:::::::::::::::::::::::::::
ဟင်း......
အာရုဏ်ဦးနံနက်ခင်းမှာ ကြားလိုက်ရသည့် ညည်းသံသဲ့သဲ့. ,.
" အား....ကျွတ်...ခေါင်းတွေကိုက်လိုက်တာ "
သစ်သားရောင် တိုင်လုံးဖြင့် ထိုးဆောက်ထားသော မျက်နှာကြတ် ကျယ်တစ်ခု...ပစ္စည်းပစ္စယ
တစ်ခုတောင်မရှိတဲ့ ထိုအခန်းထဲတွင် သူတစ်ယောက်သာ...
" ဟင်....ငါဘယ်ကို.."
အမြင်စိမ်းစွာရှိနေတဲ့ အိမ်ကြောင့် သူအိပ်ယာမှ ကုန်းရုန်းထမိသည်...
မြင်သာစွာ ရှိနေသည့် တံခါးပေါက်ဆီသို့သာ
ဦးတည်ပြီး သူအပြင်ကိုထွက်လာလိုက်သည်..
ဂျောက်....
သူ့တံခါးဖွင့်သံအဆုံးမှာ မလှမ်းမကမ်းမီးဖိုချောင်မှာ ရှိနေသည့်အဖွားအိုတစ်ယောက်က သူ့အားလှည့်ကြည့်သည်...
" အော်...မြေးသတိရပြီလား "
အသက်ခပ်ကြီးကြီး အရွယ်ရှိသည့်ထိုအမျိုးသမီးကြီးက သူ့အားလှည့်ကြည့်ကာမေးလာသည့်စကား...
" ဟုတ် အဖွား..ကျွန်တော်သတိရပါပြီ..ဒါနဲ့ ကျွန်တော်က ဘယ်နေရာကို "
သိလိုစိတ်ဖြင့် မျက်လုံးလေးပြူးကာ မေးမိတော့ အဖွားက သူ့ကိုခပ်စစလေးကြည့်လာသည်..
" မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ငါ့မြေးရဲ့...ဒါပင်လယ်နားက အိမ်လေးပါ...အဖွားတို့အလုပ်သိမ်းပြီး ပြန်တော့
သားက ပင်လယ်မှာ လဲကျနေတာလေ...အဲ့တာနဲ့ဘဲ အဖွားက ဒီအိမ်ကိုခေါ်လာခဲ့တာ.."
" ဗျာ...ဟုတ်.. ဟုတ်..ကျေးဇူးတင်ပါတယ် နော်အဖွား...
အဖွားတို့သာ ကျွန်တော့်ကို ဒီအိမ်ခေါ်မလာခဲ့ဘူးဆိုရင် ကျွန်တော်အခုချိန်မှာ အသက်ရှင်လျက်
ရှိနေလောက်မှာမဟုတ်ဘူး..."
" အိုကွယ်....အဲ့လိုစကားတွေကို မပြောပါနဲ့
ဘာတွေများ...ဘာအကြောင်းရင်းတွေကြောင့်များ..အဲ့အချိန်ကြီးထိ အဲ့နေရာမှာ..စောင့်နေရတာလဲ.."
" ဗျာ..."
အဖွားရဲ့ မေးခွန်းတွေကို နားမလည်သလိုမေးမိတော့ အဖွားက ထမင်းပန်းကန်ကြီးကို သူ့ရှေ့ထိုးပေးလာသည်....
Part 9
Start from the beginning
