UNEXPECTEDLY (Privileged series #1)

Habang hinihintay si Kian ay biglang nagring yung phone ko. Buti nalang at water proof ang bag ko kaya hindi nabasa yung mga gamit ko.

Nakita ko agad yung pangalan ni Dia kaya nag dalawang isip ako kung sasagutin ko ba, considering my appearance siguradong mag aalala sya. It's a video call of all things.

But my promise to her.

"Hell-what the hell happen to you?!" Agad nyang tanong ng makita ako.

"Nabasa lang sa ulan." Napansin kong biglang nagbago yung mukha nya.

"Alam kong hindi lang yon yung nangyari- no never mind, sasabihin mo naman sa akin, sa amin, pag ready ka na diba?" Tumango naman ako, she smile at me, alam kong iibahin nya na yung topic para kahit papaano ay mawala yung isip ko sa kung ano man ang nangyari kahit saglit lang. She has the most empathy out of all my friends.

"Anyways as you can see nasa coffee shop ako and guess what!" Nilibot nya yung camera sa paligid and after a while nag focus yon sa iisang place.

Nakita ko na yung gusto nyang ipakita, her so called 'crush' is there working. I heard her squeal as low as she could. Hindi ko alam kung hulog na hulog na talaga sya o baliw nalang talaga.

Bumalik naman sakanya yung focus ng camera.

"Is it fate?" Napangiwi naman ako dahil sa tanong nya. I also forgot, she's delusional to the point that even the smallest things binibigyan nya ng meaning.

"Baka naman sinusundan mo talaga." Napasandal ako sa upuan habang nakikipagusap sakanya.

"What?! Sino sya para sundan ko?"

"Your so called 'crush' na alam naman namin na hindi lang talaga hanggang don yung tingin mo sakanya." I saw how she pout her lips while I utter those words. Too childish.

"Ang manhid nya Blair!" New progress hindi nya na dineny.

"Ilang beses na kong nagpakita ng motibo pero ayon sabi nya di nya daw ako maintindihan." She sigh. "He said I look like an unpredicted fool!"

Unpredictable fool?

I can't help but let out a low laugh. It's not far from the truth. "Let's be real, it's not like he lied about it." Sinamaan nya naman ako nang tingin.

Agad akong  napatingin sa harap ko nang maramdamang may kasama akong tao. It was Kian, mukhang kababalik lang nya sa kung saan man sya pumunta. Kian close his umbrella before looking at me. He was holding a plastic bag that contains foods and hot packs.

"Sinong tinitignan mo? May kasama ka ba?" Nabaling naman ulit ang atensyon ko kay Dia.

"Who is it?"

"Wala." Agad kong sabi.

"Sinong niloloko mo Athena Blair Sandoval! Patingin! Baka mamaya lalaki yan ha! Ipakilala mo muna sa akin para makilatis ko." Ang ingay nya. "Kung tama man ang nasa isip ko."

"Wala nga, the thoughts running on your mind. They're just speculations. So it's better na itigil mo yan."

"I know naman na hindi ka sumasama sa kahit na sinong lalaki, but if ever man tumangi ka ha!"

Narinig kong tumawa si Kian kaya napatingin ako sakanya, agad nalukot ang mukha ko dahil sa ginawa nya.

I can't take this embarrassment!!!