"Ne işiniz var burda?" Sert bir sesle konuştuğunda ikimiz de sustuk.
"Özel mülk burası."dedi aynı tonla. Çatık kaşları ve iri bedeniyle zaten fazlaca korkutucuyken bir de sicili işin içine girince mantıklı olan şey burdan koşarak uzaklaşmamızdı.
"Bilmiyorduk."diye mırıldandı Anıl.
Tam gidecekken Anıl'a doğru bişey fırlattı. Anıl havada yakaladığı astım ilacına bakıp saçma bir gülümsemeyle teşekkür ettiğinde gideceğini düşünürken biraz daha yaklaştı bize.
"Ben yapmadım."dedi ürkütücü bir sesle. Neyden bahsettiğini anlamazken gözlerine bakmamaya çalıştım. Adam sanki ruhumun derinliklerine bakıyordu.
"Yangını ben çıkartmadım."diye bir açıklama yaptıktan sonra arkasını dönüp giderken neden böyle bir açıklama yaptığını düşünüyordum.
...
Ertesi gün okuldan sonra doğruca eve gelmiş ve bayağı bir araştırma yapmıştım. Bütün her şey Anıl'ı ısıran şeyin bir kurt değil de kurt adam olduğunu işaret ediyordu.
Başlarda buna inanmasam da babam ölen kızın otopsisinde cesetten hayvan kılları, daha doğrusu kurt kılları bulunduğunu söyleyince herşey yerine oturmuştu.
Odamın kapısı aniden açıldığında irkilerek sandalyemden doğruldum. Beklediğim gibi Anıl geldiğinde hızla ayağa kalkıp karşısına geçtim.
"Sana ne olduğunu sanırım buldum."
"Batu,inan bana umrumda değil. Birkaç saat sonra bir parti var ve ben ilk defa bir kızla gidicem. Sen de beni-"
"Seni ısıran şey kurt değildi."diye böldüm lafını. Göz devirdi.
"Evet inanmadığını defalarca dile getirdin. Bir kere daha yapmak için mi çağırdın?"
Derin bir nefes aldım.
"Seni ısıran kurt değil bir kurt adamdı Anıl."
Önce boş boş suratıma baktıktan sonra alaycı bir kahkaha patlattı.
"Fazla efsane okuyorsun bence."
"Anlamıyor musun Anıl? Sana bişeyler oluyor ve bunlar normal şeyler değil. Bütün belirtilerin bunu gösteriyor. Bugün o partiye gidemezsin."
"Hayır tabiki gidicem."dedi umursamaz bir tavırla.
"Gece dolunay var. Neye dönüşeceğini nasıl davranacağını bilmiyoruz. İlayda'ya ,herkese zarar verebilirsin. Evet ,ben şimdi İlayda'yı arayıp gitmeyeceğini söylüyorum."
Çantasına telefonu almak için uzandığımda karşı gelse de umursamadım. Aniden hırlama gibi bir ses çıkartıp fazla güçlü bir şekilde beni duvara yapıştırdığında neye uğradığını şaşırmıştım. Beklemediğim bu ani hareketine karşılık verecek fırsatım bile olmamıştı.
O da yaptığı şeye şaşırarak elimdeki telefonu aldı ve birkaç adım uzaklaştı.
"Özür dilerim."
Bişey demedim,sadece başımı iki yana sallamakla yetindim.
"Gerçekten, özür dilerim."diyip odadan çıktığında az önce devirdiği sandalyeyi düzelttim. Tam oturacakken dikkatimi deri sandalyenin arkasındaki yırtık çektiğinde sandalyeyi çevirip arkasına baktım.
Üç tane uzun çizik vardı.
Pençe izi vardı.
...
Normalde saçma bulduğum ve gitmeyeceğim o partiye küçük kurta sahip çıkmak için gelmiş bulunuyordum. Boş bir masanın başında tek başıma beklerken gözüm Anıl'daydı.
