"Bana göre herkesten, herşeyden güzel yüreği var. Bu bir insana aşık olmak için yeterli."
Sinirlenmişti. Amacım da buydu.
Tam yeniden bişey diyecekken çalan telefonum buna engel olmuştu. Sandalyenin üzerine bıraktığım montumun cebinden telefonumu aldım.
Ekranda yazan Ela Gözlü'm yazısıyla gülümsedim. Hissetmişti.
Bekletmeden telefonu açık kulağıma koydum.
"Canım."
"Poyraz.." zorla çıkan sesi kulağıma geldiğinde yüzümdeki gülümseme yerini telaşa bıraktı.
"Batu iyi misin?"
"Tamirhanedeyim."
Arabayı tamire götüreceğini söylemişti. Ama ne olduğunu anlamıyordum.
"Hemen geliyorum."
Telefonu kapatıp hızla montumu üzerime geçirdim. Gidecekken kolumu tutan el emgel oldu buna.
"Arabam var bırakabilirim."
"Koşarak daha hızlı giderim."
O an beynimde yankılanan çığlık ile irkildim. Aynı çığlığı Emin de duymuş olacak ki o da benimle aynı tepkiyi verdi.
Damla'nın çığlık atması başlı başına bir sorundu zaten, ama o çığlık tamirhaneden gelmişti. Bu da içimde daha önce hissetmediğim kadar büyük bir korku uyandırırken daha fazla beklemeyip koşmaya başladım.
O yol normalde ne kadar çekiyor bilmiyorum ama o an bana saatler gibi gelmişti. En sonunda tamirhaneye geldiğimde o gün havuzda bulduğumuz gibi dizleri üzerine çökmüş ve eski binaya bakan Damla'yı gördüm.
"Damla."
Sesimle irkilip bana döndü.
"Biri öldü."dedi korkuyla.
Kulağımda yankılanan sesle bir iki adım geriledim.
Biri öldü.
"Kim?"
Başını iki yana salladı sadece. İçeri girmeye korkuyordum. Bahsettiği kişinin Batuhan olmasından deli gibi korkuyordum.
Eski binaya doğru birkaç adım attığında ne zaman geldiğini bilmediğim Emin durdurdu.
"İçerde ne olduğunu bilmiyoruz. Böyle girmen tehlikeli."
Dediği şeyler beynimde uğultu haline yankılanıyordu sadece. Hiçbirini anlamıyordum. Tuttuğu kolumu sertçe silkerek bırakmasını sağladım ve bu sefer daha hızlı adımlara ilerleyip içeri girdim.
Kapıyı açtığımda yerde bana sırtı dönük hareketsiz yatan tanıdık bedenle korkuyla gözlerim yaşardı.
"Batuhan."
Korkarak birkaç adım attım ona doğru.
"İyiyim." Sesi kulaklarıma dolarken gelen rahatlama ile bacaklarımın bağı çözüldü sanki. Kendimi hemen yanına yere bırakıp bedenini kendime çevirdim. Gözlerim elalarıyla buluşurken derin bir nefes aldım.
Kollarımı beline sarıp hareketsiz yatan bedenini kucağıma doğru çekil sıkıca sarıldım. Kokusunu içime çekerek saçlarını öperken gözümden düşen bir damla yaşı umursayacak durumda değildim.
"İyi misin?"
"Boynumdan aşağısını hissetmiyordum sadece ama düzelmeye başladı yavaş yavaş."
"Biri mi saldırdı?"
Başını iki yana salladı.
"Senle konuştuktan sonra Damla'nın çığlığını duydum. Öldün sandım Batu."
?12?
En ba??ndan ba?la
