ទីក្រុង ឡុងដ៍ , ប្រទេស អង់គ្លេស ...
សម្ព័ន្ធត្រកូល គ្រីហ្វីន ....
"លោកប៉ា!!! មានបញ្ហាហើយណា៎ប៉ា!"។ រាងកាយរបស់កម្លោះវ័យជំទង់ម្នាក់បានរត់មកចូលការិយាល័យរបស់ឪពុកគេហើយក៏ឃើញថាប៉ារបស់គេក៏កំពុងតែហាមាត់ចាំទទួលការបញ្ចុកអាហារពីនារីម្នាក់ដែលមើលស្រលាញ់គ្នាណាស់ហើយគ្មាននរណាក្រៅពីម៉ាក់របស់ លីថេយ៍ ទេដែលពេលនេះក៏ស្ទុះងើបចេញលើភ្លៅស្វាមីព្រោះកំពុងតែផ្អែមល្ហែមត្រូវធ្វើខ្លួនឲ្យចាស់ទុំវិញហើយ លីថេយ៍ ក៏មានការភ្ញាក់ផ្អើលតិចដែលខ្លួនមកកាតើចង្វាក់ម៉ាក់ប៉ា។
"នេះមករកប៉ាមិនប្រាប់មុនទេ! មានរឿងអីទៅប្រុស ថេយ៍ ! នេះប៉ាកំពុងតែបាយទឹកជាមួយម៉ាក់ឯងផង!"។ ថេយ៉ុង និយាយដោយទឹកមុខហាក់ស្តាយពេលផ្អែលព្រោះពួកកម្រនឹងមានពេលនេះណាស់តាំងពីពួកគេមានកូនច្រើនមកនោះហើយ ម៉ូលី ក៏រៀបចំអាហារហើយចាំស្តាប់កូនប្រុសនិយាយដូចគ្នា។
"គឺប៉ាម៉ាក់មានដឹងទេថាហាងនំដែលបង ជូ មើលថែបន្តពីអ្នកគ្រូគាត់បែរជាដាក់លក់! តើមាមរឿងអីទៅ"។ លីថេយ៍ ក៏សួរហើយ ថេយ៉ុង នឹង ម៉ូលី ក៏មើលមុខគ្នាដោយភ្ញាក់ផ្អើល។
"នេះពិតទេកូន ថេយ៍ ? នេះ ជូ គេម៉េចនឹងអាចលក់ហាងទៅ! បើកូន ជូ ស្រលាញ់ហាងនោះសឹងអី! មុនទៅនៅប្រាប់ម៉ាក់ថានាងបានឲ្យមិត្តភក្តិមកជួយមើលទៀតផង! នេះបងមានដឹងអីទេ ថេ ?"។ ម៉ូលី ក៏សួរនាំស្វាមីនាងវិញហើយ ថេយ៉ុង ក៏ចងចិញ្ចើម។
"ចុះកូនមានទាកទង់ទៅបងស្រីកូននៅប្រុស ថេយ៍ ?"។ ថេយ៉ុង ក៏មិនដឹងដូចគ្នាទើបសួរនាំហើយ លីថេយ៍ ក៏មានមុខកាន់តែតឹងតែង។
"ក៏កូនកំពុងតែនិយាយថានេះហើយថាជាបញ្ហាធំ! លេខបង ជូ ក៏ទាក់ទងលែងចូលមិនដឹងថាមានអីកើតឡើងទេ!"។ លីថេយ៍ ក៏និយាយហើយពេលនេះ ថេយ៉ុង ក៏រឹតតែនៅលែងសុខតែម្តង។
"នេះម៉េចក៏ចឹង? មិនអាចទេដឹង! នេះហាងនោះហេតុអីដាក់លក់ទៅកើតទៅបើវាមិនមែមជាកម្មសិទ្ធិរបស់ ជូ ផង! ចង់លក់ក៏មិនអាចដែរ! នេះប៉ានិងទៅមើលដោយខ្លួនឯងហើយបងនឹងរៀបចំចាកចេញទៅ ស្វីស នៅពេលនេះតែម្តង!"។ ថេយ៉៉ុង ក៏អន្ទះសារជាខ្លាំងហើយ ម៉ូលី ក៏ដូចគ្នាតែខណៈនោះក៏មានជំនួយការចូលមក។
