???????????????????

   "សង្សារបង"ជុងហ្គុកតបយ៉ាងផុយ
    "សង្សារ?"ថេយ៉ុងជ្រួញចិញ្ចើមសួរជុងហ្គុកបញ្ជាក់ព្រោះគេសឹងមិនជឿដែលជុងហ្គុកមានគេហើយមានជេសុីហើយថែមមនុស្សទៀត
    "ត្រូវហើយ"ជុងហ្គុកញាក់ចិញ្ចើ
មហើយងក់ក្បាលបន្តិច
    "*បងមិនមែនមានតែអូនទេឬ*"ក្នុងចិត្តរបស់ថេយ៍គេចង់និយាយបែបនេះតែមាត់របស់គេបែរជានិយាយថា
    "អូសួ..សួរស្តី"និយាយបង្ហើបតិចៗដាក់ទៅនាងម្នាក់នោះ
    "ចុះឯងជាអ្នកណា?"អេនជេឡាសួរទៅថេយ៉ុងដោយមិនតបពាក្យសួរស្ដី(អត់សីលធម៌សាឡប់😔👍🏻)
    "ខ្ញុំជាប្រ...."ថេយ៍រកប្រាប់ថាជាប្រពន្ធហើយតែក៏ត្រូវជុងហ្គុកកាត់
    "ជាប្អូនប្រុសរបស់បងនិងហើយបានហើយជេនមកអង្គុយទីនេះមកកុំខ្វល់និងគេអី.អូជីរ៉ាយកឥវ៉ាន់ជេនទៅទុកផង"ជុងហ្គុកឆ្លើយកាត់ថេយ៍ហើយក៏ទាញអេនជេឡាហៅកាត់ជេននោះមកកៀកស្មារួចដើរចេញទៅហើយថែមទាំងដើរបំបុកថេយ៍ទៀតផង
*ព្រុស*
    "ហឹកអូនមិននឹកស្មានថាបងបែបនេះហើយជុងហឹកៗ..."ថេយ៍ទន់ជង្គង់ដួលលើដីប្រោកពោលឡើងតិចដោយទឹកភ្នែកហូរសស្រាក់
    "អ្នកប្រុសតូចងើបឡើងកុំយំបែបនេះអីណា៎ជីរ៉ាមិនចង់ឃើញអ្នកប្រុសតូចបែបនេះទេលោកប្រុសប្រហែលគាត់អន់ចិត្តឬខឹងអីហើយទើបគាត់បែបនេះណា៎អ្នកប្រុសតូច"ជីរ៉ាដែលឈរនៅជិតនោះក៏មកជួយលើកហើយឱបលួងលោមថេយ៉ុងមុននិងទាញវ៉ាលីមកកាន់និងដៃ
    "បាទបងខ្ញុំនិងព្យាយាមហឹកធ្វើអោយគាត់ដូចដើម"ថេយ៍ដង្ហក់បន្តិចហើយក៏ដើរចេញទៅឯជីរ៉ាក៏អូសវ៉ាលីជេនទៅរៀបចំនៅបន្ទប់ក្បែរជុងហ្គុក
  *ខាងក្រោម
    "សឺតជេនរបស់បងក្រអូបណាស់សឺតៗ"ជុងហ្គុកថើបជេនសឹងតែគ្រប់កន្លែងហើយពួកគេក៏ប្រលែងគ្នាលើសាឡុងនោះដោយមិនខ្វល់ពីអ្នកដែលដើរឆ្លងកាត់នោះ
    "អូថេយ៍មកនេះបន្តិចមកយើងពឹងបន្តិចខ្ជិលងើប"ជេនប្រលែងសុខៗឃើញថេយ៍ក៏ឈប់ហើយក៏បកដៃហៅថេយ៍
    "អ្វីទៅ?"ថេយ៍
    "យកទឹកអោយយើងបន្តិចមកឈឺកខ្លាំងណាស់បឺតមាត់គ្នាមិញនេះឡើងស្ងួតកតែម្ដង"និយាយហើយក៏ងាកទៅថើបជុងហ្គុកលឺតែជុបៗ
    "តែខ្ញុំមិនមែនអ្នកបម្រើទេបើនាងចង់ប្រើប្រើពួកគេទៅ"និយាយហើយគេក៏បម្រុងនិងងើបដើរចេញ
    "អាយ!!!បងជុងមើលប្អូនបងទៅនិយាយមិនដឹងចាស់ទុំថែមទាំងពឹងមិនបានទៀតផងហឹសៗ"ជេនស្រែកហើយក៏អង្រួនដៃជុងហ្គុកខ្លាំង
    "ថេយ៍!!មិនលឺជេនប្រើទេឬ??"
