"អាយ៎...ហ៊ឹក ...ខ្ញុំសុំទោសលោក...អាយ៎!!"។ ពេលនេះរាងកាយស្តើងត្រូវបានបុរសដែលមានមានទឹកមុខកាចនោះស្ទុះច្រានទៅលើគ្រែមុនគេឡើងមកទ្រោបពីលើនាងហើយយកដៃមកច្របាចង្ការរបស់នាងយ៉ាងខ្លាំង។
"នាងកំពុងតែបញ្ចេញធាតុពិតមកហើយមែនទេ ឡេវេន ? នេះនាងកំពុងតែគិតថានាងធ្វើអីតាមចិត្តដូចកាលដែលនាងនៅផ្ទះខ្លួនឯងចឹងមែនទេហា៎? នេះនាងកំពុងតែរកផ្លូវស្លាប់ឆាប់ៗនេះហើយមែនទេ?"។ ហូស៊ុក ក៏ស្រែកគំហកថាឲ្យនាងហើយ ឡេវេន ក៏ញ័រមាត់ហើយទឹកភ្នែកក៏ច្រាលមកជាលំដាប់មុននឹងងាកសម្លឹងនាយដោយឈឺចាប់រាងកាយ។
"ហ៊ឹក....ខ្ញុំមិនមានចេតនាពិតមែនលោក ហូស៊ុក !!! ហ៊ឹម...ខ្ញុំគ្រាន់ចង់យករូបនោះមកមើលតែលោក...ហ៊ឹក..ច្រានទ្វារធ្វើខ្លាំងៗពេកនាំឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់-អូយ!!"។ មាត់នាងក្រមុំត្រូវបាន ហូស៊ុក ច្របាច់ឡើងចង់បាក់ធ្មេញថ្គាមមកទៅហើយគេក៏មិនបានចង់ស្តាប់នាងបកស្រាយអ្វីឡើយក្រៅពីសម្លឹងនាងជាមួយនឹងភាពស្រវឹងជោកជាំពេកនេះ។
"នាងមានស្អីទៅក្នុងខ្លួននេះក្រៅពីគំណិតថោកទាបមិនចេះអស់នោះ? នាងសាហាវខ្លាំងណាស់!!! មនុស្សដូចនាងហេតុអីក៏មានជីវិតកើតមកលើលោកនេះរស់នៅជាមួយនឹងគេឯងដែរចឹងហា៎?"។ គេក៏អង្រួនរាងកាយនាងរួចក៏បោះសម្តីដៀលត្មិះហើយ ឡេវេន ក៏ហាក់ឈឺចិត្តមុននឹងនាងក៏ខាំមាតហើយខំប្រឹងតបនឹងគេនិយាយ។
"ចុះបើលោកស្អប់ខ្ញុំថ្នាក់នេះម៉េចក៏មិនសម្លាប់ខ្ញុំទៅ?! ហេតុអីពេលនោះលោកហៅគ្រូពេទ្យមកមើលខ្ញុំធ្វើអី? លោកគួរតែទុកឲ្យខ្ញុំហូរឈាមចេញពីខ្លួនឲ្យអស់ដើម្បីសងការឈឺចាប់របស់លោកទៅនោះយើងនឹងរួចគ្នាហើយលោកក៏សប្បាយចិត្តមែនទេ?"។ ឡេវេន ក៏តបមកជាមួយទឹកភ្នែកដែលហូរមកដូចបាក់ទំនប់ហើយ ហូស៊ុក ក៏សម្លឹងនាងដោយកែវភ្នែកត្រជាក់។
"ស្លាប់?! បើកាលពីមុននឹងអាចសម្លាប់នាងចោលមែន!!! តែបើពេលនេះរឿងដល់ដំណាក់កាលនេះទៅហើយនាងគិតថាមនុស្សដូចនាងស្លាប់ទៅសមដែរមែនទេ?"។ ហូស៊ុក ក៏អោនមកជិតនាងមុននឹងក្លិនស្រាគេបានជះចូលច្រមុះនាងក្រមុំធ្វើឲ្យនាងសឹងតែស្រវឹងតាមគេ។
