#??????????????????(???)

#6ឆ្នាំក្រោយមក

ពេលវេលាពីមួយទៅមួយថ្ងៃវាពិតជាលឿនណាស់ហាក់ដូចជាម្សិលលមិញអញ្ចឹង នៅរស់ទីនេះប្រៀបបីដូចជាស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួនវាមានទាំងសប្បាយ មានទាំងកើតទុក្ខរួមគ្នាជាជីវិត ពិតមិនដូចក្នុងរឿងប្រលោមលោកនោះទេដែលអ្នកនិពន្ធតាក់តែងមកឲតួឯកស្រីរស់នៅដោយមានតួប្រុសតែងតែការពារមើលថែមិនឲនរណាប៉ះទៅលើមនុស្សដែលគេស្រលាញ់ ពេលខ្លះខ្លួនក៏ច្រណែនតួស្រីមានតួប្រុសនៅក្បែរគ្រប់ពេល ខុសអីតែខ្លួនមិនដូចក្នុងរឿងប្រលោមលោកសោះ អតីតកាលខ្លះអាចធ្វើមនុស្សឈឺចាប់ហ្នឹងចងចាំពេលខ្លះក៏អាចធ្វើឲមានការគុំគួនឈានទៅដល់ការសងសឹងបានគ្រប់ពេល វាមានតិចណាស់ដែលមិនតបតវិញបណ្តាយទៅតាមពេលវេលាតែវាក៏មិនទាំងអស់ដែល។

"បងធ្លាប់ធ្វើឲខ្ញុំឈឺចាប់ បងត្រូវតែទទួលអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំនៅពេលនោះ ចួបគ្នាឆាប់ៗណាចន" ជុងគុក ជុប៎ជុប៎ នេះជាថេយ៉ុងឬក៏អត់តាមមើលរាងតូចមកឡើងនេះមិនធម្មតាស្តាប់តែការនិយាយស្តីទៅដឹងហើយ

"ហេនាងកាថេយ៍ ៗៗ មិនមេនហៅធម្មតាទេស្រែកតែជំទាលតែម្តង" មិត្តគេតែប៉ុណ្ណឹងឯង

"យើងហៅអែងឡើងស្អកកហើយមិចក៏មិនតបហ្នឹងយើងចឹងនៅភ្លឹកឡើងភពសុក្រហេ៎" ជីមីនខំប្រឹងឡើងដៃផងហៅផងនៅតែមិនឆ្លើយ មិនដល់ភ្លឹកដល់ណាទេលោកអើយ

"រវល់ភ្លឹកនឹកគិតដល់ប្រុសសង្ហាសាច់ដុំ8កង់ណា៎ឯង" មនុស្សគេចូលចិត្តតែឆ្លើយឌឺ

"អ្នកដែលដែលប្រាប់បានអត់" ជីមីនឲតែឮប្រុសសង្ហាសាច់អីមិនបានទេ

"មិនប្រាប់" ថេយ៉ុង តបរួចក៏ងើបដើរចេញធ្វើមិនដឹង

"ឆើស នាងថេយ៍ឯង" ជីមីន និយាយទាំងមុខស្អុយ

"ចាំ ផងមើលឯងដើរម៉្លេះ" ជីមីន រវល់តែនិយាយភ្លេចគិតថារាងតូចដើរទៅឆ្ងាយបាត់

"ថ្ងៃក្រោយយកកម្ពស់មកផង" រាងតូច និយាយដាមដៀល

"អឺ..អាអ្នកខ្ពស់" បើដឹងថាគ្នាទាបហើយនូវនិយាយបាញ់គ្នាទៀត

#នៅក្នុងបណ្ណាល័យ

"ថេយ៍ ហា៎យើងសួរអែងតាមត្រង់ អែងគ្មានចិត្តលើអេឡិចទេអីគេតាមស្រលាញ់អែង3ឆ្នាំហើយណា" ជីមីន គេអាណិតដែលទោះខ្លួនដឹងរឿងរាងតូចខ្លះដែល

"អត់ផង" ពីរម៉ាត់ចប់

"សូម្បីតែបន្តិច 'ជីមីន

"ហ៊ឹម"

