Boundaries #1: Crossing Boundaries ??

CHAPTER 1

Kahit kailan ay 'di ko naramdaman na kakaiba ang turing nila sa akin kahit na bakla ako. Ni minsan 'di ko naramdaman na may kulang sa akin kasi kahit na ganito ako, pinupuno nila ako ng pagmamahal kaso lang sa pagmamahal nilang iyon ay nagpakampante ako at naging spoiled sa kanila. Well, maliban kay Mama at minsan si Ate rin pala ay pinagsasabihan ako.

Kuya and Papa always call me their princess instead of Ate Theano. Sayang nga lang dahil kung nandirito sana si Kuya baka kinausap na din noon si Mama tungkol sa biglaang desisyon ni Mama na doon ako patirahin sa bahay ni Lala Fausta sa probinsiya, sa bukid!

I cannot imagine what my life would be like in a place far from the city. A place with no nightlife. A place where I can't just leave whenever I want. Somewhere I won't be able to live extravagantly. That's where Daddy was born and molded. Oo probinsiyano ang Papa ko at na-inlove sa Mama ko na Manilena.

"Mama, I'm so sorry. I promise I won't do it again. I promise this will be the last time I leave the house without your permission and knowledge," I said, making puppy eyes.

Mommy scoffed and shook Daddy's hand off her shoulders.

"Deimos! Pang-ilang sorry mo na iyan? Pang-ilang promise mo na iyan na 'di mo na uulitin ang bagay na ginawa mo kagabi? Minor ka pa naman!"

Napatikom ulit ako sa bibig ko nang wala akong masagot. 'Di ko na kasi mabilang at matandaan kung ilan. Lumang-luma na talaga ang excuse ko na iyon. Sana pala nakaisip ako ng ibang dialogue o script na isasabi ko kay Mama.

"Mahal hayaan mo na-"

Tagpo ang kilay ni Mama na tiningala si Papa. "Ayan! 'Yan ang dahilan kung bakit 'di natuto iyang paborito mong anak, Phill. Kasi lagi mong kinokonsinti at pinagbibigyan. P'wes ngayon ako na. Ako na ang masusunod. At kapag sinabi kong doon siya Lala Fausta niya, doon siya. Doon niya ipagpapatuloy ang pag-aaral hangga't sa matuto 'yan."

Nagmukmok ako sa kwarto matapos ang bombang pinaputok ni Mama sa harap ko. 'Di na talaga mababago ang isip ni Mama, idagdag pa na doon niya ako pagpapa-aralin sa probinsiya. Si Papa ay walang nagawa doon sa desisyon ni Mama at naiintindihan ko si Papa doon.

Napaiyak na lang ako sa kwarto ko. Alam ko naman ang mga mali ko. Alam ko naman na matigas talaga ang ulo ko. Alam ko naman na sutil talaga ako pero hindi ko naman aakalain na aabot ang desisyon ni Mama sa ganito, na kakayanin niya akong itulak doon sa probinsiya ni Lala Fausta.

Hindi naman ako naiiyak dahil galit ako kay Mama. Hindi ako umiiyak dahil sa naging desisyon ni Mama. Umiiyak ako dahil hindi ko alam kung ano ang magiging buhay ko doon sa bukid. Sino na lang ang mga barkada ko doon? Mga kalabaw sa bukid ni Lala? Mga palay niya doon? Mga insekto doon sa bukid? Mga damo doon? Mga naglalakihang bundok doon? Oh my gosh! Wala akong friends doon. Dahil only son si Daddy kaya wala akong pinsan doon. Siguro kay may ilang malalayong relatives kami doon na ka-age ko but hindi ko sila ka-close kasi 'di naman ako naglalagi doon at kapag umuuwi kami sa probinsiya saglit lang.

Dahil doon ay napahagulgol ako sa iyak at napatuwad doon sa kama ko at binaon ko ang mukha ko sa unan. Saka doon sumigaw. Napatigil lang ako sa pag-iyak ko nang may narinig ako katok galing sa labas ng kwarto ko.

Napaahon ako saka inis kong pinalis ang luha ko. Umupo lang ako at 'di ko binuksan ang pintuan. Galit ko lang pinupukol ng tingin ang pintuan namin.

"Princess Dei, it's kuya Thales." Princess Dei, iyan ang tawag sa akin ni Kuya.

Nanlaki ang mata ko doon. Nakauwi na pala si Kuya. Akala ko ay sa next week sila uuwi ni Ate Theano.

May galak sa puso ko na umuwi si Kuya kasi si Kuya ay kakampi ko rin at maaaring pakiusapan niya rin si Mama. Ngunit sa kabila ng galak na naramdaman ko dahil nakauwi si Kuya ay 'di ko pa rin siya pinagbuksan ng pintuan. Malabo na kasing magbago ang isip ni Mama.