"ជម្រាបលោកអគ្គនាយក! មានការប្រជុំបន្ទាន់មួយត្រូវឲ្យអគ្គនាយកចូលរួមជាបន្ទាន់នៅយប់នេះស្ថិតនៅ ហុងកុង ! ជាបញ្ហាផ្នែកភាគហ៊ុនមួយចំនួនដែលអាក់ខានមិនបានទាន!"។ ជំនួយការគេក៏រៀបរាប់ការងារហើយពេលនេះ ថេយ៉ងុ ក៏ចងចិញ្ចើមហើយក៏លើកដៃញីថ្ងាសតែម្តង។
"នេះលើកថ្ងៃសិនមិនបានទេរឺ? ខ្ញុំក៏មានការងាររវល់ដែរ!"។ ថេយ៉ុង តបហើយជំនួយការគេក៏ក្រវីក្បាលទើបពេលនេះ លីថេយ៍ ក៏មកក្បែរប៉ាគេ។
"ខ្ញុំគិតថាមិំនអីទេប៉ា! ប៉ាមានការងារសំខាន់ត្រូវដោះស្រាយហើយខ្ញុំអាចជំនួសប៉ាបាន! ចាំកូនជាអ្នករ៉ាប់រងរឿងបង ជូ ចុះ! ម៉ាក់ក៏គួរទៅតាមប៉ាដែរទៅ! នៅ អង់គ្លេស គឺកូនចេះចាត់ចែងហើយ"។ លីថេយ៍ ជាក្មេងឆ្លាតហើយក៏ចាស់ទុំមុនអាយុគេក៏ចេះដឹងការងារគ្រប់យ៉ាងមុននឹងអះអាងរងការងារជំនួសទើប ថេយ៉ិង ក៏ងក់ក្បាលហើយទុកចិត្តប្រគល់ការងារឲ្យកូនប្រុសគេបណ្តោះអាសន្នសិន។
ផ្ទះរបស់ ជេន ....
ងាកមកមើលមិត្តសម្លាញ់របស់ ជូលៀ ជាមនុស្សដែលនាងបាបពឹងពាក់ឲ្យមើលហាហនេះវិញថានាងយ៉ាងម៉េចទៅហើយបានជាមានរឿងការដាក់លក់ហាងរបស់ ជូលៀ ធំបែបនេះទៅហើយតែនាងបែបជាមិនចេញមុខទាំងពេលនេះឃើញថានាងកំពុងតែអង្គុយក្នុងបន្ទប់គេងរបស់ខ្លួនឯងហើយកាន់រូបថតមួយសន្លឹកដែលជារូបថតជុំគ្មារបស់មនុស្ស 4 នាក់គឺមាន ស៊ុកជីន សូតា ជូលៀ ហើយនឹងគេជារូបតាំងតែពីពួកនាងនៅរៀបវិទ្យាល័យ។
"តើហេតុអីគេទទួលបានរឿងល្អជាងខ្ញុំមករហូត? ជីវិតគេហាក់ដូចជាប្រសើរជាងខ្ញុំនឹងសមបំណងជាងខ្ញុំរហូតបែបនេះ!"។ ដៃស្រវាមករករូប ជូលៀ ហើយគេក៏ប្រើកែវភ្នែសម្លក់សម្លឹងមើលហើយពេលនេះទូរស័ព្ទដៃនាងក៏រោទិ៍ឡើង។
"អាឡូ! មានចម្ងល់ទាក់ទងនឹងហាងនំមែនទេ?"។ នាងបានឆ្លើយឆ្លងនឹងទូរស័ព្ទដែលខលមកទាក់ទងនឹងហាងនោះហើយគ្មាននរណាដឹងទេថា ជេន កំពុងតែមានគំនិតអ្វីមកលើ ជូលៀ នោះ។
ទីក្រុង ឌឺហ្វិចតូ , ប្រទេស ស្វីស ....
