°°°
Sesinde ne var biliyor musun
Söyleyemediğin sözcükler var
Küçücük şeyler belki
Ama günün bu saatinde
Anıt gibi dururlar
Sesinde ne var biliyor musun
Söyleyemediğin sözcükler var
🍃🍃🍃
İtalik-Batuhan
Bold-Poyraz
Düz-Diğerleri
🌕🌕🌕
"Merhaba."dedi karşımdaki bu haliyle bile korkutucu görünen adam. Üzerime doğru yürümeye başlarken geri geri ilerlemeye başladım bende.
Arkama bakmadan geri geri yürürken bir bedene çarptığımda durup kısa bir an bakışlarımı Alfa'dan çekip arkama baktım. Hemşire kıyafetli bir kadın aynı adamdaki gibi bir gülümsemeyle gözlerime bakıyordu.
Jülide bu olmalıydı. Yasemin teyzenin hattından da onlardan biri mesaj atmıştı anlaşılan.
"Aslında sana zarar vermek gibi bir niyetim yoktu. Ama ayağıma kadar geldin. Çok akıllı yeğenimin beni daha önce bulmasını bekliyordum açıkçası. Ve seni böyle ayağıma kadar göndermesini de hiç beklemiyordum."
Uzun uzun konuşan adamı dinlemiyordum. Kafamda burdan nasıl kaçacağımı planlamaya çalışırken bu katın ne kadar sessiz olduğunu farkettim. Bekliyordu zaten. Birinin geleceğini biliyordu ve bunu bekliyordu.
"Çekilebilirsin Jülide. Yardımların için çok teşekkürler." Arkama dönmesem de kadının gittiğini anladım.
Arkamı dönüp koşabilirdim fakat benden çok daha hızlıydı.
Kırmızıya dönen gözleri ve sonrasında uzayan köpek dişleriyle bir iki adım geri gittim. O gece olduğu gibi siyah bir deriyle kaplanan vücudu gittikçe daha korkunç bir hal alıyordu.
Bana doğru hırlayıp üzerime atlayacakken önüme geçen beden ona engel oldu.
Bir koluyla beni arkasına alan Poyraz onun az önce bana yaptığı gibi hırladı ona doğru.
"Kaç. Arabaya git."sesi boğuk ve hırıltılıydı.
"Seni burda bırakamam."
"Batuhan git." Poyraz'a doğru bir hamle yapan Alfa ile Poyraz da beni geriye doğru ittirip Alfa'nın üzerine atladı.
Onlar boğuşurken ne yapacağımı bilemeyerek öylece kalmıştım olduğum yerde. Normal bir insanı yere serebilirdim ama bir kurt adama benden gelecek hiçbir darbe etki etmezdi.
Gözlerim yanımda duran yangın alarmına iliştiğinde düşünmeden sert bir yumrukla küçük camı kırıp düğmeye bastım. Bütün hastanede hareketlilik başlarken yukarı katlardan buraya doğru gelen insanların sesleri duyuluyordu. Alfa kimse gelmeden Poyraz'ı üzerinden atıp odaların birinin açık penceresinden kaçarken derin bir nefes aldım.
Poyraz bakışlarını bana çevirdiğinde başımı yana eğerek tatlı olduğunu düşündüğüm bir tebessüm yolladım. Kurt adam görünümünden normal haline dönerken göz devirdi ve hızla yanıma gelip elimden tuttuğu gibi bir iki adım ilerimizdeki yangın merdivenine yönelip aşağı inen kalabalığa karıştık.
Benim arabam tamirde olduğu için babamın işte olmadığı zamanlar kullandığı arabasıyla gelmiştik. Hızla arabaya binip kalabalıktan dolayı kimseye görünmeden hastaneden tamamen çıktık.
"Sana gitmeni söyledim."
"Hayatını kurtardım işte Poyraz. Ne söyleniyorsun?"
