Stranger
Mabibigat na yabang ng mga paa ang naririnig ko habang nakalutang sa ire. Mas lalo akong nahihilo dahil sa bilis ng pag-lalakad nito. Halos maalog na utak ko.
“S-sandali!” Hinila ko ang kwelyo ng damit nito at pilit na inananinag ang mukha niya.
Hindi ko halos siya makita dahil sa dilim na bumabalot sa paligid. Pilit kong binabangon ang ulo ko ngunit mas lalo lang akong nahihilo dahil patuloy nitong paglalakad.
“Sandali!” Hinigpitan ko ang hila sa kwelyo niya upang tumigil siya.
“What, Woman?” Inis na tumigil ito sa paglalakad.
“Kerosene?” Tanong ko nang makilala ang boses niya.
“What?” Pasigaw na tanong nito.
“I-ibaba mo'ko” Kumapit ako sa balikat niya upang maalalayan ang sarili.
Maingat ako nitong binaba sa sahig. Humarap ako sa kanya. Ngayon ko lang napansing hindi pala kwelyo ang hawak ko sa leeg nya kundi...
“Anong tawag dito?” Angat ko sa bagay na hinahawakan. Madilim pero kitang-kita ko ang kulay asul niyang mga mata.
“Necktie.” Namamaos niyang sagot habang nakatitig sa'kin. Nanatili akong nakahawak sa bagay na iyon habang nakikipagtitigan sa kanya.
“Bakit madilim?” Tanong ko tsaka inikot ang tingin sa buong paligid.
“Kasi Gabi na.” Pabulong na sagot nito.
Napasinghap ako nang maramdaman ang hininga niya sa leeg ko. Dahan-dahan kong iniharap ang mukha ko sa kanya. Isang maling galaw,Akira.
Napalunok ako. Kusang bumukas ang bibig ko nang maramdamang gumagapang ang dalawang kamay nito sa bewang ko papunta sa likod ko. Dahan-dahan ako nitong hinahapit palapit sa kanya.
Bumaba ang mukha niya sa leeg ko. Nakagat ko ang ibabang labi ko nang patakan niya ng maliliit na halik ang balat ko. Mas lalo niya akong nilapit sa katawan niya. Napakapit ako sa matipuno niyang dibdib at tumingala upang mas lalo siyang mapagbigyan sa ginagawa niya.
Kusang lumabas sa bibig ko ang mahihinang halingling habang hinahalikan niya ang leeg ko pababa sa balikat ko.
“Are you avoiding me?” Namamaos na tanong nito habang pinapatakan ng halik ang clavicle ko.
“H-hindi” Pigil hiningang sagot ko.
“Hmmm?” Tanong nito habang nakasiksik padin sa leeg ko.
“B-bakit naman k-kita iiwasan?” Inangat nito ang ulo niya at inilapit ang mukha sa'kin.
Napaatras ako nang nagsimula itong maglakad. Hawak ang bewang ko habang tinutulak ako sa kung saan. Halos magkaapakan kami ng paa habang umaatras ako at humahakbang naman siya.
Napasinghap ako nang tumama ang pwetan ko sa bagay na hindi ko alam. Pabagsak nitong inilapag ang isang kamay niya roon upang maikulong ako.
Dahan-dahan niyang nilalapit ang mukha sa'kin. Napakapit ako sa kinasasandalan upang maalalayan ang sarili maibaba ang katawan.
Kabadong nilingon ko ang paligid. Unti-unting binababa ang katawan ko upang mailayo sa kanya. Madilim ang paligid kaya hindi ko halos makita ang mga bagay na narito. Nilingon ko ang kinasasandalan ko.
Mas lalo akong napakapit do'n nang makitang nasa nguso kami ng sasakyan. Napakurap ako at nakagat ang ibabang labi nang tumama ang likod ko sa malamig na ibabaw ng sasakyan.
Nasaibabaw ko siya habang dahan-dahan nitong hinihila ang strap ng damit ko pababa. Hinahalikan nito ang balikat ko pababa sa dibdib.
“Ahh~ Halingling ko nang bumaba ang kamay niya sa hita ko.
Pigil hiningang ginakagat ko ang ibabang labi upang mapigilan ang panibagong halingling. Nasa likod ko ang kaliwang kamay nito habang humahaplos naman sa hita ko ang isa.
Bumigay na'ko. Hinayaan kong mahiga ang katawan ko sa ibabaw ng kotse habang nakatingala. Malaya niyang hinahalikan ang leeg ko paakyat sa panga ko habang naglalakbay ang mga kamay. Damang-dama ko ang matipunong katawan nitong pumapaibabaw sa'kin. Inabot niya ang nakaawang kong bibig at siniil iyon ng halik.
Pahero kaming naghahabol ng hininga nang humiwalay siya sa'kin. Bahagya siyang lumayo at nakangising tumitig sa bukas kong dibdib. Bigla akong namula nang mapagtanto ang ginawa.
Nanghihina ko siyang tinulak ngunit bigo ako nang hindi siya man lang siya gumalaw. Hindi ako makatingin sa kanya habang tinutulak ang dibdib niya.
