Querencia -Drarry

⚡

Harry huysuz adımlarla aştığı koridorları görmeyen gözlerle süzerken Slytherin aklında binlerce çarkı döndürüyordu. Çarklarını çıldırtan şey besbelliydi. Salazar aşkına, Alex'in babası ne zor adamdı! Bir kereliğine, oğlu için, bir kereliğine geri adım atamaz mıydı? Ah, düşündükçe çıldırıyordu Harry.

Remus bu sefer kasabaya gitmesine izin vermeyeceğini söylediğinde hiç şaşırmamakla beraber itiraz da etmemisti çünkü Harry'nin de işleri vardı zaten. Beklenmedik ve can sıkıcı olan tek şey 'işlerin' Harry'i sinir eden bir inada sahip olmasıydı. Yine de Harry bir Slytherin ise onu ikna etmenin yolunu pek tabii kolayca bulacaktı. Umuyordu ki bu işi hızla halledilseydi.

Yeni bir mektup göndermiş ve cevabı alana kadar yaşayacağı heyecanı kabullenmiş biri olarak etrafa bakınmaya devam ederken tanıdık bir çift ses duydu. "Hey, Harry!"

Harry sağına doğru baktı. Weasley ikizleri onu boş bir sınıfa çağırıyorlardı ve Harry adı gibi biliyordu ki ikizlerin aklında yine bir şeyler dönmekteydi. Bundan şüphe dahi etmeden peşlerinden gittiğinde ve sınıfa girdiğinde eline bir parşömen tutuşturulmuştu. "Bu ne?"

"Bu bizim sana hediyemiz." dedi ikizlerden biri.

"Boş bir parşömen mi?" dedikten sonra güldü Harry. Yeşil cüppesinin üzerindeki zümrüt gözleri alaycıydı. "Vay be, cidden sağ olun çocuklar."

İkizler güldü. "Hayır bu bizim tüm aylaklıklarımızın kaynağı ve biz onu sana miras bırakmaya karar verdik."

Harry anlamazca onlara bakınca diğer ikiz daha açıklayıcı bir şekilde devam etti. "Bunu Filch'den çaldık. Yani aslında o bunun ne olduğu bile bilmeden sakladıgı için," derken diğer ikiz ağzında mırıldandı. Harry gülmeden edemedi.

"Bencil bunak."

"..çalmış sayılmayız. Şimdi şuna bak. Bütün ciddiyetimle yemin ederim ki hayırlı bir şey düşünmüyorum."

Parşömen hareketlenmeye başladığında ve en sonunda da  üstünde bir cümle belirdiğinde Harry ilgiyle izliyordu olacakları.

'Mösyöler Kılkuyruk, Aylak, Patiayak ve Çatalak Sihirli Muziplik Sanatçılarının Yardakçıları Gururla Sunar: ÇAPULCU HARITASI'

Harry daha ikinci kelimeden itibaren şaşkınlıkla haritaya baktı. İçinde alevlenen yoğun heyecan dalgası Gryffindor yanını gıdıklarken daha önce tatmadığı bir zevkin hayali kırıntılarını hissetti. Bu harita...

"Evet genç Harry," dedi Fred büyük bir ustalıkla Percy'i taklid ederken. "Bundan sonra bu senindir. Ona gözün gibi bak ve işin bitince muziplik tamamlandı diyerek kapatmayı da unutma."

Harry önce elindeki haritaya sonra ikizlerin arkalarında bıraktığı boşluğa baktı. Harry gerçekten şaşkın ve bir o kadar da sabırsız bir vaziyette odasına gitti. Arkadaşları döner dönmez onları odaya toplamalı ve anlatmalıydı. Remus mu? Ah, hadi ama, bilmesine gerçekten gerek var mıydı?

Harry'nin heyecan arayan Gryffindor yanını cesaretle atılırken bunun elbet bir yerlerde işine yapacağının oldukça farkında olan akılcı Slytherin yanı daha manipülatif bir şekilde fısıldadı.

'Evet!'

'Evet.'

Harry, Remus'a en azından şimdilik anlatmak istemediği parşömeni avcunda kıvırırken odanın kapısı şiddetle açıldı. Harry refleksif bir şekilde arkasına döndü. Soğuktan beyaz teni kızarmış ama sert yüz hatları stabil ifadesini hâlâ taşıyan Draco kapıyı açtığından çok daha sakin bir şekilde kaparken Harry ileriye bir adım attı. Draco onun ağzını açmasına dahi izin vermedi.