« ម៉ាក់មើលបន្តិចមើល »
« អាពេទ្យ!!»ភ្លាមៗថេយ៍ស្រែកហៅអុីបូអោយមកទីនេះយ៉ាងលឿន។
« កើតអីថេហ្យុង មានអីហេ»អុីបូរត់ចេញមកយ៉ាងលឿនជាមួយនឹងស៊ាវចាន់ទាំងស្លន់។
« ស្នូលវីសត្រូវគ្រាប់កាំភ្លើង ហូឈាមច្រើនណាស់ ជួយឃាត់លឿនឡើង
« ចាន់ទៅយកប្រអប់ពេទ្យអោយបង »
« បាទចាំបន្តិច »
« ស្នូលវីសឯងត្រូវតែមិនអីណា »
« ហ៊ឹកៗ ម៉ាម៉ាតិច ស្នូលវីដ អឹកហុឹកស្លាប់ចោលអូនហុឹកៗ អូនខ្លាច»
« កុំយំកូនស្នូលវីននៅជាមួយម៉ាក់យូរហើយគេនឹងមិនអីនោះទេ ន៎ឈប់យំទៅ »
« ហ៊ឹកៗ ពិតទេ ?
« ពិតហើយ »
«ក្មេងល្អកុំយំអីណាកូន »
« អោយមីនជុនមកបងមក»ជីហ៊ូនលើកពរអាល្អិតលួងគេអោយឈប់យំ ។
« មិនបាច់ប្រឹងទេវាគង់តែងាប់ព្រោះវាមិនមែនត្រូវកាំភ្លើងតែម្យ៉ាងវាក៏បានសុីចំណីមានថ្នាំពុលដែល»
« ឯង អាឌីហ្គេន!!»
« ហេតុអីឯងធ្វើបែបនឹង ឯងចងកម្មយើងដល់ណាហាស »
« ក៏មកពីនាង នាងតែម្នាក់គត់បើសិនជានាងព្រមរៀបការជាមួយយើងម្ល៉េះប៉ាយើងមិនកាត់កាលយើងចោលទេ »
« គ្មានអ្នកណាទៅរៀបការជាមួយមនុស្សសំរាមដូចឯងទេអាចង្រៃ »ថេហ្យុងស្ទុះកញ្រ្ចោលទៅវាយនាយតែបានស៊ាវចាន់ទប់ជាប់។
« កុំអីបងថេយ៍ មីនជុននៅទីនេះណា »
« ហឹម..នោះនណាកូននាងមែនទេ អេតែម្ដេចមិខដូចជុងហ្គុកម្ល៉េះ ?» គេលើកចញ្ចើមឡើងធ្វើជាឆ្ងល់ទាំងដឹងច្បាស់ថា នេះជាកូនរបស់អ្នកណាហើយ។
« មិនមែនរឿងឯងទេ បើមិនចង់ងាប់ចេញពីទីនេះទៅ»
« awwប្រញាប់ដេញម្ល៉េះមិនរង់ចាំជួបជុងហ្គុកសិនទេហ្អេ?»
« ឯងដូចជាហ៊ានពេកហើយពេលកន្លងយើងមិនតបតតែបើនៅតែបែបនឹង ឯងច្បាស់ជាងាប់គ្មានដីកប់ទេ » នាងសម្លឹងមុខគេទាំងកែវភ្នែក ក្រហមច្រាល។
???:????????????????????????
Start from the beginning
