Querencia -Drarry

⚡

"Harry, uyan."

Harry şu sıralar alıştığı komutun tekrarlarını duymayı beklemeden yatağında doğruldu ve zor bela bulduğu gözlügünü gözlerine geçirerek karşı yataktağın önünde ayakta dikilen arkadaşına baktı. "Kusura bakma, seni de uyandırdım değil mi?"

Draco hemen kafasını olumsuz anlamda salladı. Yavaş adımlarla Harry'e doğru ilerledi. "Hayır su içmeye kalktım ama senin huzursuz olduğunu gördüm. Yine kabus mu gördün?"

Harry'nin her uzuvu onu onaylayınca Draco kendine aldığı suyu ona uzattı. Harry itiraz etmeden suyu alıp içtğinde Draco iç çekti. Boş bardağı alıp yana koydu ve arkadaşının yatağına oturdu. "Anlat bana hadi. Ne gördün?"

Harry küçük bedenini geriye yaslayıp gözlerini tavana çevirdi, kupkuru sesi duyuldu. "Bir kadın çığlık atıyor, yara izim sızlıyor. Yakınlarda kötü bir şey var sanki."

Draco, Harry'nin alenen büyük bir huzursuzluk ve kafa karışıklığı içinde olduğunu gördü. Sessizce Harry'nin yanına yerleşti. Yakınlığa karşı hissettiği çekingenlikten uzak bir şekilde kolunu yeşil gözlünün omzuna sardı. Harry'nin biraz aşağı kayması ve başını Draco'nun göğsüne yaslaması için sözsüz bir teklifti. Harry'nin gözlüğünü nazikçe tuttu ve çıkarıp köşeye kaldırdı. Harry'nin omzunu hafifçe birkaç kere patpatladı ve kabussuz bir uyku uyumasını umdu.

"Uyu, Harry. Sabah daha iyi olacaksın."

.
.

Ertesi gün her zamanki gibi geçti. Sabah yorgun olduklarından akşam ise yemeği kaçırdıklarından mütevellit bir şey yiyemediler. Draco ev cininden bir şeyler isteme fikriyle ortaya çıksa bile Harry'nin en olmaması gereken anda çapulcu kanı kaynadı ve arkadaşının karşısına dikildi.

"Mutfağa kendimiz gitsek ya?"

Draco bir şapşala bakar gibi baktı. "Neden ceza alalım ki? Ev cinimiz getirir."

Harry onun elinde olan kozdan haberi olmadığını hatırladı. Bunca zamandır askılıkta asılı olan ama Draco'nun haberi olmayan pelerine uzandı.

Draco'nun arkasının dönük olmasını fırsat bilip pelerini üzerine geçirdi ve muzip bir sesle arkadaşına seslendi. "Hey, Draco!"

Draco arkasına dönüp Harry'nin havada süzülen başını gördüğünde irkildi ve küçük bir çığlık atıp geriye kaydı. "Ne bu?"

Harry kıkırdayarak pelerini açıp bedenini gösterdi ve ardından tekrar kapadı.

"Bu bir görünmezlik pelerini. Ölüm yadigarlarından birisi, Potter ailesinin mirası. Bunun bende olduğunu sadece ben ve Remus biliyorduk ve şimdi sen de biliyorsun. Aramızda kalacak değil mi?"

"Elbette. Hadi mutfağa giderken deneyelim şu pelerini."

Birkaç dakika sonra boş kordidorda iyice birbirine girmiş ikili sessizce ilerliyorlardı ancak pelerinin sadece görüntülerini gizliliğini, kokularını ise gizlemediğini deneyimleme fırsatları daha önce olmamıştı.

Bahan Norris kokularını almış olmanın şiddetiyle miyavlarken Filch zaferle güldü. "Afferin kızım, kokla. Bul onları."

Harry ve Draco tedirginlikle oradan uzaklaştılar. Koridorları öğrencilerin anlamadığı bir hızla kateden Filch'e yakalanmamak için hızla koştular ama nasıl olduysa girdikleri koridorda konuşan Filch ve Snape ile karşılaştılar.

"Ayakta öğrenci olursa söyleyin demiştiniz. Ayakta öğrenci var."

Snape bir şey demedi ve koridorda oglanlardan yana yürüdü. Koridor dardı ve Snape bir kere kolunu kaldırsa onlara çarpabilirdi ve bu hiç iyi olmazdı. Tam o sırada sol tarafta bir kapı gordü Draco. Harry'nin peltelenmiş beynine kalmadan yine ikilinin beyni olarak devreye girmesi gerekiyordu. Onu sessizce çekiştirip odaya soktuğunda ikili derin bir nefes alıp duvara yaslandılar ve uzaklaşan ayak seslerini dinlediler.