Querencia -Drarry

Polnalyubvi больше ничего

⚡

Slytherinleri herkes bilirdi. İstediklerini elde etmek için girdikleri yolları, kibirleri ve güçleri; onları başkalarının hoşuna gitmeyecek şeyler yapmaya iterdi. Ne var ki bir şeyin olması için onların bunu istemesi yeterdi. Sonuç onlara fiziksel ve ruhsal bir zarar vermediği sürece önemli değildi. Eğlenmeleri, acı çekseler dahi işin sonunda kazanan olmaları ve çıkarları her şeyden önemliydi.

O sabah quidditch sahası tüm Slytherinlerin ve diğer binalardan bazı grupların tekrar ettiği bir şarkıyla yıkılıyordu adeta. Harry şarkının sözlerini başta seçememiş olsa dahi anlamaya başladığından beri hem oldukça komik buluyordu hem de arkadaşına karşı bir saldırı olduğu için suçlu hissediyordu. Tamam, bu bir şakaydı ve rakiplerinin iradesini düşürmek için bir taktikti ama şarkının ana karakteri onun dostuydu.

Harry bu şarkıya gülerse veya Kralımızsın Weasley rozetini takarsa hiç iyi bir dost olmayacağına emindi. Ron hemen karşısında kusmamak için kendini zor tutarken nasıl iyi veya kötü bir tepki verebilirdi ki? Oysa bu sadece kazanmak için bir taktik ve ufak bir eğlenceydi.

Harry eğleniyora benzemeyen Gryffindor öğrencilerine bakmaktan kaçınırken arada kalmaktan hiç hoşlanmadığını hissetti. Derin bir nefes aldı ve dudaklarını yalayıp başlamaya hazır oldukları maç için tüm dikkatini topladı.

Madam Hooch düdüğünü çaldığında ve maç resmen başladığında Harry olduğu yerde yükseldi. Etrafına bakındı ve evinden yükselen şarkının sözleri beynini delerken Lee'nin sunumuna kulak kararttı. Lee Jordan'ın sesi, haklı olup olmadığı tartışılır bir taraflı tavırla, şarkıyı ezmeye ve kendini duyurmaya çalışıyordu.

"BU SENE TÜM BİNA TAKIMLARINDA YENİ KANLAR VAR. EN İSTEKSİZ DEĞİŞİKLİĞİN DRACO MALFOY'UN AYRILMASINDAN DUYULAN MECBURİYET İLE SLYTHERIN EVİNDE OLDUĞUNU SÖYLEYEBİLİRİZ. EH, BİLİRSİNİZ Kİ SLYTHERIN YETENEĞE DEĞIL HATIRA BAKARLAR."

Harry gülmeden edemedi. Slytherin'in daima cilalı, temiz ve düzenli yerleştirilmiş kupaları gibi parlak bir gülüşü saklamak istese dahi gülüşün güzelliği, özgüveni ve alayı gözler önündeydi. Lee'nin kulesinin önünden geçerken göz göze geldiği oğlan da herkes gibi bu alayı yakalamışa benziyordu.

"KENDİNE YENİ KANLAR KATAN GRYFFINDOR TARAFINA BAKALIM: FRED VE GEORGE İKİZLERİN KARDEŞİ OLAN RON WEASLEY YENİ TUTUCU. RON İÇİN BİR ALKIŞ ALABİLİR MİYİM? EVVET! İŞTE ARADIĞIM ENERJİ! BASTIR RON!"

Harry gülüşünü silmek için başını olumsuz anlamda salladı. Gözleri sahayı şöyle bir taradıktan sonra kendi evine döndü. Draco'nun sırıtarak ve muhtemelen avazı çıktığı kadar bağırarak şarkıya eşlik ettiğini görünce hemen diğerlerine döndü. Sesleri yavaş yavaş artıyordu. Birazdan büyü kullanmaya başlayacaklarından da emindi Harry. Pansy'nin en önde bir koro yönetir gibi durması da istemeden güldürdü onu. Güzel ve komik anılar biriktiriyorlardı ve işin aslı, Harry bunu o kadar da kötü bulmuyordu.

"VE RÜZGAR BULUT! YENİ KOVALAYICIMIZ, HARRY POTTER'IN YAKIN DOSTU VE BİR İLKTİR Kİ POTTER'IN İLK VE TEK ANTRENMAN ARKADAŞI! 4. SINIF GRYFFİNDORUMUZUN HARRY'E GERÇEK BİR RAKİP OLDUĞU VE ONU YENEBİLECEĞİ SÖYLENİ-..... AAHHH! SLYTHERIN 10-0 ÖNE GEÇTİ!"

Harry ortada dönen şarkıyı umursamaksızın sevinç kükremesi ile yumruğunu havaya kaldırıp kendi etrafında bir tur döndüğünde sesler de yükseldi. Rakibi arkadaşı dahi olsa sevinmemek elde değildi.