Who Dare Touch My Disciple!?[Completed]

[Zawgyi]

ေနာက္ရက္မနက္စာစားခ်ိန္၌ ခ်ဴ မင္ထ်န္းေတြ႕လိုက္ရသူက ေလာ့ရွန္းပင္။ ေလာ့ရွန္းက သူခ်က္ျပဳတ္ထားသည္မ်ားကို စားပဲြေပၚတြင္ေနရာခ်ရင္း အခန္းတံခါးဝ၌ရပ္တန္႔သြားေသာ ခ်ဴ မင္ထ်န္းကိုလွမ္းၾကည့္ကာဆို၏။

"ဘာရပ္ေနတာလဲ? လာေလ။ ငါမင္းကို ကိုက္မစားပါဘူး။"

သည္ေတာ့မွ ခ်ဴ မင္ထ်န္းက အထဲဝင္လာကာေမးသည္။

"ရွစ္ဇြင္းေရာ?"

"ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မင္းရွစ္ဇြင္းက ငါပဲ။"

ထို႔ေနာက္ သူက အနည္းငယ္မ်က္ေမွာင္ကုတ္သြားေသာခ်ဴ မင္ထ်န္းကိုၾကည့္ကာ ရယ္ရင္းေမးသည္။

"ဘာလဲ? ေလာ့မုဖုန္းပဲ မင္းရွစ္ဇြင္းျဖစ္လို႔ရၿပီး ငါကမရဘူးလား?"

"ဒါေပမယ့္...ရွစ္ဇြင္းက တစ္ေယာက္ပဲရွိရမွာေလ။"

ခ်ဴ မင္ထ်န္းက တုန္႔ဆိုင္းစြာဆို၏။

"ဒါဆိုလည္း ေလာ့မုဖုန္းနဲ႔ငါ့ကို အတူတူပဲလို႔မွတ္လိုက္ေလ။"

"ေျပာေတာ့ မတူဘူးဆို။"

"အခုတူသြားၿပီ။ သူေတာင္မင္းရဲ႕ရွစ္ဇြင္းျဖစ္လို႔ရရင္ ငါလည္းမင္းရွစ္ဇြင္းျဖစ္လို႔ ရ,ရမယ္။"

"ဟုတ္ပါၿပီ၊ ေလာ့ရွန္းကိုကိုကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ရွစ္ဇြင္းပါပဲ။ ေက်နပ္ၿပီလား?"

ေလာ့ရွန္းက ေက်နပ္စြာၿပံဳးရင္း ခ်ဴ မင္ထ်န္း၏ေခါင္းကိုပုတ္သည္။

"လိမၼာတယ္။"

ခ်ဴ မင္ထ်န္းသည္ကေတာ့ လက္ရွိျဖစ္ေနသည့္ကိစၥမ်ားကို နားမလည္နိုင္စြာျဖင့္ ေခါင္းယမ္းရင္း ထမင္းသာငံု႔စားေနေတာ့၏။
...

ဖန္းဝမ္ခ်င္း သူ႔အားစာပို႔ကာခ်ိန္းဆိုေသာေနရာသို႔ေရာက္လာ၏။ ထိုေနရာ၌ ဝါးခေမာက္ကို ခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းထားသူတစ္ဦးက သူ႔ကိုေက်ာေပးလ်က္ရပ္ေနသည္။

"က်ဳပ္ကို ဘာကိစၥေတြ႕ခ်င္ရတာလဲ?"

ဖန္းဝမ္ခ်င္း ေမးလိုက္မိသည္။ ထိုသူက ခပ္တိုးတိုးရယ္၏။

"ခင္ဗ်ားအတြက္ တာဝန္တစ္ခုရွိလို႔ပါ အႀကီးအကဲဖန္း။ ေလာ့မုဖုန္းက တပည့္တစ္ေယာက္လက္ခံလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီ့တပည့္က အင္ပါယာအရွင္အလိုရွိေနတဲ့သူပဲ။ ဒီတာဝန္ကိုသာလက္ခံရင္ ခင္ဗ်ားသားအတြက္ ကလဲ့စားေခ်နိုင္မယ့္အျပင္ ခင္ဗ်ားလည္း ဆုလာဘ္ေတြအမ်ားႀကီးရဦးမွာ။"