In Sync (Jhobea)

Jho's POV

So ginawa ko na nga ang sinabi ni Bea saakin kanina. I'm currently here packing my things. I hope wala ako nakalimutan na dalhin. Kaso, di ako masyado sanay magpack dahil di naman ako ang nagpapack nang mga damit ko when we go to other places.

"Louisse, antagal mo naman magpack ng things." Reklamo ni Bea na nakahiga ngayon sa kama ko.

"Eh, ano kasi, I don't usually pack my things. Sorry for being slow." Malungkot na sabi ko.

"Hey, don't be sad. I'll help you nalang." Nakangiti niyang sabi saakin.

Lumiwanag naman ang mukha ko sa sinabi niya. Thank You Lord for Bea De Leon!

So as she said, she helped me pack my things. To be honest, siya na nga lang ata ang nagpapack eh. Siya na mostly gumawa nang lahat. Hahahahaha.

Habang nagpapack siya, napahiga nalang ako sa kama. I'm so tired.

------------------------------------------

Bea's POV

Kawawa naman 'tong babaeng 'to. She must be really tired from packing. Tapos narin ako magpack nang mga gamit niya.

"Louisse, you're so beautiful." Sabi ko sa kanya, pero natutulog siya kaya di niya maririnig 'to.

I stared at her angelic face.

"I want to take care of you."

Nilagay ko ang nakaharang na buhok sa likod ng kanyang tainga.

"I want to love you for all the years, I haven't been able to."

I kissed her forehead lovingly.

"I love you, Jho."

Bigla naman siyang gumalaw. Narinig niya ba?

Nagkusot naman siya ng mga mata niya na parang bata. Why are you so cute?

"Bea?" Tawag niya sa pangalan ko.

"Yes, Louisse?" Ngumiti naman ako sa kanya.

"I'm sorry nakatulog ako. Is it done?" Pagaapologize niya.

"I've done everything na. Don't worry! It's fine by me." I assured her.

"Thank you, Bea." She kissed my cheek.

"You're always welcome, Louisse." I smiled widely. Nakascore ako! Chos.

Napatitig siya sakin ng ilang sandali.

Pagkatapos, tumawa siya nang malakas.

Tumingin naman ako sa kanya nang may pagtataka. Anong nakakatawa?

"Yung.. yung HAHAHAHAHA! Yung mukha mo nakakatawa." Nakangiti siya nang malawak.

"Wala namang dumi yung mukha ko?" Kunot-noo kong sabi.

"Eh nakakatawa parin kahit walang dumi." Hala abnormal?

"Meron ka no?" Tanong ko sa kanya.

"Ay! Oo nga! Shoot!" Sigaw niya ng pagkalakas-lakas.

"Sabi na eh. It's okay, may extra napkins naman akong pinack for you." Ngumiti ako sa kanya.

"Oki! Tara, let's eat!" Ang cute mo.