Who Dare Touch My Disciple!?[Completed]

[Zawgyi]

"အိုက္ယား၊ ရွစ္ဇြင္းကလည္း ဘာလို႔လူထပ္သတ္ေနဦးမွာလဲ? ထားလိုက္ပါေတာ့။ တပည့္လည္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။"

ခ်ဴ မင္ထ်န္းက သူ႔ရွစ္ဇြင္းကို နားခ်စကားဆိုသည္။ သို႔ေပသည့္ ေလာ့ရွန္းက မတက္ေမွာင္ကုတ္ကာေျပာသည္။

"ငါေရာက္တာျမန္လို႔ေလ။ မဟုတ္ရင္ မင္းအခုလိုေတာင္ရပ္ေနနိုင္ပါဦးမလား? မင္းကိုထိရဲတဲ့အက်ိဳးဆက္ကို သူတို႔ေသခ်ာရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိေနမွျဖစ္မယ္။"

"ဘာျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔က အျပစ္မရွိဘူးေလ။ လုပ္တဲ့လူေတြလည္း ေသကုန္ၿပီပဲဟာ။ ဒီအတိုင္းထားလိုက္ပါေတာ့ေနာ္ ရွစ္ဇြင္း။ ရတယ္မလား?"

ခ်ဴ မင္ထ်န္းက မ်က္နွာေလးငယ္ကာဆို၏။ အျပင္ပန္းတြင္မည္မ်ွမ်က္နွာငယ္ေနပါေစ အတြင္းစိတ္၌ကား သူမည္မ်ွဝမ္းသာအူျမဴ းေနသည္ကို ခ်ဴ မင္ထ်န္းသာသိေပလိမ့္မည္။

အဖမ္းခံရၿပီး ေသမလိုျဖစ္သြားတာလည္း ေကာင္းသားပဲ။ ရွစ္ဇြင္း ငါ့ကိုအရမ္းအေလးထားတာသိသြားၿပီ။

ေလာ့ရွန္းက ခ်ဴ မင္ထ်န္းကိုငံု႔ၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မေတာ့ သူက မ်က္နွာထားတင္းတင္းကိုေျဖေလ်ွာ႔လိုက္ရင္းဆိုလာ၏။

"ရတာက ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္..."

တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ႏွင့္ရပ္သြားေသာစကားေၾကာင့္ ခ်ဴ မင္ထ်န္းက မ်က္ေတာင္ကေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ကာေမးသည္။

"ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လဲ ရွစ္ဇြင္း?"

ေလာ့ရွန္းက ရယ္သည္။

"တပည့္ေလးက ဒီဆရာ႕ကုိ ဘယ္လိုေျဖာင္းဖ်မလဲဆိုတာၾကည့္မယ္ေလ။"

ခ်ဴ မင္ထ်န္းက ခဏမ်ွစဥ္းစားေနသည့္ဟန္ျဖင့္ ၿငိမ္သြား၏။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ ပလီပလာဥာဏ္ေရာင္စံုတို႔က သူ႔အာရံုထဲကြန္႔ျမဴ းလာေပ၏။

"ဒါက လြယ္ပါတယ္။ ရွစ္ဇြင္း...တပည့္ကိုခ်ီ။"

"ေကာင္းၿပီေလ။"

ေလာ့ရွန္းက ခ်ဴ မင္ထ်န္းကိုေကာက္ေပြ႕လိုက္သည္။

"မ်က္လံုးမွိတ္ထား။"