    "លឺតើតែហេតុផលអីដែលអូន.ខ្ញុំត្រូវបម្រើនាង?"ថេយ៍ឈប់ហើយក៏ងាកក្រោយមកសួរជុងហ្គុកវិញ
    "អីយ៉ា!ឥឡូវប្រហើនណាស់ហ៊ានតមាត់និងបងឬ?"ជុងហ្គុកគេខឹងណាស់ដែលថេយ៍ហ៊ានប្រកែកនិងគេហើយថែមទាំងនិយាយគំរោះគំរើយដាក់គេទៀត
    "ហេតុអីតមិនបានបងមិនមែនជាឪពុកខ្ញុំទេ។អួយលែងដៃខ្ញុំខ្ញុំឈឺហឹក"ថេយ៍តមាត់ថែមធ្វើអោយជុងហ្គុកខឹងកាន់តែខ្លាំងហើយជុងហ្គុកក៏ងើបទៅអូសដៃថេយ៍
    "មកនេះ!!!"ជុងហ្គុកអូសដៃថេយ៍ដោយមិនគិតថាប្រពន្ធឈឺសោះ
    "ហា៎ហា៎និងហើយលទ្ធផលប្រពន្ធល្ងង់ដូចជាឯងត្រូវទទួល"ជេនសើចឡើងហើយក៏ទាញទូរស័ព្ទមកសម្ងំចុចវិញ
*ជេនគេដឹងតាំងពីដំបូងមកម្លេះថាថេយ៍និងជុងហ្គុកត្រូវជាអីគ្រាន់តែនាងមិនមាត់
   *ផឹប!!*ជុងហ្គុកក្រវាត់ថេយ៍ទៅលើពូកមួយទំហឹងរបស់គេធ្វើអោយថេយ៍សឹងតែបាក់ឆ្អឹងហើយ
    "យើងមិនមាត់ឯងកាន់ប្រហើនយ៉ាងមិចចង់ងាប់មែនទេឬក៏ចង់ដូចយប់មិញ?បានតើចាំយើងសម្រេចអោយ"និយាយហើយគេក៏សម្រាតខោអាវថេយ៉ុងតែមិនងាយស្រួលទេថេយ៍រើចុះរើឡើង
    "ហឹកៗកុំយកខ្លួនប្រាណកខ្វក់របស់បងមកប៉ះអូនហឹកចេញទៅ"ថេយ៍
    "កខ្វក់ចឹងហេស??បាន!!"ជុងហ្គុកឈប់បន្តិចហើយក៏និយាយខ្លាំងៗឯមាត់ក៏ថើបញីញ៉ក់រាងកាយថេយ៉ុង
  "ផាច់"មុខរាងស្ដើងងាកទៅតាមកម្លាំងដៃទះនោះ
    "ហឹកនេះបងហឹកៗ"ថេយ៉ុងស្ទាបមុខខ្លួនឯងបន្តិចហើយក៏ស្ទុះងើបចេញទៅបន្ទប់ខ្លួនវិញតែទ្វាជាប់សោរ
    "....."ជុងហ្គុកផ្ងាក្រោយអង្គុយចុះលើពូករួចសម្លឹងដៃខ្លួនឯងហើយក៏ងាកមើលដំណើរថេយ៍ដែលរត់ទៅទ្វានោះឆ្លាស់ចុះឡើងរហូតថេយ៍បើកសោរចេញទៅបាន
*បន្ទប់ថេយ៍
    "ហឹកៗបងជុងទះខ្ញុំហឹកៗវាជាលើកទី1ហើយដែលខ្ញុំឈឺចាប់ទាំងរាយកាយទាំងផ្លូវចិត្តខ្លាំងបែបនេះហឹកៗខ្ញុំចង់ទៅផ្ទះវិញហឹកៗម៉ាក់ហឹកប៉ាអ្នកទាំងពីរមកយកកូនវិញមកពេលនេះកូនដឹងហើយថាហឹកអ្វីដែលប៉ាមិនពេញចិត្តគឺសុទ្ធតែត្រឹមត្រូវទាំងអស់ហឹកៗកូននឹកប៉ាហឹកៗនឹកម៉ាក់នឹកផ្ទះដែលមានតែសុភមង្គលកូនមិនចង់ឈឺបែបនេះទៀតទេហឹកៗ"ថេយ៍ស្ទាបមុខខ្លួន៉ងយំរៀបរាប់ម្នាក់ឯងមួយសន្ទុះហើយក៏
គេងលក់ទៅ
  *មួយសន្ទុះទៀតក្រោយមកជុងហ្គុកក៏ចង់ចុះទៅក្រោមតែក៏ដើរកាត់បន្ទប់ថេយ៍ដោយឃើញចំហរទ្វានាយក៏ដើរចូលទៅមើលបន្តិចមូលហេតុដែលទ្វាចំហរព្រោះពេលថេយ៍ដើរចូលមកនោះគេតម្រង់រកពូកហើយក៏យំយកៗរហូតគេងលក់នោះឯង
    "*ថេយ៍យើង..យើងសុំទោស*"ក្នុងចិត្តរបស់ជុងហ្គុកហាបែបនេះពេលឃើញផ្ទៃមុខក៏សររលោងម្ខាងប្រែជាក្រហមឃើញស្នាមម្រាមដៃនាយយ៉ាងច្បាស់ៗនោះទឹកភ្នែកក៏ដក់ក្នុងភ្នែកតែនាយក៏រហ័សជូតចេញពេលឃើញថេយ៉ុងរាងដឹងខ្លួន
    "ហឹកកុំវាយអូនទៀតអីអូនខ្លាចហើយ"ថេយ៍គ្រាន់តែឃើញមុខជុងហ្គុកក៏រហ័សកកិតខ្លួនថយក្រោយទាំងរញ៉ាក់រញ័រ
    "ប..យើងមិនមែនមកវាយឯងនោះទេកុំធ្វើដូចយើងអាក្រក់ពេកពិននេះវាមិនឈឺស្អីណាស់ណាទេកុំរំអួយពេក"និយាយហើយគេក៏យាដៃចង់ប៉ះមើលថ្ពាល់ដែលមានស្នាមបាតដៃរបស់នាយនោះតែថេយ៍ក៏គេចបន្តិចហើយបិទភ្នែកព្រោះថេយ៍គិតថាជុងហ្គុកចង់នាយទៀត
   "ហឹម"ជុងហ្គុកឃើញបែបនោះគេក៏ដកដៃចេញមកវិញព្រោះមើលទៅថេយ៍ដូចខ្លាចគេណាស់
   "ហឹកៗជុង"ថេយ៍ក៏ងើបមកឱបជុងហ្គុកដែលអោនមុខចុះនោះ
  
By Daisyz