Troublemaker

Challenge # 15

We ate and talked about him. Ramdam na ramdam ko ang pagka-miss niya sa mag-ama niya. Ilang beses siyang humingi ng tawad sa akin dahil sa nangyari kay Adi at Popsi, ako rin naman ay nagso-sorry. Naikwento niya pa na noong nakaraang araw daw ay dinalaw siya ni Tita Gina at Uncle Ido. Binigyan raw siya ni Tita Gina ang free consultation sa Varess Medical City, habambuhay na raw iyon, pasasalamat para sa pagligtas ni Adi sa buhay ni Uncle Ido.

"Nagulat pa nga ako, anak, sabi noong Uncle mo, bibigyan niya raw ng tig-iisang dyamante ang mga Ate mo." Humagikgik si Tita, ako naman ay hindi na nagsalita. Kung alam niya lang.

Bandang alas sais nang magpaalam na ako sa kanya. Naghihintay na silang dalawa sa isang Korean Chicken restaurant, sabi ni Toni sa aki nagsisimula na silang mag-inom. Kasama pala nila si Ayen. May dala akong cake kaya pagdating ko roon, kumanta pa kami ng happy birthday para sa kanya.

"Ilan taon na ba dapat si Adi?" Tanong ni Andres.

"Thirty -three na yata o thirty – four." Sagot ni Ayen. "Ano na, Andres? Buti nakasama ka rito ngayon, akala ko eepalan ka na naman noong Rafaelle."

"May jowa kang lalaki?" Sinubukan kong makipagbiruan.

"Tang ina hindi! Kapatid ko iyon, si Raffie."

"Arandia ba? Ah, iyong kapatid ni Kuya Sabello." Sabi ko pa. Nag-cheers kaming apat. Si Toni ay kain nang kain ng manok, si Andres ay kinukulit ni Ayen, nakatingin lang ako sa kanila, nakangiti ako, iniisip kong mas masaya ito kung nandito siya.

"Anne..." Biglang nagsalita si Ayen. "Tissue." Inabot niya iyon sa akin. Hindi ko napansing umiiyak na ako.

"Sorry. I didn't want to ruin this, but I just miss him a lot." Sabi ko na lang.

"Noong bata pa kami, sobrang hilig ni Kuya magtanim ng gulay." Wika ni Ayen. "Sa bahay may vegetable garden doon, bago siya lumipat ng bahay, inayos niya iyon tapos si Mommy na ang nag-aalaga pero tuwing Saturday, pupunta siya sa bahay just to check. I miss him too. Walang gumugulo sa buhok ko."

Iyong kanina, masaya kami pero ngayon tahimik kaming nag-iiyakan.

"I just wished I was able to tell him I love him despite of it all."

"He knows that.' Sabi ni Ayen sa akin. "One time, I asked him kung pakakasalan ka niya, um-oo si Kuya. Sayang talaga." Hinawakan ko ang kamay ni Ayen. Masakit pa rin but I need to live.

Nagtagal pa kaming apat. Bandang alas doce nang hatinggabi, nagpasya na kaminh umuwi. Hindi naman kami nagpakalango sa alak. Magsisipag-drive pa kasi kami pauwi, si Jose Andres, may duty pa siya bukas kaya tagay – tagay lang, si Toni rin ay ganoon. Si Ayen, nagpapahatid kay Andres sa bahay nila pero out of the way kaya nagpipilitan pa sila.

"Mauna na ako! Bye!" I smiled at them. Binuksan ko ang kotse ko, kasabay noon ay may tumamang bala sa side mirror ko. Lumingon ako. Si Toni ay tumakbo agad sa akin, naglabas ng baril si Ayen at si Andres. Kabang – kaba ako. Binukan ko ang kotse ko at kinuha ang baril na regalo sa akin ni Popsi noon.

"Saan galing iyon?" I asked.

"Hindi ko alam. Dito ka lang sa likod ko." Wika ni Toni. May bumaril na naman pero palapit na ang bala at ang tunog.

Sa bandang kaliwa, lumabas si Saide.

"PUTANG INA KA!" Sigaw niya sa akin. Nakatutok ang baril niya sa akin. Si Toni ay agad na hinaranagna ako. "Umalis ka diyan, Toni hangga't malinaw pa sa isipan ko! Ang kapal ng mukha mong babae ka!" Sabi ni Saide sa akin. "Inagaw mo sa akin sio Adi tapos, dahil sa'yo namatay siya!"

"Wala akong inagaw sayo, break na kayo noong maging kami!"

"Inagaw mo sa akin si Adriano!" Pinaputok niya nang sunod – sunod sa itaas ang baril niya.