"မောင် က လူတကာလိုက်ပြီး အားနာရတာနဲ့။သနားရတာနဲ့။
ကြာရင် အားနာတာနဲ့ ခါးပါသွားရုံမကဘူး။
_ဖင်ပါ ခံနေရမှာသိလား"
သဲက မောင့် အစား နာလွန်းလို့ သာပြောနေရတာ။
မောင်က ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဝေသံဿရာမင်းထင်နေတာ"
"တော်ပြီသွား ပြတ်ပြီး သဲ ကို လာပြီး
စကားမပြောနဲ့"
>>>>>
ဟျောင့် သားကြီး
"ချစ်သဲလေး "
မင်း ကြီးဒေါ်ကြီး ချစ်သဲလေး ပါလား။
မခေါ်နဲ့ကွာအဲ့နာမည်ကို။
ဟျောင့် မင်းနာမည်က ချစ်သဲမောင်
မဟုတ်ဘူးလား။
ချစ်သဲမို့လို့ ချစ်သဲ ခေါ်နေတာကို
မင်းက ဘာ_င်နာနေတာလဲ။
ဒါမှမဟုတ် မောင်လို့ ခေါ်ရမလား ပြော။
"ဟာ..တော်ကြာပါတော့ကွာ။
ဒီမှာ တင်းလာရတဲ့ကြားထဲ။
မင်းတို့က တစ်ယောက်တစ်ပေါက်နဲ့ လာနောက်နေတာ။
အဆောင်ပေါ်မတက်ရသေးခင် အရှေ့ကနေ
ဆီးကြိုးပြီး ဝိုင်းနောက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကြောင့် လွယ်လာတဲ့ ကျောပိုးအိတ်ကို သူတို့ထိုင်နေတဲ့ ထိုင်ခုံပေါ် ပစ်ချလိုက်တယ်။
>>>
မျက်နှာတင်းနေတဲ့ ချစ်သဲမောင် ကို
အားလုံးက သတိထားမိပြီး
"ေဟျာင့်၊ ဘာလဲ"
မင်းကောင်မလေးနဲ့ ကွိုင်လာတာလား"
"ဘာလဲ၊ အရင်တစ်ခါတုန်းကလို ဆီပြတ် သွားလို့လား။
ဟား..ဟား"
"-ျီး တဲ့လာကွာ။ ဆီပြတ်တာထက် ပိုဆိုးတယ်ကွ"
"မင်းတို့ ရူပ်လို့လေ။ သဲဆု ကလက်ဆောင်၀ယ်ပေးထားတဲ့ အင်္ကျီ ကို ခေါလေး၀တ်သွားတာ မြင်ပြီး ကွိုင်လာတာ"
"ခေါလေးက မင်းအင်္ကျီဘာလို့ ယူ၀တ်တာလဲ"
" အဲ့တာက.. ဟိုတနေ့က ငါဖဲ ရိုက်ရင်း သူ့ဆီ ခဏ ပေါင် ထားလိုက်ရတာ"
"ခံလေ .. အဲ့တာက ငါတို့က ဘာဆိုင်လို့လဲ။
မင်း ဖင်ယားလို့ ဖြစ်တာလေ "