"អរុណសួស្តីអ្នកនាង ជូលៀ !"។ ពេលព្រឹកក៏បានឈានចូលមកដល់ហើយរាងស្តើងក៏បោះជំហានចុះមកមុនងាកឆ្វេងស្តាំតែមិនបានឃើញវត្តមានរបស់បុរសម្នាក់ទំលាប់ញញឹមដាក់នាងសោះវ។
"ចា៎!! អរុសួស្តីអ៊ំមេការ! នេះលោក ដន គាត់ក្រោកហើយរឺនៅ?"។ ជូលៀ ក៏សួររកគេហើយមេការក៏ញញឹមដាក់នាង។
"លោកប្រុសគាត់ចាកចេញទៅធ្វើការតាំងតែពីព្រឹកម្លេះ! គាតបានថាអ្នកនាងមិនចាំបាច់ផ្លូវគាត់ទេហើយគាត់បានរៀបចំមនុស្សឲ្យជូនអ្នកនាងនឹងជំនិតគាត់តាមជួយបកប្រែឲ្យអ្នកនាងនៅសិក្ខាសាលាហើយ! មិនធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដាក់ការទៅសិក្ខាសាលារបស់អ្នកនាងទេ!"។ មេការក៏រៀបរាប់ជូនហើយ ជូលៀ ក៏ចងចិញ្ចើម។
"ហេតុអីក៏គាត់និយាយចឹង? មានរឿងអីមែនទេ? រឺគាត់រវល់?"។ ជូលៀ ក៏សួរនាំដោយងឿងឆ្ងល់ហើយមេការក៏ញញឹម។
"លោកប្រុសប្រាប់ថាបារម្ភពីសុវត្ថិភាពរបដ់អ្នកនាង! ខ្លាចថាបើឲ្យអ្នកនាងទៅជាមួយគាត់នឹងមានបញ្ហា! ក៏សម្រេចចិត្តរៀបចំអង្គរក្សទាំងអស់ឲ្យនៅការពារអ្នកនាងជាពិសេស! គាត់ផ្តាំទៀតថាគាត់នឹងវិលមកវិញពេលល្ងាចដើម្បីមកបាយជាមួយអ្នកនាង! ហើយគាត់ថាគាត់ចេះការពារខ្លួនហើយក៏ឲ្យអ្នកនាងបារម្ភពីគាត់អី! ហើយមួយទៀតគាត់ថាបើសិនជាគាត់វិលមកយប់ពេកអ្នកនាងក៏អាចពិសារបាយមុននឹងនឹងចូលសមករាកចុះកុំចាំគាត់អីនាំ៎តែប៉ះពាលសុខភាព!"។ មេការក៏និយាយតាមការផ្តាំរវសនាយកម្លោះហើយ ជូលៀ ក៏ចងចិញ្ចើមតែនាងក៏បានត្រឹមញញឹមតិចៗតបទៅមេការ។
ក្នុងចិត្តនាងក៏ងឿងឆ្ងល់គិតថាហេតុអីក៏ ប្រេនដន ល្អបែបនេះដាក់នាង? ហើយហេតុអីក៏គេអាចបើកចិត្តបានលឿថ្នាក់នេះសម្រាប់នាងទាំងនាងគិតថាគេមិនទាន់ស្គាល់នាងច្បាស់ផងតែបើចំពោះនាងវិញនាងក៏នាងមានអារម្មណ៍ថាមិនតេងតែងជាមួយគេទេហើយនាងក៏គិតថា ប្រេនដន ពិតជាបុរសឥតខ្ចោះខ្លាំងណាស់ហើយគេល្អនឹងនាងហួសពីស្មានទៅទៀហាក់សឹងតែមិនជឿថាអាចមានបុរសបែបនេះទេលើលោក។
ក្រុមហ៊ុនអលង្ការ....
"ចៅហ្វាយ! នេះរបួសខ្លាំងណាស់! តើចៅហ្វាយចុះទុនប្រថុយថ្នាក់នេះធ្វើអីទៅ?"។ ងាកមកមើលកម្លោះសង្ហាដែលអអ្គុយគងអន្ទាក់ខ្លាក្នុងការិយាល័យដែលពោរពេញដោយការតុបតែងពណ៍ខ្មៅនេះវិញក៏មើលមុខកូនចៅគេមុននឹងញញឹមចុងមាត់។
"ហឹស!!! ចុះទុនប៉ុន្នឹងវាមិនមានស្អីនោះ! សំខាន់នាងគឺជាប់សំណាញ់របស់យើងហើយ! យើងគិតថាដល់ពេលហើយណា៎! នេះជារង្វាន់! ការងារល្អណាស់! ពេលនេះយើងនឹងចប់ផ្តើមហើយ!"។ ប្រេនដន ក៏ប្រែមកជាកម្លោះដែលមានទឹកមុខកាចទៅវិញមុននឹងញញឹមចុងមាតើហើយក៏ហិចសែកលុយឲ្យកូនចៅរួចហើយក៏ទាញទូរស័ព្ទមកទាក់ទង។
"អាឡូ ថេយ៉ុង ! ខានជួបគ្នាយូរហើយ! តើឯងសុខសប្បាយជាទេ?"។ បបូរមាត់ស្អាតក៏និយាយទៅកាន់កេខទាក់ទងហើយដៃម្ខាងទៀតក៏បកស្បែកមុខកូនកាត់បែប ស្វីស នោះចេញដែលបង្ហាញពីទឹកមុខស្រគត់ស្រគំមឹងកែវភ្នែកខ្មៅមុតជាមួយមុខមាត់ថ្មីមួយទៀតហើយជាមុខមាត់របស ស៊ុកជីន អាល់ហ្វាណូ នោះហើយ។