Can't Get Out

Abba

Langzaam komt Silvester op me afgelopen en hij knijpt zijn ogen tot spleetjes. "Wij hebben nog wat met je af te rekenen, dame."

"Jammer. Heb geen geld," zeg ik en probeer langs hem heen te lopen. Hij rolt met zijn ogen en houdt me tegen door met zijn hand mijn arm te pakken. "Niet op die manier, en dat weet je best."

"Hmpf," doe ik en ruk mijn arm los. "Wat moet je nou? Ik wil naar huis," zeur ik en laat me op de bank ploffen. "Daar is het tenminste wel gezellig."

Silvesters ogen glanzen vervaarlijk en hij doet een stap in mijn richting. "Wij kunnen het ook heel gezellig maken, als je wilt."

"Die gezelligheid van jullie staat me niks aan," sis ik.

"Het was eigenlijk geen vraag."

Ik wijd mijn ogen en in minder dan een seconde is Silvester bij me en slaat hij een arm om mijn middel. Hij trekt me dicht tegen zich aan en grijnst dan over zijn schouder naar Rover. "Jij ook?"

"Pardon?" Schril klinkt mijn stem en ik doe een poging om naar achteren te stappen, maar Silvester verhindert dat. Hij legt een hand stevig tegen mijn onderrug aan en de andere hand komt op mijn bovenrug te liggen, precies waar mijn behabandje eindigt. Dat doet hij dus expres.

"En wat wilde je nu, huh?"

"Ik wil zoveel, maar op dit moment wil ik uit je armen."

"Oeh. Klinkt wel geil." Silvesters grijns wordt alleen maar breder. Ik zucht en besluit dan maar mijn nagels in de strijd te werpen. Ik kijk hem vervaarlijk aan en breng vanachter mijn rug mijn nagels naar zijn handen. Hij is te gefixeerd op mijn ogen die nu ongetwijfeld verschrikkelijk sadistisch staan en merkt er niets van. In een plotselinge beweging schiet mijn hand naar beneden, recht in zijn hand. Nu doet het nog niet zo'n pijn, maar als je door gaat zetten... Precies dat breng ik in praktijk en Silvester geeft een schreeuw. "Haal dat vervloekte kind van me af, ze doet me pij- Aahh!"

Vanachter Silvesters rug kijkt Rover hem verward aan. "Wat is er nou?"

Ik knijp nog wat harder om zo Silvester misschien wat zachter te laten schreeuwen, maar het heeft het tegenovergestelde effect. Hij gaat steeds harder schreeuwen en eindelijk heeft Rover door dat er serieus wat aan de hand is. "Wat doet ze," schreeuwt hij, terwijl hij om Silvester heen sprint met het plan om mij in zijn armen te trekken. Dan ziet hij de straaltjes bloed die zachtjes over Silvesters handen stromen. "Jee, Silvester, laat haar los!"

Silvester laat zo snel als hij kan los en ik knijp nog even extra hard voor ik weer word ingesloten door een ander paar armen.

"Wat een furie," zucht Rover en hij houdt mij stevig vast. "Gaat het?"

"Heks," zegt Silvester boos met een kwade blik op mij. "Ik was bijna dood."

Ik rol met mijn ogen. Hij doet echt overdreven. Oké, het doet pijn, maar dat was de bedoeling. En het is niet dat je handen gelijk afsterven of zoiets. "Ga je handen afspoelen." Rover gebaart naar de keuken. "Ik houd haar wel in bedwang."

"Hoe wou je dat doen?" vraagt Silvester nieuwsgierig met zijn voeten naar de keuken gericht.

Rover likt zijn lip en kijkt naar beneden, recht in mijn ogen. "Haar geest heeft nog wel de leeftijd van een drie-jarige, maar haar lichaam duidelijk niet."

Silvester laat zijn ogen over mijn lichaam glijden en met een griezelige stem zegt hij: "Nee, in dat opzicht is ze zeker geen kind meer." Dan loopt hij naar de keuken en laat Rover en mij achter in de kamer. Ik heb ondertussen wel begrepen waar ze het over hebben en hoop maar dat ze een grapje maken, al lijken ze me niet het type man dat daarover grapjes maakt.

We staan zo een minuut of wat als standbeelden - ik durf me niet te bewegen voor het geval Rover opeens aanvalt en Rover doet gewoon niks - en opeens voel ik iets vederlichts op mijn schouder. In eerste instantie voelt het als een veertje dat random van boven komt gedwarreld, maar als tweede gedachte voelt het als een... kusje?