"លោក-លោក ហូស៊ុក ចង់ធ្វើអីនឹង? លោក-អាយ៎!!"។<ខ្វោក>សម្លៀកបំណាក់នាងក៏ក្រមុំត្រូវបាននាយកម្លោះចាប់ហែកចេញនាំឲ្យរបូតដាច់រហែកអស់មុននឹងគេស្ទុះចាប់ដៃនាងទាំងពីររុញផុតទៅលើក្បាលហើយយកក្រណាត់អាវដែលគេហែកនោះចងដៃនាងព័ទ្ធរុំទៅខាងលើមុននឹងវាត់មួយតង់មួយតង់ទៀតឲ្យជាប់ក្បាលគ្រែធ្វើឲ្យនាងរើលែងរួច។
"ធ្វើស្អីហេ៎? យើងនឹងឲ្យនាងស្គាល់ថាការឈឺចាប់របស់នាងពិបាកជាងស្លាប់គឺជាអ្វី? យើងគិតហើយថាបើឲ្យនាងស្លាប់វាដូចជាងាយពេក! ចុះបើយើងឲ្យនាងរស់នៅក្នុងភាពវេទនារស់មិនស្មើស្លាប់វិញវានឹងយ៉ាងណាទៅ?"។ ហូស៊ុក ក៏សម្លឹងនាងដោយកែវភ្នែកហាក់ប្រែជាត្រជាក់ហើយលែងដោះសភាពជាបុរសដែលកំណាចដែលហាក់ជាមនុស្សផ្សេងចេញមក។
"អត់ទេ!!!! ហ៊ឹក ...កុំអីលោក ហូស៊ុក-អឺម!!!!!!"។ នាងក្រមុំក៏យំសស្រាក់ហើយក្រវីនោះក៏បានត្រឹមតែកាយវិកាព្រោះពេលនេះនាងត្រូវ ហូស៊ុក រុំមាត់ជាប់ទៀតជាមួយសល់ត្រឹមតែដំណក់ទឹកភ្នែកដែលហូរមកនោះឯង។
<ខ្វោក>ខោជើងវែងរបស់នាងក្រមុំក៏បាននាយកម្លោះគេហែកចោលដោយមិនប្រណីដូចគ្នាហើយពេលនេះដងខ្លួនស្រឡូននោះក៏សល់តែសម្លៀកបំពាក់ក្នុងជាមួយចង្កេះមួយក្តាប់ដៃបង្ហាញមកថានាងមិនមែនមានត្រឹមតែមុខមាត់មួយនោះទេដែលស្អាតអាចនិយាយបានថានាងគឺស្អាតសមសួនទាំងព្រមតែម្តង។
នាយសង្ហាយើងឯណេះវិញកាលបើមានឥទិ្ធពលស្រាដុតខ្លួនរួមនឹងកំហឹងជាមួយភាពក្តៅក្រហាយពេញខ្លួនប្រាណរួមនឹងអារម្មរណ៍មួយចំនួនដែលត្រូវបានកើនឡើងកាលបើមានស្រីស្អាតចំពោះមុខគេបែបនេះទៅហើយតើគេអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបានដល់ពេលណាទៅ។
