AFTER THROUGH SORROWS FROM PAST PAINS, WE'LL MEET AGAIN (FOF Fan fiction)

အခန်း(၅)၊ကံကြမ္မာအ‌ပြောင်းအလဲနှင့်
အတိတ်ကဒဏ်ရာများ

လုံယန်နှင့်ပင်းယီတို့သည်ဤတစ်ခေါက်
သခင်မရှန်ယွီနှင့်သမားတော်လျန်ဟွဲ့တို့နဲ့
ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ရန်အလင်းမဲ့စံအိမ်တော်
သို့ရောက်လာကြလေသည်။ဤတစ်ခေါက်
၌စံအိမ်တော်ဝန်းထဲ၌လူရိပ်လူယောင်တစ်ခု
မျှမတွေ့ရဘဲတိတ်ဆိတ်နေလေသည်။သစ်
ရွက်ကြွေတို့အပေါ်ဖြတ်တိုက်သွားသောလေ
တိုးသံသဲ့သဲ့သာကြားနေရလေသည်။

ပင်းယီကမနေ့ကပင်အိမ်စေခံများနှင့်ပြည့်
နေသော၊ရယ်မောသံ၊စကားပြောသံ၊လှုပ်
ရှားသံများကိုမြင်တွေ့နေခဲ့ရသေးသည်။ယခု
၌မူဤအလင်းမဲ့စံအိမ်တော်ကခြောက်ကပ်
နေသောမြေရိုင်းပြင်တစ်ခုနှယ်တည်ရှိနေလေ
သည်။သူ့ဘယ်လက်ထဲမှတိမ်လွှာအလင်းဓား
ကိုခပ်ကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်ထားရင်းသူ၏လင်း
ယုန်မျက်လုံးတို့ကသားကောင်ကိုရှာသည့်
နှယ်လိုက်ကြည့်နေမိလေသည်။

လုံယန်ကပြန့်ကြဲနေသောသစ်ရွက်ခြောက်
များအကြားမှရှည်လျားတဲ့အဝတ်စတစ်စ
ကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ဆွဲထုတ်၍ပင်းယီကိုပြ
လျက်ပြောလာလေသည်။

"ပင်းယီ မင်းကြည့်!၊ဒါကအဝတ်စနဲ့တူတယ်
ပြီးတော့သွေးတွေလည်းစွန်းနေတယ်၊‌အဝတ်
ပေါ်ကသွေးစတွေကမခြောက်တခြောက်နဲ့၊
ကြည့်ရတာ ဒါကသိပ်မကြာသေးတဲ့ပုံပဲ"

ပင်းယီကသစ်ရွက်ခြောက်များအကြား၊တစ်
စွန်းတစ်စထွက်နေတဲ့ဖိနပ်အပြဲတစ်ဖက်ကို
လှမ်းမြင်လိုက်ရပြီးလုံယန်ကိုပြောလာသည်

"ကြည့်ရတာ ဒီအိမ်တော်ကအစေခံအားလုံး
အိပ်မက်ဆိုးကြီးတစ်ခုနဲ့ကြုံတွေခဲ့ရတဲ့ပုံပဲ၊
သူတို့အားလုံးအတွက်လွတ်လမ်းမရှိတဲ့အိပ်
မက်ဆိုးကြီးတစ်ခုကိုပေါ့"

လုံယန်ကစုတ်တစ်ချက်သပ်ရင်းခေါင်းခါ၍
စိတ်မကောင်းဖြစ်တဲ့အမူအရာနဲ့ပြောလာ၏

"အင်း..၊ကျစ်!..စိတ်မကောင်းစရာပဲ၊ဟိုဝံပု
လွေကောင်နဲ့ငါးမိစ္ဆာမကသူတို့အကုန်လုံးကို
အသုံးချသွားတာပဲ၊လူမဆန်လိုက်ကြတာ!"

ပင်းယီကသူ၏မျက်ဝန်းထောင့်တစ်ဖက်မှ
လှစ်ခနဲလူရိပ်တစ်ခုဖြတ်ပြေးသွားတာကို
မြင်လိုက်ရသည်မို့ထိုလူရိပ်အနောက်သို့
တိမ်လွှာအလင်းဓားနှင့်အတူပြေးလိုက်လေ
သည်။ထိုအခါလုံယန်သည်လည်းပင်းယီရဲ့
အနောက်သို့ပြေးလိုက်ရလေသည်။