“U-umalis ka n-nga...” Pilit ko siya tinutulak, ngunit sa halip na umalis ay mas lalo lang nitong nilapit ang katawan sa'kin.
“Next time, hindi lang yan ang gagawin ko sayo kapag umiwas kapa.” Baritong banta nito tsaka ako inangat sa ire.
Pinasok niya ako sa sasakyan at lumipat sa manibela. Pinatunog niya ang sasakyan at tinanggal ang necktie sa leeg niya.
“H-hindi ba't iniwan mo ito sa labas k-kanina?” Malalim ang tingin nito sa'kin habang tinatanggal ang dalawang butones ng polo niya.
“Pinakuha ko.” Lumapit siya sa'kin at may kung anong pinihit sa gilid ko.
Pinigilan ko siyang ituloy iyon nang mapagtanto ang ginagawa niya.
“Seatbelt, baby. Hindi kita itatali.” Ngisi nito tsaka bumaling sa manibela.
Mabilis ang maneho nito habang tutok na tutok sa daan.
“K-kerosene?” Tawag ko sa kanya at hinigpitan ang kapit sa seatbelt daw kuno.
“Kilan pa'ko naging gasolina,ha Neptune?” Ngisi nito.
“Neptune?”
“Yeah, you're calling me ‘Kerosene’. Then I'm calling you ‘Neptune’.” Hindi ko na siya sinagot. Napatitig ako sa daan.
“Ang bilis ng maneho mo, H-hindi ba tayo m-mamamatay nito?”
Ngumisi lang ito. “Ako ang mamamatay kapag hindi ko binilisan.” Mas lalo pa niyang binilisan. Halos maiwan kaluluwa ko sa likod.
“S-saan ba tayo pupunta?”
“Somewhere.”
Nakahinga ako ng maluwag nang sa wakas ay nakarating na kami sa ‘somewhere’ na sinasabi niya.
Inaantay ko kung bababa ba siya. Tinanggal nito ang seatbelt niya at lumingon sa'kin.
“Why are you avoiding me?” Malayelong tanong nito.
“H-huh?” Napasiksik ako sa maliit sa ispasiyo sa gilid ko nang lumapit siya sa'kin.
Kung kanina ay nakangiti siya habang kinakausap ako, ngayon ay para ako nitong kakainin ng buhay.
“Don't make me repeat what I said, Akira.” Akala ko ba Neptune?
“H-hindi kita i-iniiwasan—
Natigil ako nang lumapat ang kamay niya sa hita ko. Marahas akong nakalunok nang marahan itong gumapang paakyat.
“One more time, honey.” Bumaba ang mga mata niya sa hita ko at marahang hinahaplos iyon.
“Why are you avoiding me?” Namamaos na tanong nito habang nakatitig na sa'kin.
Naghuhurmitado ang puso ko habang pinipilit na hagilapin ang hangin. Napakurap ako. Halos maduling ako sa subrang lapit ng mukha niya sa'kin.
“K-kasi...” Napalunok ako.
“H-huwag daw a-akong lalapit sa... H-hindi ko k-kilala!” Nanginginig na sagot ko.
“Stranger, huh?” Binasa ng dila nito ang ibabang labi niya bago kinagat.
Wala itong pasabing umalis sa harap ko at muling nag maneho.
“I'm Kyros aviano rieko Greavev. Archivestre. 24 Years old. A licenced Engineer. Son of the owner of Archivestre Engineering Company. Only child and the only one heiress of Greavev luxurious hotel.” Malamig ang tingin nito sa daan habang nagmamaneho. Napanganga ako.
“Huh?”
“Maaga akong nag-aral. Homeschool. I don't have break, Ayaw ni mommy. Walang taong hindi ako nag-aaral... Gusto niyang maaga akong makapagtapos. Sinasaktan niya 'ko everytime I disobey her order. I don't have right to against.” Ngumiti siya pero hindi ko nakikita sa mga mata niya iyon.
“K-kerosene?” Hinawakan ko ang braso niya.
“Yes, Neptune?” Tawa niya. Kitang-kita ko ang lungkot sa mga mata niya.
“Hindi mo naman kailangang mag kwento...”
“It's your fault.” Tumawa ulit siya. Napangiti ako.
“I'm telling you about myself because I don't want you to treat me like a stranger.” Saglit siyang tumingin sa'kin.
“Para narin wala kanang reason para iwasan ako.” Ngumisi siya.
“H-hindi naman t-talaga kita iniiwasan...” Nag-iwas ako ng tingin.
“Ayaw ko lang makita ni ate Jean na kasama kita—
“So, is that Jean told you to stay away from me?” Galit na tanong nito at binilisan ang pag papatakbo.
“H-hindi...”
“Tsk.”
“Speaking of that teacher, Don't mind her.”
Nanlaki ang mga mata ko. Lagot.
“K-kailangan ko na pa lang umuw—
“I said, DON'T MIND HER” Matigas na banggit nito sa dulong salita.
“P-pero—
“No more buts, Woman.” Pinaharurot nito ang kotse niya habang nakakunot ang noo.
☕️?