??????????(???)

«មនុស្សអាខក់(អាក្រក់)លែងប៉ាប៉ាអូន»យីងទាញជើងខោFanxing
«អីយ៉ាសំណព្វចិត្តខ្ញុំមែនទេបងចាន់»
«អឹម....»រាងតូចងក់ក្បាល
«ព្រះហើយក៏គួអោយស្រឡាញ់មេសនៀក»Fanxing
លើកពរប្អូនហើយថើបយ៉ាងរំភើប
«លែងអូន ប៉ាប៉ាមនុស្សអាខក់ថើបអូន»យីងយកដៃជូតកន្លែងfanxingថើបមិញគិតទៅគួអោយខ្នាញ់ណាស់
«គាត់បងកូនណា ហៅបងឮទេ»រាងតូចដើរមកអង្អែលក្បាលកូនដែលនៅលើដៃFanxing
«ឃើញទេហៅបងឮទេសំណព្វចិត្តសុំថើបមួយទៀតមក ជុបជុប»fanxingច្បូតមាត់រកថើបប្អូនម្ដងទៀតតែត្រូវដៃរបស់យីងខ្ទប់មាត់
«ឈប់ថើបអូន»
«បានបាន ប្អូនបងគួអោយចាឡាញ់ណាស់»Fanxingយក
ថ្ពាល់ខ្លួនប៉ះថ្ពាល់ប្អូន
«លែងអូនទៅ អូនពិបាកដកដង្ហើមណាស់»
«សុំទោសសំណព្វចិត្ត»Fanxing ដាក់ប្អូនចុះវិញ
«បងxinនៅទីនេះ»Fanxing លើកដៃហៅpeixinដែល
មកទទួលខ្លួន
«......»peixinញញឹមងក់ក្បាលពីចម្ងាយ គេមិនដឹងអ្នកឈរជាមួយFanxing នឹងជារាងតូចទេ
«បងxinបងចាន់មកវិញហើយ»Fanxing រត់ទៅរកpeixinទាំងរីករាយក្រៃលែង
«បងចាន់»peixinឃើញក៏រត់មកអោបរាងតូចដោយក្ដីនឹក
រឮកជាខ្លាំង
«អីយ៉ា ធំធាត់ណាស់នៀក សង្ហាជាងមុនទៀត»រាងតូចឈ្លីសក់peixin
«បងប្រុសខ្ញុំនឹកបងណាស់»
«បងនឹកឯងដូចគ្នា»
«ប៉ាប៉ា...ក្រូក~~»សម្លេងកូរពោះរបស់យីងៗ
«កូនឃ្លានមែនទេ»
«ហឹម»
«បងចាន់គេជា.....»
«ត្រូវហើយ»
«ក្មួយខ្ញុំគួរអោយស្រឡាញ់ម្លេះ មុខគេពិតជាដូចបងប៉ូណាស់»
«អូយ~~~»យីងស្រែកដោយសារpeixinទាញថ្ពាល់គេរៀងខ្លាំង
«តោះបងចាន់ទៅផ្ទះ»
«បងគិតថាចង់ទៅផ្ទះបងសិន»
«បងទៅផ្ទះខ្ញុំសិនទៅបង បងប៉ូគាត់នឹកបងណាស់ ម្ងៃៗគាត់
ធ្វើការដល់យប់ជ្រៅ ហើយគេងអោបរូបថតបងរហូត»
«បានមិនអីទេ តោះ»រាងតូចញញឹមគេក៏នឹកអុីប៉ូខ្លាំងណាស់ដែរ

ពួកគេក៏ជិះឡានរបស់PeixinទៅទុកអោយHaoxuan នៅម្នាក់ឯងតែគេក៏បានតេហៅយូរិនមកយក

«លាសិនហើយបងចាន់ចាំខ្ញុំទំនេរខ្ញុំទៅលេង»Peixinជូន
Fanxing មកផ្ទះសិន ពេលល្ងាចបានពួកគេទៅដើរលេងជាមួយគ្នា
«អឹម»រាងតូចងក់ក្បាល

//តាមផ្លូវ//
«បងចាន់ប៉ុន្នានឆ្នាំនេះបងទៅណា»
«គឺបងរស់នៅប្រទេសស្វីស»
«ហេតុអីបងធ្វើបែបនេះ ពេលបងបាត់ខ្លួនម្នាក់ៗមិនសប្បាយចិត្តទេ»
«បងគ្មានជម្រើសទេ»
«បង...ខ្ញុំគ្មានអីនិយាយទៀតទេ»
«ហឹម ចុះឯងនិងFanxingជាអីនឹងគ្នា»
«គឺ..ជា...គេជាមនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់»
«អីយ៉ាអៀនហើយមែនទេ»
«បងប្រុសឈប់ញ៉ោះខ្ញុំទៅ»
«ហាស ហាបានឈប់ក៏បាន»
«ប៉ាប៉ា»
«មានការអីមែនទេកូន»
«យើងទៅណា»
«ទៅផ្ទះម៉ាម៉ាកូននឹងណា»
«អូនចង់ជួបម៉ាម៉ា»
«បាទប៉ានាំទៅហើយ»
«អូនចាឡាញ់ប៉ាប៉ាខ្លាំងៗ»
«ចុះស្រឡាញ់បងអត់»
«អត់»យីងក្រវីក្បាលតាតាត់
«ហឹក....ហឹក.....មិចអត់ចាឡាញ់បងចឹង»
Peixinបើកឡានបណ្ដើរចូលតួកម្សត់បណ្ដើរ
«អូនអត់ដែលស្គាល់ប៉ង(បង)ផង»
«ឡូវស្គាល់អោយហើយទៅបងគឺជាបងប្រុសដ៏សង្ហារបស់ឯងណាអាល្អិត»peixinចង្អុលមកខ្លួនហើយនិយាយឡើងជឿជាក់តែម្ដង
«ហឹស....អូនចាអប់(ស្អប់)បង»
«ចាំមើលបងវាយឯងពេលទៅដល់ផ្ទះហាស»
«អូនមិនលាច(ខ្លាច)»យីងងើបឈរនិយាយដៃច្រត់ចង្កេះហើយធ្វើមាត់ប៉ោងៗគួអោយស្រឡាញ់
«យីងអង្គុយចុះមកកូន»
«ក្រូក~~~ប៉ាប៉ាអូនលាន(ឃ្លាន)»
«ឆ្លាតទ្រាំសិនទៅជិតដល់ផ្ទះហើយ»
«ហឹម...»យីងងក់ក្បាល