"អឺស្រេចតែអែងតែចឹង អ៎រមេនហើយអែងទៅកូរ៉េវិញពេលណាដែល" ជីមីន

"ប្រហែលបញ្ចាប់ការសិក្សានៅអាទិត្យនេះហើយ" ថេយ៉ុង

"យើងទៅដែលនឹកប្រទេសកំណើតដល់ហើយ" ជីមីន

"អឹមតាមតែឯងទេ "ថេយ៉ុង

"ចាក់អេ នាំគ្នានិយាយអីហ្នឹងហា៎" អេឡិច ខំតាមរកមើលក្រាស់តាមពិតនៅទីនេះសោះ តាមពិតនាយលួចស្រលាញ់រាងតូចតងពីនៅលើយន្តហោះឯណោះ វាអាចជានិស្ស័យក៏ថាបានពេលដែលគេផ្លាស់ប្តូរសាលាមករៀននៅទីនេះធ្វើឲគេចួបរាងតូចម្តងទៀត គេស្បថថាហ្នឹងតាមញ៉ែរាងតូចឲបាន

"មិនមេនេជារឿងឯង" ថេយ៉ុង

"អូយ ជីមីនយើងចុកបេះដូងណាស់" អេឡិចនិយាយដូចខ្លួនអែងឈឺមេនចឹង

"ត្រូវការឲយើងដាក់ថែមទេ" ស្ទាយបោកដដែលគេលែងជឿហើយ

'មិនបាច់ យើងឈប់ឈឺហើយ" អេឡិច(ពួកគេទាំងបីអាយុដំណាលគ្នាទេគ្រាន់តែខុសខែគ្នា)

"អូនអានរឿងអីហ្នឹង បងសុំចូលរួមផងបានទេ" អេឡិច

"...... "មិននិយាយតែប្រើកែវភ្នែកសម្លឹងជំនួសវិញ

"អា៎ បងនិយាយលេងទេ ហឹស..ហឹស" អេឡិចប្រឹងសើចបន្លប់វិញតែមិនបានស្រួលបបួលវិញស្រាប់

"ហាស៎ៗ ហា ឲសមមុខ" ជីមីន គេសើចចង់ធ្លាក់ថសួតហើយ មុនមិញគេខំទប់ខ្លាំងណាស់ ហេតុតែស្រលាញ់គេ គេមិននិយាយរកហើយនៅមុខក្រាស់ទៀត (មូលហេតុព្រោះអេឡិចបានសារភាពស្រលាញ់រាងតូចតែត្រូវរាងតូចបដិសេធ ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះរាងតូចរក្សាតែងតែកម្លាតជាមួយហ្នឹងគេរហូតដល់សព្វថ្ងៃនៅអែង🙃)

"បិទ បបូរមាត់អែងភ្លាមកាតុញយ្ន័តយើងមិនបានប្រាប់" អេឡិច

"ចាំតែខ្លាចតើស៎ អ៊ែក🤪🤪" ជីមីន

"ថេយ៍ហ្នឹងជីមីនទៅញុំាអត់ល្ងាចហ្នឹងចាំបានpay ណា៎"អេឡិច

"មិនទំនេរទេចាំឡើងក្រោយទៅ "ថេយ៉ុង

"Okay មិនអីទេចឹង បងថាបបួលអូនតែបើអូនវល់បងក៏មិនរំខានដែលបងនៅចាំថេយ៍" ជីមីនទៅសិនហើយបាយបាយ អេឡិច

"អើ បាយបាយឯង "ជីមីនរាងអាណិតខ្លះដែលតែមិនដឹងជួយមិច

"ថេយ៍នៅប្រកាន់ហ្នឹងអេឡិចទៀតមេន "ជីមីន

"យើងគ្រាន់តែមិនចង់ផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមថាគេប៉ុណ្ណោះ" អ្នកណាថាគេមិនខ្វល់នោះ បើសិនគេនៅទំនេរគេយល់ព្រមហើយតែគេមានគូរដណ្តឹងបាត់ទៅហើយឲគេធ្វើមិចមានតែធ្វើហីៗទៅយូរគេហ្នឹងឈប់ដោយខ្លួនអែង

______________To be countied 🥰 🥰