It's all predicted

Ik schrik gillend wakker van een nachtmerrie, ik droomde over mijn vader. Hij was aan het vechten met de Rogues in een van de eerste oorlogen tegen de Rogues, de droom eindigde met mijn vaders hoofd die van zijn romp was getrokken. Een van de Rogues had mijn vaders hoofd in zijn bek, ik voel hoe het zweet op mijn voorhoofd staat. De droom was zo realistisch dat ik nog steeds aan het gillen en trillen ben, ik hoor ergens vaag hoe een deur word open geslagen met een harde klap als gevolg. Niet snel daarna voel ik hoe het bed waarop ik lig indeukt wat mij laat weten dat iemand erop is geklommen, maar het lijkt mij niks te doen. Ik blijf door gillen terwijl de tranen inmiddels over mijn wangen rollen, ik voel hoe armen zich om mijn lichaam slaan terwijl ik langzaam tegen een borst word getrokken. Door de tintellingen weet ik dat het Elion is, hij gaat langzaam met zijn hand door mijn haren terwijl hij mij zachtjes heen en weer wiegt in een poging om mij rustig te krijgen. Gek genoeg lijkt het iets te werken, ik ben inmiddels gestopt met gillen maar de tranen rollen nog steeds over mijn wangen. Mijn lichaam is nog steeds aan het beven, al lijkt het wel minder te worden. "Rustig maar Allayna ik ben bij je, je bent niet alleen." Elion fluistert zijn woorden liefdevol in mijn linker oor, waarna hij een kus op mijn haren drukt. Normaal gesproken zou ik hem nu een sneer hebben gegeven, maar op dit moment heb ik daar de kracht niet voor. "Had je een nachtmerrie?" Elion spreekt zijn woorden zachtjes uit terwijl hij doorgaat met het heen en weer wiegen van mijn lichaam, ook zijn hand blijft door mijn haren woelen in een poging om mij rustig te krijgen. Ik knik langzaam mijn hoofd, het lukt mij niet om te antwoorden op dit moment. Elion lijkt het niet erg te vinden, iets dat mij gerust stelt. "Het is oke Allayna, je bent veilig nu." Zijn woorden maken mij gek genoeg rustig, het duurt niet lang voor de tranen stoppen. En niet veel later stopt ook mijn lichaam met schokken, Elion stopt echter niet met mij heen en weer wiegen. Zijn hand gaat ook nog steeds geruststellend door mijn haar, ik wil er iets van zeggen maar een plotse vermoeidheid neemt mijn lichaam over. Ik kan een gaap niet onderdrukken, en voor ik mij kan beseffen waar ik mee bezig ben nestel ik mijn hoofd in de nek van Elion, zijn warme lichaam verwarmd de mijne wat erg prettig aanvoelt. "Slaaplekker Allayna." Is het laatste wat ik hoor, waarna ik opnieuw in een onrustige slaap val.

Ik slaak een tevreden zucht als ik langzaam ontwaak, ik wil uit het zachte bed stappen maar mijn lichaam lijkt zich niet te kunnen verplaatsen. Ik merk dan pas op dat ik word tegen gehouden door een gespierde arm die om mijn middel ligt, herinneringen van vannacht komen met vlagen terug. Ik had een nachtmerrie over mijn vader, ik werd in volle paniek wakker. Elion kwam mij gerust stellen, ik viel uiteindelijk in zijn armen opnieuw in slaap. Ik voel hoe mijn wangen beginnen te branden wat mij laat weten dat ik aan het blozen ben, ik vind de situatie van vannacht gewoon erg gênant. Ik kijk langzaam naast mij waar ik een slapende Elion aantref, zijn mond staat een stukje open en zijn zwarte haar zit door de war wat een klein glimlachje op mijn gezicht laat ontstaan. Hij ziet er onschuldig uit als hij slaapt, iets wat je niet zou verwachten bij de meest gevreesde Alpha van ons land. Maar lang kan ik daar niet over nadenken, dit is het perfecte moment om opnieuw een ontsnapping poging te doen besef ik mij maar al te goed. Ik besluit mijn kussen onder zijn arm te plaatsen waarna ik mijzelf met moeite uit zijn greep weet te vechten. Wat is die man sterk, zelfs in zijn slaap lijken zijn armen van staal te zijn. Ik kan een lachje niet onderdrukken als ik zie dat Elion het kussen strak tegen zich aandrukt waarna een tevreden zucht zijn keel verlaat, hoe bedoel je Alpha's zijn bezitterig?

Ik sluip zo zacht ik kan naar de zwarte deur die naar de gangen van het gebouw leidt, ik voel hoe spanning mijn lichaam over lijkt te willen nemen maar ik besluit het te negeren. Dit is de perfecte kans, dat kan ik niet laten verpesten door onzekerheden of angsten. Ik grijp met moeite mijn moed bij elkaar en doe de deur zo zacht als dat mogelijk is open, ik kijk nog één keer om naar Elion die gelukkig nog steeds niets vermoedend met het kussen in zijn armen ligt te slapen. Dat is voor mij het teken om door de deur heen de gang in te sluipen, ik vervolg mijn weg naar de eiken houten trap, de weg naar de voordeur kan ik inmiddels dromen. Ik sluip de trap af terwijl mijn gedachten afdwalen naar het beeld van een slapende Elion, ik kan er niks aan doen maar ik vond het enorm schattig en aantrekkelijk om hem zo kwetsbaar te zien. Het maakte hem voor even een normaal mens in plaats van een machtige en vooral gevreesde Alpha, ik was zo erg afgeleid door mijn eigen gedachtes dat ik niet door had dat ik al op de beneden verdieping sta. Ik schud mijn hoofd voor even in de hoop om zo mijn aandacht bij mijn nieuwe ontsnapping poging te houden, en gek genoeg lijkt het te werken. Ik ren zo snel als ik kan naar de voordeur, als ik aankom bij de grote zwarte deur pak ik zachtjes de klink vast en probeer de deur open te maken, er is alleen geen beweging in te krijgen. De moed die ik net nog leek te hebben lijkt in één klap weg te zijn, alsof het er nooit was geweest. Niet dat dit mij extreem verbaasd, het was te verwachten dat ze in de nacht de voordeur op slot draaien al helemaal omdat Elion veel vijanden heeft. En er zijn nog steeds Rogues, die leek ik voor even helemaal vergeten te zijn. Het is meer dan normaal dat een deur dan op slot word gedaan, ik voel mijzelf met de seconde dommer worden omdat ik daar nooit aan had gedacht. Tot zo ver mijn ontsnapping poging, een geïrriteerde zucht verlaat mijn lippen dit was het perfecte moment geweest en dan is die rot voordeur op slot. Langzaam komt het besef dat ik hier waarschijnlijk nooit meer weg kom, een eenzame traan rolt over mijn rechterwang. Een traan vol heimwee naar Aruna, ik mis mijn geboorten dorpje. Ik mis mijn moeder, ik mis de heide naast het verboden woud. Ik mis alles aan mijn oude leven, maar ik moet mijzelf sterk houden. Dit is een consequentie van mijn eigen acties, ik heb dit zelf veroorzaakt.