The three of us (dutch)

POV JOSHUA:

Mijn handen lagen ontspannen op het stuur terwijl ik de weg op draaide, maar mijn gedachten waren allesbehalve rustig.

Serena.

Ze zat achter me, en ik kon haar aanwezigheid bijna voelen.

Het begon al toen ze de trap afkwam. Dat verdomde sportsetje—die strakke legging die precies de juiste dingen benadrukte, de sport-bh die haar slanke, gespierde buik onbedekt liet. Ik had moeite moeten doen om niet te lang te kijken, maar Liam? Die klootzak had er geen probleem mee gehad om haar schaamteloos op te vreten met zijn ogen.

En het ergste? Ze had het helemaal niet erg gevonden.

Ik had haar blik in de achteruitkijkspiegel gevangen. Ze had ons ook bekeken, zonder gêne. Alsof ze even goedgekeurd had wat ze zag.

Mijn mondhoeken krulden licht omhoog. Interessant.

Liam liet zich comfortabel achterover zakken in zijn stoel en keek af en toe achterom naar haar, alsof hij haar opnieuw wilde bekijken. Ik voelde hoe hij grijnsde zonder hem aan te kijken. "Dus, Serena," begon hij luchtig, "hoe vaak train jij eigenlijk?"

Ik zag haar schouders een beetje bewegen, alsof ze een nonchalant gebaar wilde maken. "Niet vaak. Ik heb er nooit echt tijd voor gehad."

Liam floot zachtjes. "Zonde. Je hebt de bouw ervoor."

Mijn grip op het stuur verstevigde een fractie. Die flirtende ondertoon in zijn stem was overduidelijk.

Serena giechelde zacht, en ik voelde een vreemde sensatie in mijn borst. Jezus. Dat geluid had ik niet verwacht, en het had meer effect op me dan ik wilde toegeven.

Liam draaide zich nog iets verder om. "Je hebt wel aanleg, denk ik. Flexibel lichaam, slank maar gespierd. En gezien hoe je gisteravond je best deed om dat klootzakje van je af te vechten..." Hij kantelde zijn hoofd iets. "Misschien ben je wel een natuurtalent."

Serena kruiste haar armen over haar borst—een beweging die er waarschijnlijk onschuldig uitzag in haar hoofd, maar waardoor haar sport-bh alleen maar meer opviel. Jezus.

Ik dwong mezelf om mijn blik op de weg te houden.

"Dat zullen we wel zien," zei ze met een speelse ondertoon.

Liam grijnsde breed en knipoogde naar haar. "Oh, geloof me. We zullen het zien."

Ik zuchtte en kneep even kort in het stuur. "Liam, als je haar blijft lastigvallen, laat ik je sparren met haar als eerste opwarming."

Liam schoot in de lach. "Alsof ik dat erg zou vinden."

Ik rolde met mijn ogen en Serena lachte zachtjes. Het klonk iets ontspannener dan eerder. Alsof ze zich op haar gemak begon te voelen.

Goed. Dat was het doel.

Maar het was tegelijkertijd ook een gevaarlijk spel.

Want hoe meer ze zich op haar gemak voelde bij ons... hoe moeilijker het voor mij zou worden om haar niet als meer dan een beschermeling te zien.

En als ik Liam zo zag, was ik niet de enige met dat probleem.