"Poyraz peşimde kırmızı gözlü değişik birşey var ama Alfa mı emin değilim sizin gibi görünmüyor daha büyük-"
"Dur dur dur! Nerdesin sen?" Sözümü kesse de sonunda bir taraflarına takmaya başlamıştı en azından.
"Anıl'ı bıraktım az önce, orman yolundayım eve doğru geliyorum ama peşimde şu şey varken inemem arabadan."
"Sen sürmeye devam et durma sakın bana da konumunu at geliyorum."
"Tamam."dedikten sonra kapattım telefonu. Poyraz'a konum attıktan sonra aynadan peşimdeki Alfa'ya baktım. Yavaşladığım an yakalayacağından emindim. Biraz daha gaza bassam da arabanın gideri buydu. Ayrıca ekranda yanıp sönen ışıkla yakıtın da bitmek üzere olduğunu gördüğümde sesli bir küfür savurdum.
Poyraz'la konuştuğum sırada ana yola bağlanan dönemeci kaçırdığım için doğrudan ormana giden bir yolda peşimde bir Alfa ile beraber ilerliyordum. Üstelik yakıt da bitmek üzereydi.
Artık tamamen ormana girmiş bulunurken bakışlarım aynaya kaydı. Kaybolan kırmızı gözler kaşlarımın çatılmasına sebep oldu.
Gitmiş miydi?
Bakışlarımı geri önüme çevirdiğimde arbanın kaputuna atlayan şey ve parçalanan camla refleks olarak arabayı durdurup el frenini çektim sertçe.
"Siktir."
Tabi ki gitmemişti. Aksini düşünmüş olmam bile saçmalıktı.
Kalbim ağzımda atarken korkunç kırmızı gözleri ve iğrenç suratıyla ağzından salyaları akıtarak kükredi.
Arabadan inip koşarak kaçsam kaç saniye dayanırdım? Ağaca çıkabilir miydi acaba? Ölü taklidi yapsam gider miydi?
Kıllarla kaplı kolunu uzatıp tişörtümün ense kısmından tutarak beni arabadan çıkartıp kenara attığında yüz üstü yere yapışmıştım. Karnımın altındaki sızı yüzümü buruşturmama sebep olsa da onu umursayacak durumda değildim.
Hemen yanda duran kalın kütük gibi şeyi alıp sırt üstü dönerek muhtemelen boynumu parçalamak için bana yaklaşan şeyin kafasına sertçe geçirdiğimde kütük ikiye bölünmüştü. Alfa anlık bir afallamadan sonra hiçbir şey olmamış gibi sinirle kükredi.
Tekrar üzerime geldiğinde tam herşeyin bittiğini düşünürken aniden Alfa'nın yana savrulmasıyla tam zıt yöne doğru ittirdim kendimi.
Poyraz kurt formunda bir şekilde Alfa'nın üzerine atladığında Alfa saldırmak yerine kaçıp gittiğinde şaşırmıştım.
"Noldu şimdi?"
"Bilmiyorum."dedi uzun dişleri ve mavi gözleriyle bana dönerken. Normal haline dönen gözleri karnımın altındaki yaraya takılırken ben de oraya baktım. Arabadan dağılan camlardan bir parça saplanmıştı.
"İyi misin?"hızla yanıma geldiğinde endişeli sesiyle gülümsedim istemsizce.
"Korkma iyiyim."göz devirip tekrar yarama döndü. "Camı çıkartmam lazım, acıtabilir."başımla onayladım sadece. Elini cam parçasına attığında gözlerini gözlerime dikti. Her ne kadar mavi gözleri onu inanılmaz havalı gösterse de ben bu halini daha çok seviyordum.
Ani bir hamleyle camı çıkarttığında beklenmedik anda gelen acıyla inledim.
"Şşhhh tamam yok bişey."yatıştırıcı bir sesle avcunu kanayan yaraya bastırarak konuştu.
"Hastaneye gidelim."
Başımı iki yana salladım.
"Babam duyar. Gerek yok."
"Reşit değil misin oğlum sen nerden duysun baban?"
