???????????????????

  *មកដល់ភូមិគ្រឹះចន
    "ហត់ណាស់នៀក~~~"មកដល់ក្នុងភូមិគ្រឹះភ្លសមថេយ៍ផ្ដួលខ្លួនលើសាឡុងភ្លាមតែម្ដង
    "ជីរ៉ាយកទឹកមកនេះហើយអោយគេជញ្ជូនឥវ៉ាន់និងខោអាវថេយ៍ទុកក្នុងបន្ទប់យើងផង"ជុងហ្គុកចង្អុលប្រាប់ជីរ៉ាមុននិងទៅអង្គុយក្បែរថេយ៉ុងហើយទាញជើងថេយ៍មកគក់ច្របាច់ថ្នមៗ
    "ហិហិស្រួលខ្លួនណាស់"ថេយ៍សើចខខិករួចបិទភ្នែកចង់គេង
    "ថេយ៍ហា~គេងមិនបានទេពេលល្ងាចបែបនេះប្រយ័ត្នយប់គេងមិនលក់ហើយច្បាស់ជាត្រូវខ្មោចលងមិនខានទេ"ជុងហ្គុកអង្រួលថេយ៉ុងតិចតួច
   "អួយមានចឹងដែលចឹងអូនមិនគេងទេ"និយាយហើយគេក៏ងើបមកអង្គុយវិញ
   "ជុង!អូនសួរមួយបានទេ?"សុខៗថេយ៍ស្រាប់តែហៅឈ្មោះជុងហ្គុក
   "អ្ហឹម?"ជុងហ្គុកក្រហឹមបន្តិចបញ្ជាក់ថាអោយសួរ
   "រាល់ថ្ងៃនេះបងមានអ្នកសង្សារនិងប្រពន្ធប៉ុន្មាននាក់?"ថេយ៍
   "បងមានតែប្រពន្ធបងម្នាក់និងហើយ"ជុងហ្គុកញញឹមរួចត្បុលក្បាលចូលទៅក្នុងអាវរបស់ថេយ៍
   "បងកុហក!!ឆ្លើយប្រាប់អូនមក"ថេយ៍រុញគេចេញហើយសួរដដែល
   "ហ៉ើយ!!គឺមាន6នាក់ហើយក្នុងនោះគ្មានអូនទេ"ជុងហ្គុកតបឡើងផុយ
   "គ្មានអូន?ចុះបងចាត់ទុកអូនជាអ្វីរយ:ពេល3ឆ្នាំមកនេះបងមិនដែលស្រឡាញ់អូនទេឬហឹកឆ្លើយមកជុងហឹកៗ"ថេយ៍ងើបឈរសួរទៅប្ដីទាំងក្តុកក្តួលអ្នកណាមិនឈឺ?រៀបការស្របច្បាប់មានអាតាសុីវិលត្រឹមត្រូវបែរជាមកនិយាយបែបនិងទៅវិញ?
   "ជាអ្នកដទៃ..ចឹងដឹងមូលហេតុមែនទេ?ក៏ព្រោះតែយើងមិនបានស្រឡាញ់ឯងតាំងពីដើមមកម្លេះអាល្ងង់អើយយើងបោកឯងដល់ទៅ3ឆ្នាំហើយនៅមិនដឹងទៀត?យើងស្អប់ឯងណាស់យើងចង់លែងលះយើងសងសឹកបានរួចទៅហើយ"ជុងហ្គុកងើបឈរពេញកម្ពស់ដៃចាប់ច្របាច់ថ្កាមថេយ៉ុងស្ទើបាក់ហើយក៏ប្រលែងវិញពេលនិយាយចប់
   "ហឹកៗអូនខំគិតថាបងដឹងខុសតែចុងក្រោយវាខុសស្រឡះពីអ្វីដែលអូនគិតហឹកៗបងសងសឹកអូនអស់ចិត្តហើយចឹងយើងលែងគ្នាទៅហឹកៗ"បន្ទាប់ពីរួចពីជុងហ្គុកថេយ៍ក៏និយាយឡើងមកព្រោះនាយទ្រាំមិនបានពេលលឺថាប្ដីខ្លួនបោកខ្លួនហើយថែមទាំងស្អប់ខ្លួនទៀត
  "ហឹសវាមិនទាន់ចប់ទេក្មេងតូចពីមុនយើងពិតជាចង់អោយឯងចេញឆ្ងាយពីយើងតែសម្លេងថ្ងូរនិងសម្រែកឈឺចាប់របស់ឯងធ្វើអោយយើងមានក្ដីសុខដូច្នេះហើយឯងដេកចាំតែថ្ងូរអោយបងស្ដាប់ទៅប្រពន្ធសម្លាញ់ចិត្ត"និយាយហើយគេក៏រុញក្បាលថេយ៉ុងពេញកម្លាំងដៃហើយជ្រែងហោប៉ៅដើរឡើងទៅលើបាត់
  "....."ថេយ៉ុងដួលលើការ៉ូភ្លឹកគាំងនិងសម្ដីរបស់
ជុងហ្គុក
  "ហឹកៗបើបងស្អប់អូនចាំបាច់សម្ដែងអោយអូនសប្បាយចិត្តហើយស្រឡាញ់បងលើសដើមធ្វើអីហឹកៗអូនពិតជាចង់ស្អប់បងណាស់តែអូនធ្វើមិនបានហឹកៗ"ថេយ៍អង្គុយយំលើការ៉ូមួយសន្ទុះធំដែល
  "អ្នកប្រុសតូចអ្នកប្រុសធំអោយខ្ញុំមកអញ្ជើញអ្នកប្រុសតូចទៅបន្ទប់គាត់"ជីរ៉ាមកហៅថេយ៉ុងដែលកំពុងយំនោះដោយសេចក្ដីអាណិតពុនពេកតែនាងជួយអ្វីមិនបាន
  "បាទបងហឹកបន្តិចទៀតខ្ញុំទៅ"ថេយ៍ជូតទឹកភ្នែកចេញតបទៅនាងខ្សាវៗរួចងើបដើរឡើងទៅលើ
*បន្ទាប់ជុងហ្គុក
  *តុកៗ*តុកៗ*
ក្រាក~ដោយមិនលឺតបថេយ៍ក៏រុញទ្វាចូលទៅ
  "មាន..ឯណាជុង??ជុងនៅឯណា?"ថេយ៍រុញទ្វាចូលទៅមិនឃើញជុងហ្គុកស្រាប់តែ
  "អាយ!!!!"ថេយ៍ស្រែកឡើងភ្លាត់សម្លេងពេលឃើញសភាពរបស់ជុងហ្គុក