nang tumunog ang kanilang telepono. Sinenyasan niya ang isang katulong na papunta na rin sana doon upang sagutin, lakad takbo na ang kaniyang ginawa at masiglang bumati ng "Hello" pagkaangat niya ng aparato at itinapat nga ito sa kaniyang tainga.
Ngunit animo'y isang kidlat lamang ang kaniyang ngiti na mabilis naglaho dahil sa nagsalita. "Hey, Zar. How's America?"
"Why the hell did you call for, Cage?" Nakabusangot na niyang tanong.
Cage chuckled on the other line. "What's with the grumpy attitude? Ang ganda palang ng pagbati mo sa akin kanina, Zar"
"Why did you call? I don't have much time with your suchness, Cage. What is it? I'll hang up now if you're just going to ask me about those blonde girls. Maghanap ka ng blonde d'yan sa Pinas"
Natawa nanaman ito. "Lagi na lang bang babae ang hanap ko kapag tatawag ako sa'yo? I have a goodnews for you"
"I know what goodnews mean to you. Women" she was smiling sarcastically when she said that. Kahit pa hindi naman nito nakikita ang kaniyang mukha.
Alam naman kasi niyang magkatabi ang bituka ni Cage, Zarrick at Maximo pagdating sa mga babae. Ito-ito nga lagi ang nagkakasundo pagdating sa bagay na 'yon. Malakas mambabae.
"Look, it's about Max"
Doon nabuhay ang kaniyang dugo. Napaayos pa siya ng upo. "W-what is it?" Tumikhim siya para alisin ang kaba sa kaniyang dibdib, hindi naman siguro masamang balita ito hindi ba? At sa pagkakasabi nito ay goodnews, but knowing Cage? She doubts it.
Ngunit unti-unting lumakas ang tibok ng puso niya nang marinig ang sunod na sinabi nito. "Max is currently there, he asked me earlier about you and I told him that you already reached your mansion. He's staying in Zarrick's condo—" hindi na nito natuloy ang sasabihin dahil binabaan na niya ng tawag ang lalaki.
That's all she wants to know. She quickly ran to her room, finally had a reason to get outside.