That Day ^?^ Lee Taeyong

"We are, we are little monsters. We are, we are a little toxic. We are dangerous"

Müziğin nakaratın da araya giren sesle durmuştuk. Yabancı koreografistimiz müziği kapatıp başını iki yana salladı.

"Bı sorun var, arka dansçılar senkronize olamıyor"

Aynadan arka dansçılara bakarken burnumdan soluyordum. Gözlerimin tek bir hedefi vardı, o da alt kuyruğu yaptığı sarı saçları ile aval aval takılan kızdı.

Şarkıyı henüz kaydetmemiştik ama arka dansçılarla çalışma kısmına geçmiştik. Ama sabahtan beri içlerinden bir tanesi senkronizeyi bozuyordu. Ve sınırlarımdaydım, tahammülüm bitiyordu. Bir kere daha olursa patlayacağımı biliyordum.

Arka dansçılarla birlikte herkes bunun farkındaydı ve bu yüzden üstlerinde bir gerginlik vardı. Kimse patlamamı istemiyordu çünkü daha önce deneyimlemişlerdi ve pek hoş bir deneyim olmamıştı.

"Tekrar alalım" dedim bir kere daha ama son kez. Koreograf müziği başa alıp açarken yerlerimizi ona göre ayarlamıştık. Gözüm ayna da, o kızdaydı. Adını unutmuştum ama Taeyong'u seven kız olduğunu hatırlıyordum.

Sonradan Medusa ile önceden çalışma deneyimi olduğunu öğrenmiştim. Bildiğim kadarıyla yaşına göre oldukça profesyonelmiş ama şu an da gördüğüm kişinin profesyonellik ile hiç bir alakası yoktu.

Şarkı başlarken gözlerim aynadan onu takip ediyordu. Tekrar hata yaparsa, pimimi çekmiş olacaktı ve en büyük hasarı o alacaktı.

Ve pimimi çekmişti. Sola geçmesi gerektiği yerde sağa geçip diğer dansçının önünde durmuştu ve çarpışmıştılar. Durdum. Ben durunca diğer herkes durmuştu. Koreograf şarkıyı kapatırken arkamı döndüm ve hızla o kızın önünde durdum. İrkilere geriye bir adım attı.

"Sorunun ne senin?"

"Ne?"

"Senin sorunun ne diye sordum? Aklın nerede? Ne yapıyorsun? Nerede olduğunun, ne yaptığının farkında mısın?"

Ellerini önünde birleştirip başını eğdi. Herkes sessizce bizi izliyor, dinliyordu. Hepsi bunun olacağının farkındaydı, bekledikleri şeyi izliyorlardı.

"Yüzüme bak ve cevap ver" soluk soluğaydım ve sesim yüksekti. Sinirliydim, hemde oldukça.

Ağzının içinden bir şeyler gevelediğinde tahammülsüzlüğüm üst seviyedeydi. Bu sesime de oldukça yansımıştı.

"İçinden konuşma!"

Kız irkildi. "Özür dilerim, bu gün pek iyi değilim" dedi biraz öncekine göre daha yüksek bir sesle. Yüzüme kaçamak bakışlar atsana da tamamen bakamıyordu.

"Sence burada ki herkes çok mu iyi? Herkesin günü mükemmel mi geçiyor? Onların da sorunları yok mu? Ama kimse problemlerini buraya, işe taşımıyor. Senin yaptığın şey sence profesyonellik mi? Amatörce davrandığının farkında mısın? Senin yüzünden ilerleyemiyoruz, sabahtan beri aynı yerleri senin yüzünden tekrar ediyoruz!"

Kız imkanı varmış gibi başını daha da eğdi. Boynumun yandığını hissediyordum.

"Çık odadan ve kendine gelene kadar sakın gelme"

Dolu gözleri ile hızla odadan çıktığında arkasından izledim. "İsmi ne?" Diye sordum ortaya.

"Yang Seolhyun" dansçılardan biri cevapladığın da son kez kapıya bakıp önüme döndüm.

"Baştan" sözümün ardından herkes yerine geçti. Koreograf müziği açtığında gözlerim aynada, diğer herkesin üstündeydi. Kimse Seolhyun'un yerinde olmak istemediği için büyük bir özenle dans ediyorlardı.