' ខ្ញុំរងចាំយូរហើយប៉ុន្តែមិនទាន់ឃើញគ្រូទេព្យចេញមកសោះ ខ្ញុំបារម្ភណាស់ ' មីងJe រៀបរាប់ទាំងទឹកភ្នែកព្រោះតែក្តីបារម្ភ
" ... " Dew ទទួលបានហើយក៏បិទការហៅ ដករបស់ចេញពីនាង
" អេ លោក~~ " នាងស្រែកដើម្បីចង់ហាមឃាត់តែអ្នកខាងនោះស្ទុះក្រោកឡើងយ៉ាងលឿន
Dew ចុះមកដោះស្រោមអនាម័យចោលទៅក្នុងធុងហើយរើសខោអាវមកពាក់ ( លែងប្រហែសហើយខ្លាចមានកូនជាប់ដៃជាប់ជើងទៀត)រៀបចំរួចហើយក៏ចេញដំណើរតែម្តង។
បើសួរថាម៉េចបានស្លន់ស្លោ ចម្លើយ គឺអត់ដឹងម៉េចដែរ
" ហ៊ើយ~ ចង្រៃយក " នាងនោះក្រោកអង្គុយមើលទៅការ ចាកចេញរបស់Dewទាំងខឹង នាងធ្វើនេះដើម្បីទាកគេតែឥឡូវអត់បានសម្រេច
ងាកមកមើលអ្នកក្នុងបន្ទប់សង្គ្រោះនេះវិញមិនមានកើតអ្វីធ្ងន់ធ្ងរនោះទេប៉ុន្តែកាលដែលមិនចេញព្រោះតែTee កម្លាំងខ្សោយសន្លប់ទើបមិនអាចធ្វើការវះកាត់បានមានដាក់សារ៉ូមជំនួយកម្លាំងតែប៉ុណ្ណោះ។
បន្ទាប់ពីសន្លប់អស់រយៈពេលជាយូរដែរហើយពេលនេះTee ក៏ចាប់ផ្តើមបើកភ្នែកឡើងយឺតៗសម្លឹងមើលថានាយកំពុងនៅកន្លែងណា។
" ទីនេះគឺបន្ទប់វះកាត់ណា " គ្រូពេទ្យធ្វើការឆ្លើយប្រាប់តែម្តងកុំឲ្យឆ្ងល់យូរ
" កូនខ្ញុំយ៉ាងម៉េចហើយលោកគ្រូពេទ្យ " Tee សួរពីកូនភ្លាមៗព្រោះតែក្តីបារម្ភ ( គ្នាដួលហ៎)
" ទារកមិនបានមានបញ្ហាអ្វីទេ រង់ចាំតែប្អូនមានកម្លាំងបន្តិចពួកយើងនឹងធ្វើការវះកាត់តែម្តង "
" .... " Tee ឮហើយក៏បានធូរទ្រូង
" ប្អូនទ្រាមខ្លួនហើយមែនទេ? "
".... បាទ " Tee ឆ្លើយមិនចង់ចេញព្រោះតែភ័យខ្លាច
" អញ្ចឹងពួកយើងនឹងរៀបចំធ្វើការវះកាត់ហើយណា "
" បាទ " ទទួលឆ្លើយភ្លាមក្រុមគ្រូពេទ្យទាំងបួននាក់នោះក៏ចាប់ផ្តើមរៀបចំកន្លែងដើម្បីវះកាត់តែម្តង
ខាងក្រៅ
" លោកប្រុស " មីងJeក្រោកពីការអង្គុយ ពេលដែលឃើញវត្តមានDewដើរមកយ៉ាងប្រញាប់
" ឯណាTee ? " Dew សួរទាំងស្លន់
" គឺនៅខាងក្នុង... "
ក្រាក~ ស្របពេលនោះទ្វារក៏បានបើកឡើងដោយមានគ្រូពេទ្យម្នាក់ចេញមក
" លោកគ្រូពេទ្យគេយ៉ាងម៉េចហើយ? " Dew ចូលមកសួរយ៉ាងលឿន
" គឺមិនមានកើតអ្វីធ្ងន់ធ្ងរនោះទេ ប៉ុន្តែអ្នកជាម្តាយហាក់មានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចខ្លាំងព្រោះជាលើកដំបូង តើលោកត្រូវជាស្វាមីមែនទេ? "
" បាទ " Dew ឆ្លើយដោយមិនរុញរា
" អញ្ចឹងលោកអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ " គ្រូពេទ្យក៏នាំDew ទៅក្នុងបន្ទប់សម្អាតមេរោគនិងពាក់អាវមួកដើម្បីការពារ សម្រាប់ចូលទៅមើលអ្នកសម្រាលហើយក៏នាំមកបន្ទប់វះកាត់។
ចូលមកដល់ក្នុងបន្ទប់នេះបង្ហាញឲ្យឃើញTee គេងលើគ្រែវះកាត់ដោយមានក្រណាត់ខៀវបាំងត្រឹមទ្រូងទៅក្រោម។
Dew ដើរចូលមកអង្គុយជិតនាយតូចដែលកំពុងស្រក់ទឹកភ្នែកដោយការភ័យខ្លាច។ ( អង្គុយផ្នែកចំហៀងលើ)
" កុំភ័យអីណា " Dew និយាយស្តីយ៉ាងផ្អែមដើម្បីលួងលោមនិងលើកដៃមកចាប់ដៃតូចយ៉ាងជាប់ ដើម្បីផ្តល់កម្លាំងចិត្ត
" យើងនឹងនៅជាមួយឯង កុំភ័យអី " Dew ក៏មិនយល់ពីខ្លួនឯងឱនមកថើបថ្ងាសតូចមួយខ្សឺតនិងលើកដៃម្ខាងទៀតមកជូតទឹកភ្នែកដែលកំពុងស្រក់តាមកន្ទុយភ្នែក
" ... " Tee មិននិយាយស្តីបានត្រឹមសម្លឹងមើលមុខDewចំស្រក់ទឹកភ្នែកបង្ហាញការភ័យខ្លាច ទោះបីជាកន្លងមកមិនល្អប៉ុន្តែទង្វើDewថ្ងៃនេះគឺធ្វើឲ្យនាយតូចរំជួលចិត្ត
បញ្ជាក់មិនមែនស្រលាញ់កុំគិតថាធ្វើល្អប៉ុណ្ណឹងTeeចិត្តងាយណា
" កុំយំអីណា កុំយំ " Dewញញឹមលួងលោម
{ ប្រសិនបើកន្លងមកបែបនេះប្រហែលជាល្អ }
___________________________________
សូមរង់ចាំភាគបន្ត
សូមទោសចំពោះអក្ខរាវិរុទ្ធ និង ពាក្យមិនសមរម្យ
-------------------------------------------------------
Thank you 🙏🤎🩶
YOU ARE READING
??????????(?词?冲?词?メ?)
Romance???????????????????????????? ????????????????????????? ??????: 18+
???????: ??????
Start from the beginning