"អឺម.."។ បបូរមាត់របស់កម្លោះសង្ហាក៏ប្រថាប់ទៅថើបកញ្ចឹងនាងក្រមុំដែលក្រវីក្បាលគេចហើយរើចខ្លួននោះទាំងកម្រោលហើយគេក៏ស្រង់ក្លិនកាយដែក្រអូមចេញនេះនាំឲ្យនាយកាន់តែឈ្លក់វង្វេងហើយដៃក្រាស់ក៏ប្រទេះគន្លឺះអាវក្នុងនាងក៏ដោះចេញនាំឲ្យរបូតបង្ហាញនូវចុងស៊ីជម្ពូរដែលងើបចេញពីដើមទ្រូងនោះបង្អួតគេហាប់នាំនាយឲ្យកាន់តែមានចំណង់ខ្លាំងឡើងទើបយកដៃមកច្របាច់ផងហើយក៏ឈ្លឺខណៈ ឡេវេន បានត្រឹមក្រវីក្បាកនបិទភ្នែកទាំងអាម៉ាស់។
"ហឺម!!!!"។ មាត់ដ៏ទាក់ទាញរបសនាយក៏បន្លឺសម្លេងក្នុងបំពង់ករហើយដៃនាយក៏ឈ្លឺកាន់ខ្លាំងហើយនាយសង្ហាពេលនេះក៏អោនមករលាស់អណ្តាតក្តៅសើមរបស់គេទៅលើចុងស្រួចនោះហើយគេមិនបានថ្នាក់ថ្នមតែបែរជាខាំនាំឲ្យនាងឈឺផងស្កៀតផងមានអារម្មណ៍ច្រើនយ៉ាងក្នុងពេលតែមួយ។
"ហឹស!!! ចាំមើលថានាងនឹងប្រឈមមុខជាមួយរឿងរ៉ាវទាំងនេះបានយ៉ាងម៉េច?"។ ហូស៊ុក ក៏និយាយសម្តីនេះមកកាន់នាងក្រមុំដែលមើលគេដោយទឹកភ្នែកឃើញបែបនេះហើយនាយក៏ញញឹមចុងមាត់សមចិត្ត។
នាយសង្ហាបានបន្តខាំញេញសាច់សរខ្ចីដូចបណ្តូលចេករបស់នាងពីកញ្ចឹងកររហូតមកដល់ដើមទ្រូងតែក៏មិនប៉ះពាល់ដល់មុខបួសឡើយព្រោះដឹងវាមិនទាន់ជាសះស្បើយគេក៏បង្អួសមកដល់ក្បាលពោះរាបស្មើហើយក៏ខាំបន្សល់ស្នាមធ្មេញទាំងក្រាសរបស់គេពេញសាច់របស់នាងក្រមុំតែម្តងធ្វើឲ្យ ឡេវេន ឈឺពេញកាយហើយយំទើបជោកមុខទៅហើយ។
"ហ៊ឺម!!!!"។ ពេលនោះ ឡេវេន ក៏ចាប់ផ្តើមក្រវីក្បាកកាន់តែខ្លាំងកាលបើ ហូស៊ុក បង្អួសមកដល់ល្វែងខាងក្រោមហើយគេក៏ចាប់ទាញខោតូចកំពិតរបស់នាងចេញបណ្តាលឲ្យរាងកាលនាងននគោកតែម្តងហើយ ឡេវេន ពេលនោះ ស្លុតចិត្តហើយក៏អាម៉ាស់ផងនឹងភ័យខ្លាចជាខ្លាំង។
"យ៉ាងម៉េច? នាងធ្វើមើលតែខ្លួនឯងឯងជាមនុស្សស្រីល្អត្រឹមត្រូវចឹង!!! ហឹស!!"។ នាយកម្លោះក៏ពេបមាត់ជ្រេញរឹកពារដែលនាងមានហើយក៏ឈោងដៃទៅទាញស្រោមអនាម័យនៅក្នុងថតតុរបស់គេចេញមកមុននឹងគេចាត់ចែងដោះសម្លៀកបំពាក់ខ្លួនឯងធកវើឲ្យ ឡេវេន ពេលនេះមានដង្ហើមញាប់ខ្លាំងព្រោះនាងមានតែការភ័យខ្លាំងឡើងទៅហើយ។
