???????????????????????????????????????????????

Chapter 102 –  ပါဆယ်ထုတ်တွေယူခြင်း

.

လမ်းမှာ သူတို့ကိုမြင်တဲ့လူတွေကနည်းနည်းဖြစ်ဖြစ်တော့ စနောက်ကြတာပါပဲ။ သူမကိုယ်သူမအရေထူတယ်လို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့လုရှပင် တောင့်မခံနိုင်တော့ရာ မျက်နှာနဲ့နားတွေနီရဲနေတဲ့ကျန်းကျွင်းမော့ဆို ပိုဆိုးဖို့ပဲရှိသည်။ နောက်ဆုံးမှာ ရွာကထွက်လာပြီးတခြားသူတွေနဲ့ဝေးသွားတော့မှ အချင်းချင်းအကြည့်ချင်းဖလှယ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံးစိတ်သက်သာရာရသွားပြီးမှ ရယ်မောလိုက်ကြသည်။

ဒါပေမယ့် သူများတွေပြောလိုက်တဲ့စကားတွေကို ပြန်တွေးမိပြီးအနည်းငယ်ရှက်ရွံ့နေသေးတာကြောင့် ထို့နောက်ပိုင်းစကားဆက်ပြောရန် အစီအစဉ်မရှိ‌ကြပေ။

မြို့ကိုရောက်တော့ ပါဆယ်ထုတ်တွေယူရန်စာတိုက်ရုံးဆီအရင်ဆုံးသွားလိုက်ကြသည်။ စာတိုက်ရုံးရောက်တော့ ပါဆယ်ထုတ်တွေကအတော်လေးများပြားသည့်အတွက် ကျန်းကျွင်းမော့သည်သွားအတည်ပြုဖို့လိုရာ လုရှသည်အနည်းငယ်ပျင်းပျင်းနဲ့ကျန်နေခဲ့သည်။ တံဆိပ်ခေါင်းတွေရောင်းနေတဲ့ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကိုသတိပြုမိလိုက်တော့ ပုံစံအနည်းငယ်သွားဝယ်ယူလိုက်သည်။

တကယ်တော့ သူမကတံဆိပ်ခေါင်းတွေနဲ့သိပ်အကျွမ်းမဝင်ရာ ဘယ်တစ်ခုကတန်ဖိုးရှိလဲဆိုတာ မသိပေ။ တစ်ချို့တံဆိပ်ခေါင်းတွေကပိုက်ဆံနဲ့ရောင်းစားလို့ရတယ်လို့ပဲ သူမကြားမိထားတာကြောင့် ဒါတွေကဈေးမကြီးရာ နောက်ပိုင်းမှာရောင်းစားလို့ရမယ်ဆိုရင် ကောင်းမှာပဲလို့တွေးပြီး အနည်းငယ်ဝယ်ယူလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အကယ်၍ရောင်းစားလို့မရခဲ့ပါက ဆုံးရှုံးမှုကြီးဖြစ်ရပေလိမ့်မည်။

သူမတံဆိပ်ခေါင်းတွေဝယ်ယူလို့ပြီးနောက် ကျန်းကျွင်းမော့သည်အထုတ်အပိုးတွေအားလုံးနဲ့ ခက်ခက်ခဲခဲထွက်လာလေသည်။

" ဒီလောက်များလား?"
အထုတ်ကြီးတစ်ထုတ်ကိုမြင်လိုက်ရတော့ လုရှအံ့အားသင့်သွားရသည်။

ကျန်းကျွင်းမော့လည်းဒီလောက်ပစ္စည်းအများကြီးကို မမျှော်လင့်ထားတာရှင်းလင်းပါသည်။ သူကအနည်းငယ်နောင်တရသွားပြီး " ကျွန်တော်သိမယ်ဆိုရင် ရဲဘော်လီကိုပါအတူခေါ်လာခဲ့ပါတယ်"