?????? ??? | $i?um Paha?a ?? [ ? ? ]

" කෙවී ඇත්තටම අපි ඒකට මොකද කරන්නෙ ඒයී "

" අනේ මන්දා සඳමල අපේ රදීශ් කියනවා එහෙම උනු එක හොඳයිලු."

" අපෝ මට ඕකව පේන්න බෑ කෙවී. ඔයා නිසා තමයි මෙහෙම හරි ඉවසන්නෙ "

" මන් දන්නවා සඳමල. අපිට අපි හරි ඉන්නවනෙ "

" සුදු පුතාගෙන් මන් ඇහුවා කෙවී ඔයාලගෙ බබා එක්ක මොකක් හරි රන්ඩුවක් දාගත්තද කියලා. මන් කිව්වා කියන්න බැරි නම් ගිහින් සමාව හරි ගන්න කියලා. එතකොට සුදු පුතා කියාපිනෙ " එයාගෙන් සමාව ගන්නවට වඩා හොඳයි මම ගිහින් මුහුද මොප් කරන එක " කියලා. අනේ මන්දා කෙවී "

" අනේ ඔයාගෙ හිත ගොඩක් රිදුනද සඳමල. ඔයා හිත නරක් කරගන්න එපා.අපි එන විදිහකට මූන දෙමු."

බබාලා ටික ඉස්කෝලේ යවලා හස්බන්ඩ්ලා දෙන්නත් වැඩට යවලා මායි කෙවී පොඩි සංවාදයක් දැම්මා. ඉඳලා හිටලා පොඩ්ඩක් රණ්ඩු උනාට මේ හැරෙද්දි අපි ආයෙ යාලුයි.කොච්චර මරාගත්තත් අපි දෙන්නගෙ හිත ඇතුළෙන් තරහා නෑනේ. ඒකට අපේ මිනිස්සු දෙන්නා හිත ඇතුලෙ තියෙන්නෙ තව දෙයක් පෙන්නන්නෙ තව එකක්. හිනාවෙ ඉඳන් බොරුව අප්පා. අපි කතා කලේ අපේ කොල්ලො දෙන්නා ගැන. පොඩි කාලේ ඉඳන් බත් ඇටයක්වත් බෙදාගන්න අකමැති උනු මේ කොල්ලො දෙන්නට ලඟකදි ඉඳන් මොකක් හරි වෙලා. එකෙක් කතා කරන්නෙ නෑ. අපිට ඉතින් බලෙන් කරන්න බෑ කියලා තේරුනු පාර අපි දෙන්නා පැත්තකට උනා.කෙවී මගෙ මූණට ෆේශල් එකක් දදා හිටියේ. අද බූවලුස් කලින් ගෙදර ඇවිත්. අනික කවදාවත් නැතුව ගිය පයින්ම ආයෙ ඇවිත්. මන් මූණත් සෝදගෙන කෙවීට සමුදීලා ගෙදර ආවා.

" මොකද ඒයී මේ අද ගිය පයින්ම ආවේ."

" දෙයක් අමතක උනා "

" ආහ්....අමතක උනා ?? වෙන්න බෑ මන් ඔක්කොම චෙක් කලානේ ඒයී..කෝ ඉන්න බලන්න "

මන් යන්න හදනකොටම බූවලුස් මාව එයාගෙ ලගට ඇඳලා අරගත්තා. එයාගෙ ඇඟිලිතුඩු මගෙ ඇස් වටේ හරි ලස්සන කැරකුනා.

" හිනාවෙලා ඉද්දි මේ ඇස් හරි ලස්සනයි. හිනා වෙලාම ඉඳලා මේ ඇස් වලට දැන් හරි මහන්සිත් ඇති නේද. මහන්සි උනාට කමක් නෑ හැමදාම මෙහෙම හිනා වෙලා ඉන්න ඕනි."