រាងកាយដ៏សម្បូរបែបហាប់ណែនមិនថាពីល្វែងលើដល់ខាងក្រោមគឺមើលមកថាគេជាបុរសដែលសង្ហានឹងរឹងមាំខ្លាំងណាសឮនាំឲ្យនារីឺដែលបានឃើញហើយក៏រំជួលបេះដូងមិនតិចនោះទេហើយក៏ប្រាថ្នាថាចង់នៅក្បែរគេផងដែរតែមិនមែនជាស្រីដែលកំពុងតែប្រឹងរំកិលខ្លួនចេញពីគេនៅពេលនេះនោះទេ។
"ហឹស!!!"។ ហូស៊ុក ក៏ចាប់ទាញជើងនាងក្រមុំមកជិតគេមុននឹងចាប់ញែកកន្ធែកជើងនាងចេញពីគ្នាហើយគេក៏លុតជង្គង់នៅចន្លោះជើងរបស់នាងនោះឯងមុននឹងទាញខោ បុកស័រ បុរសរបស់គេចេញនាំឲ្យឃើញកូនប្រសដែលងើបមកនោះយ៉ាងមហិមាធ្វើឲ្យ ឡេវេន ញ័រខ្លួនជាបើតែម្តង។
"អាស៎!!!? ចង្រៃយ៎....ណែនខ្លាំងម្ល៉េះ...អឹស!!"។ បន្ទាប់ពីធ្វើការពាក់របសឮការពារហើយនោះនាយមិនទុកពេលយូរនឹងត្រូវការពេលថ្នាក់ថ្នមនាងក្រមុំដែលបិទភ្នែកក្រវីក្បាលអីនោះទេក៏សម្រុកចូលតែគេក៏ឈឺចាប់ដូចកាន់កាលបើកូនប្រុសគេចូលមិនទាន់អស់ផងតែចវាក៏រឹតរួមគេស្ទើរផ្ទុះមុននឹងគេសម្លឹងមើលចំនុចផ្សាភ្ជាប់នោះហើយក៏បើកភ្នែកធំៗ។
"ស៊ត...នាង...ហ៊ើយ!!! អាស៎ ....យើងមិនខ្វល់ទេ!!! អឹស...អាស៎!! ងើបមុខ....អាស៎..បើកភ្នែកនាងមក!!"។ ពេលនេះចង្កេះបាវខ្សាច់ក៏ធ្វើចលនាទៅមុខទៅក្រោយដោយពិបាកព្រោះតែតឹងណែនពេកហើយគេក៏សម្លឹងមើល ឡេវេន ដែលឈឺស្ទើរចង់ប្រេះខ្លួនតែនាងស្រែកមិនចេញព្រោះមាត់ជាប់ចំណងទៅហើយបានត្រឹមចងចិញ្ចើមចូលគ្នាជាខ្លាំងហើយអោនមុខចុះមិនចង់ឃើញរឿងទាំងនេះ។
"ងើបមុខ!!!! អាស៎....អឹស.....មើលទាៅ!? ហឹស...អាស៎!!! មើលថាយើងកំពុងតែជាន់ឈ្លឺនាងហើយ....អ្ហាស៎!!"។ ហូស៊ុក ក៏យកដៃម្ខាងរុញជើងនាងបត់បញ្ឈរជង្គងើម្ខាងមុននឹងសម្រុលចូលឲ្យជ្រៅជាងនេះហើយដៃម្ខាងទៀតក៏ចាប់កញ្ចឹងករនាងក្រមុំឲ្យងើបមុខឡើងហើយបង្ខំនាងឲ្យបើភ្នែកសម្លឹងមើលគេកំពុងតែរំលោភនាងនៅពេលនេះដោយដៃក៏ក្រាស់ច្របាចករនាងធ្វើឲ្យត្រូវប្រឹងកភ្នែកមើលរឿងរ៉ាវដល់អាម៉ាស់ដល់ទីបញ្ចប់នៃសង្រគាមនេះហើយនាងក្រមុំក៏សន្លប់បិទភ្នែកជិតឈឹងតែម្តង។